ΑΚΕ: Κοινή ανακοἰνωση μαθητών - εκπαιδευτικών

 

Από τι τροφοδοτείται και ποιον εξυπηρετεί η κάλπικη αντίθεση μαθητές - εκπαιδευτικοί;

Τα φαινόμενα, οι αιτίες τους και οι πραγματικοί ένοχοι

Μια χαρά την κάνει τη δουλειά του το σύστημα.

Υπόσχεται σε εμάς τους μαθητές μια ζωή κόλαση. Που θα πρέπει να αντέξουμε ένα σχολείο εξεταστικό κάτεργο, με Τράπεζες Θεμάτων, Ελάχιστες Βάσεις Εισαγωγής, ποινικοποίηση των καταλήψεων, Εσωτερικούς Κανονισμούς σχολείων, ξεθέωμα σε σχολεία και φροντιστήρια, φτηνά μεροκάματα στη λεγόμενη μαθητεία. Για να είμαστε έτοιμοι να πάμε σε μισοδουλειές χωρίς δικαιώματα ή σε σχολές που θα μας διαγράφουν όποτε θέλουν.

Στρώνει σε εμάς τους εκπαιδευτικούς μια άθλια δουλειά. Να τρέχουμε σε δέκα σχολεία, να διατασσόμαστε να κάνουμε τη βρώμικη δουλειά του κόφτη των μαθητών και του απεργοσπάστη (μέσω τηλε-«εκπαίδευσης») των μαθητικών καταλήψεων, να μην πάρουμε ποτέ σύνταξη, να αναγκαζόμαστε να κατηγοριοποιήσουμε μέσω της λεγόμενης «αξιολόγησης» τα σχολεία μας και τους συναδέλφους μας.

Και μας δέρνουν όλους (μαθητές και εκπαιδευτικούς) τα ΜΑΤ τους, όταν βγούμε στο δρόμο, αντισταθούμε και διεκδικήσουμε. Και φτιάχνουν εναντίον μας σιδηρόφρακτους νόμους για να μην σηκώσουμε κεφάλι.

Και κράζουν τα κοράκια του συστήματος. Λένε σε εμάς τους μαθητές: «Φταίνε οι εκπαιδευτικοί σου που δεν είναι αξιολογημένοι». Και λένε σε εμάς τους εκπαιδευτικούς: «Φταίνε οι μαθητές σου που είναι αλήτες».

Και η ζωή «προχωράει». Και καθηγητές χτυπάνε μαθητές. Μαθητές χτυπάνε καθηγητές ή δέρνονται μεταξύ τους. Γονείς μηνύουν δάσκαλους και καθηγητές με το παραμικρό.

Και το σύστημα και το Υπουργείο του τρίβουν τα χέρια τους. Απολύουν καθηγητές με βασιλικά διατάγματα και φτιάχνουν την ίδια στιγμή Εσωτερικούς Κανονισμούς αξιολόγησης σχολείων και πειθάρχησης των μαθητών.

Όμως, δεν είμαστε ρεπλίκες ανθρώπινων όντων ούτε λοβοτομημένα ανθρωπάκια τηλεοπτικών ριάλιτι. Ξέρουμε ότι τα φαινόμενα έχουν αιτίες. Ξέρουμε ότι η καθημερινή βία που παράγεται στις γειτονιές, στις πλατείες, στους χώρους δουλειάς και στα σχολεία είναι αποτέλεσμα της επίσημης –με γραβάτες- βίας του συστήματος. Είναι το αποτέλεσμα που γεννά μια κοινωνική δομή που αναπνέει και ζει πάνω στην καταπίεση και την εκμετάλλευση των πολλών από τους λίγους. Της πολιτικής που θέλει να συντρίψει κάθε δικαίωμα για τους εργαζόμενους και τη νεολαία.

Και ξέρουμε ακόμα ότι αυτή η τυφλή και επικίνδυνη βία θα αυξάνεται όσο η αγανάκτηση για το παρόν μας αλλά και το μέλλον που μας επιφυλάσσουν δεν βρίσκει υγιή διέξοδο στους αγώνες.

Δεν τσιμπάμε στον εμφύλιο ανάμεσα στα θύματα. Ο εχθρός δεν είναι δίπλα μας. Είναι πάνω μας…

Κοινοί αγώνες εκπαιδευτικών και μαθητών ενάντια στην αξιολόγηση, στους φραγμούς στις σπουδές, στην Τράπεζα Θεμάτων, στην Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής. Παλεύουμε μαζί για δουλειά, σπουδές και ζωή με δικαιώματα και ελευθερίες.

Διάβασέ το »

ΑΚΕ: Και τώρα; Τι θα κάνουμε χωρίς… συνέλευση προέδρων!

 

Και τώρα; Τι θα κάνουμε χωρίς… συνέλευση προέδρων!

Να συνεχίσουμε την αντίσταση! Να δώσουμε την κεντρική μάχη ενάντια στην αξιολόγηση και στις πολιτικές τους!

Ο χρόνος δεν είναι ουδέτερος. Η αδράνεια την οποία έχουν επιβάλει οι ηγεσίες των ΟΛΜΕ – ΔΟΕ δημιουργεί έναν χυλό προσαρμογής στην υποτιθέμενη «ήπια» εφαρμογή της αξιολόγησης των σχολείων και, άρα, υπονομεύει την μάχη που δόθηκε και τις προοπτικές της. Κανένα κέρδισμα χρόνου δεν δημιουργεί η αδρανής αναμονή, όταν ο αντίπαλος έχει λυμένα τα χέρια για να πιέζει καθημερινά, για να θυμίζει και να αναπροσαρμόζει διορίες, για να κάνει, τελικά, την βρώμικη δουλειά του.

Η υποτιθέμενη διέξοδος που δόθηκε από κάποιες δυνάμεις για νέα συνέλευση προέδρων μετά από αίτημα κάποιων ΕΛΜΕ, αποδείχτηκε ότι ήταν μια κάλπικη και αδιέξοδη τακτική που μόνο στόχο είχε να παραταθεί η αδράνεια. Η συνέλευση προέδρων των ΕΛΜΕ έγινε και επιβεβαίωσε μεν την πλειοψηφική τάση για συνέχιση της απεργίας – αποχής, αλλά τακτοποιημένα πια και χωρίς πραξικοπήματα, απέρριψε τη συνέχειά της, μιας και δεν ψηφίστηκε από το καταστατικά απαραίτητο των 2/3. Οποιος πρόβαλε αυτήν την διέξοδο –εκούσια ή ακούσια- έριξε νερό στο μύλο των αυταπατών για το ρόλο της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ και στην κατεύθυνσή της να βάλει ταφόπλακα στον αγώνα.

Την ίδια στιγμή, δυναμώνουν από διάφορες πλευρές οι (κάλπικοι και πάλι)… πανηγυρισμοί για την «κυβερνητική ήττα». Η σωστή εκτίμηση ότι οι διαδικασίες αξιολόγησης σέρνονται λόγω της γενικής απροθυμίας και δυσαρέσκειας του κλάδου τραβιέται στα άκρα και παρουσιάζεται σαν κυβερνητική ήττα. Για να δικαιολογηθεί η αδράνεια, μιας και κατά τους εμπνευστές τους, «αφού έχουμε νικήσει» ποιος ο λόγος να συνεχιστεί ο αγώνας; Αντί να χρησιμοποιηθεί η γενικευμένη απροθυμία των εκπαιδευτικών να συναινέσουν στην αξιολόγηση ως προωθητικός παράγοντας για τη συνέχιση του αγώνα, χρησιμοποιείται ως επιχείρημα αδράνειας, μιας αδράνειας που ανοίγει τον δρόμο στην υποταγή με διάφορες μορφές. Τα ενιαία κείμενα είναι μια από αυτές.

Οσο μας αφορά, αυτό που πρέπει να γίνει είναι σαφές: Η συνέχιση του αγώνα, η οργάνωσή του ως μια κεντρική μάχη – αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και τις βασικές πολιτικές της στους χώρους της εκπαίδευσης. Αυτό σημαίνει μαζικές γενικές συνελεύσεις, σημαίνει απεργία και διαδηλώσεις, σημαίνει αποχή από όλες τις διαδικασίες αξιολόγησης, σημαίνει μαζικές και ανοιχτές επιτροπές αγώνα, σημαίνει ανοιχτές συνελεύσεις αγώνα μαζί με φοιτητές, γονείς, μαθητές. Σημαίνει κοινή στόχευση την ανατροπή της αξιολόγησης και των άθλιων ταξικών μέτρων της Τράπεζας Θεμάτων και της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής. Στόχευση για ανατροπή του φασίζοντος Νόμου Χατζηδάκη. Σημαίνει συντονισμό όλων των πλευρών που επιδιώκουν τη συνέχιση του αγώνα. Σημαίνει, ακόμα, σύγκρουση με την αστική «νομιμότητα» - καθώς κάθε ζωντανή κίνηση αντίστασης βγαίνει στην παρανομία. Με δυο λόγια, σημαίνει συγκρότηση κινήματος αντίστασης και διεκδίκησης.

Με αυτήν την έννοια, είναι λάθος το στένεμα και η αποθέωση της απεργίας – αποχής ως του μόνου μέσου πάλης. Πόσο μάλλον όταν συνοδεύεται με «εγγυήσεις» για το νόμιμο της πραγματοποίησής της. Όμως, ο ρόλος του κινήματος δεν είναι να διαλέγει αν η νομική γνωμοδότηση που την θεωρεί νόμιμη είναι πιο έγκυρη από την γνωμοδότηση που την θεωρεί παράνομη. Οι αγώνες ποτέ δεν κρίνονταν από την «νομιμότητά» τους. Κρίνονταν από την μαζικότητά και το δίκιο τους.

Τέλος στην αδράνεια και την παραλυτική αναμονή. Να γίνουν γενικές συνελεύσεις. Σε αυτές να παρθούν αγωνιστικές αποφάσεις για συνέχιση του αγώνα, για οργάνωση κεντρικής μάχης με βασικούς άξονες την ανατροπή της αξιολόγησης, της τράπεζας Θεμάτων και της ΕΒΕ. Κάτω ο ν. Χατζηδάκη:

·         Συνέχιση της απεργίας – αποχής. Σε κάθε περίπτωση, δεν συμμετέχουμε σε ομάδες – δεν ψηφίζουμε κείμενα δεικτών, αποτίμησης, προγραμματισμού.

·         24ωρη απεργία και διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα.

·         Δημιουργία επιτροπών αγώνα και απεργιακών ταμείων σε κάθε ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ.

·         Οι ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ που θέλουν να συνεχίσουν, να προχωρήσουν σε συντονισμό για όλα τα παραπάνω.

·         Να οργανωθούν ανοιχτές μαζικές συνελεύσεις αγώνα σε ανοιχτούς χώρους σε όλες τις πόλεις.

Οι αγώνες δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι – είναι δίκαιοι και αναγκαίοι!

Διάβασέ το »

Δικτύωση Εκπαιδευτικών: Συνεχίζουμε να παλεύουμε με στόχο την ανατροπή της αξιολόγησης!

 

Δικτυωνόμαστε και παλεύουμε μαζί με δύναμη τους συλλογικούς αγώνες!

Συνεχίζουμε να παλεύουμε με στόχο την ανατροπή της αξιολόγησης!

 

Προς τους/τις συναδέλφους

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλει την αξιολόγηση στα σχολεία και στους εκπαιδευτικούς συνάντησε την έμπρακτη αντίδραση της τεράστιας πλειοψηφίας των συναδέλφων που εκφράστηκε με την συντριπτική συμμετοχή στην απεργία – αποχή, αλλά κυρίως, με τη μαζική συμμετοχή στην απεργία και τις διαδηλώσεις στις 11/10, στους δρόμους και σε πολλές πόλεις της χώρας.

Σήμερα, παρόλη την ενεργοποίηση όλων των μηχανισμών καταστολής και τρομοκρατίας (δικαστήρια, περικοπές μισθών, απειλές κτλ.), αλλά και την ανοικτή υποταγή-αποδοχή της αξιολόγησης και τα αδειάσματα των αγωνιστικών διαθέσεων από τις κυρίαρχες δυνάμεις σε ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, εξακολουθεί να υπάρχει ένα κρίσιμο δυναμικό εκπαιδευτικών που κρατάει ζωντανή την άρνηση συμμετοχής στην αξιολόγηση και αναζητά δρόμους για να συνεχιστεί ο αγώνας για την ανατροπή της

Κι όλα αυτά με δεδομένο ότι η αντίσταση σε αυτές τις πολιτικές θα βρίσκεται απέναντι στη νομιμότητα (δήλωση Κεραμέως «μπορείτε να απεργείτε, φτάνει να μην απεργείτε απέναντι σε αυτά που ψηφίζουμε»). Την ίδια στιγμή που οι πολιτικές και η επίθεση στην εκπαίδευση κλιμακώνονται και θα παράγουν όλο και μεγαλύτερη οργή και δυσαρέσκεια.

Γιατί γνωρίζουμε, όπως η εμπειρία των αγώνων έχει δείξει, ότι κάθε υποχώρηση θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να συνεχίσει πιο επιθετικά την αντιδραστική και ταξική πολιτική της στην εκπαίδευση και την κοινωνία. Αυτό σημαίνει το προχώρημα και τη σύνδεση της αξιολόγησης με την τράπεζα θεμάτων, την ΕΒΕ, τις μαζικές συγχωνεύσεις τμημάτων σε όλες τις βαθμίδες, την περαιτέρω μείωση προσωπικού, την εντατικοποίηση της εργασίας. Η αξιολόγηση θα συμβάλλει στην κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών, στην υποβάθμιση, τον περιορισμό και τη διάλυση δικαιωμάτων στην εργασία και στις σπουδές, στον έλεγχο-χειραγώγηση και τις ιδιωτικοποιήσεις. Αντιλαμβανόμαστε όμως την πραγματικότητα ως δυναμική κατάσταση όπου όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.

Αντιμετωπίζουμε μια δύσκολη πραγματικότητα, με τις κυρίαρχες συνδικαλιστικές δυνάμεις-για άλλη μια φορά- να έχουν τη στάση που αναφέραμε. Ωστόσο, παράλληλα με την «υποχώρηση και ηττοπάθεια» συνεχίζει να υπάρχει η οργή και η αγανάκτηση στους συναδέλφους που αναζητούν διέξοδο και κατεύθυνση. Γιατί συνειδητοποιείται στην πράξη τι σημαίνει «αξιολόγηση» για μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς. Κατάργηση δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων στην εργασία και της σπουδές. Αυτός, άλλωστε, είναι ο λόγος που ιδεολογικά, σε ό,τι αφορά στην αξιολόγηση, η Κυβέρνηση έχει αποτύχει να αποσπάσει την ουσιαστική συναίνεση της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών. Έχοντας χάσει αυτή τη μάχη επιστρατεύει την τρομοκράτηση για να επιβάλλει μέσω ενός στρατού στελεχών-αξιολογητών την εφαρμογή του νόμου 4823/21.

Για αυτό, άλλωστε, πιστεύουμε ότι τα κοινά κείμενα -που προτείνει η ΔΟΕ αλλά και παρατάξεις στην Δευτεροβάθμια, δεν αποτελούν συνέχιση του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση, αλλά υποταγή στη διαδικασία αυτή και σύρσιμο του κλάδου σε αυτή την κατεύθυνση. Είναι μια χειρονομία γρηγορότερης αποδοχής και προσαρμογής στην αξιολόγηση και παρότρυνση στον εφησυχασμό. Παρουσιάστηκαν μάλιστα ως «ρεαλιστικός και νόμιμος τρόπος» αγώνα (από τη στιγμή που βγήκε παράνομη η απεργία-αποχή), τη στιγμή που δεν λείπουν οι προειδοποιήσεις εκ μέρους του Υπουργείου για το ότι δεν θα γίνουν αποδεκτά.

Είμαστε μια δικτύωση συναδέλφων από διάφορες περιοχές της Ελλάδας που συζητήσαμε και αποφασίσαμε να δράσουμε από κοινού σε αυτή την κατάσταση.

Εμείς δηλώνουμε ότι μπορεί να υπάρξει πραγματική διέξοδος στην κατάσταση που αντιμετωπίζουμε! Πρέπει όμως να πιστέψουμε ξανά στις δικές μας δυνάμεις αλλά και στην ισχύ του συλλογικού οργανωμένου αγώνα. Με γνώμονα, όμως, όχι την υποταγή στις διαδικασίες της αξιολόγησης -όπως επί της ουσίας προτείνουν οι ΟΛΜΕ και ΔΟΕ- αλλά τη συνέχιση του αγώνα και την ανατροπή της!

Σπάζοντας την ανάθεση και το «περίμενε για το εάν θα μας καλύψουν» οι νόμοι ή οι υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, να συζητήσουμε ανοικτά με τους συναδέλφους και να μην συμβάλουμε στις διαδικασίες αξιολόγησης στους συλλόγους.

·      Συνεχίζουμε την άρνηση – απονομιμοποίηση της αξιολόγησης. Δεν συμμετέχουμε σε καμιά αξιολογική διαδικασία των ομάδων, ακόμα κι αν μας έχουν γίνει αναθέσεις.

·      Δεν προτείνουμε-στηρίζουμε κανέναν δείκτη και κείμενο αποτίμησης ή προγραμματισμού, δεν κάνουμε προτάσεις σε κείμενα ή δείκτες

·      Καταψηφίζουμε όλες τις προτάσεις κειμένων αποτίμησης, προγραμματισμού, όλους τους προτεινόμενους δείκτες. Δεν υπογράφουμε πουθενά τη συναίνεσή μας σε καμία διαδικασία δεικτών – αποτίμησης – σχεδίων - προγραμματισμού.

·      Συγκροτούμε επιτροπές σε κάθε ΕΛΜΕ- ΣΕΠΕ για τη συσπείρωση των συναδέλφων. Αναλαμβάνουμε ενημερωτικές παρεμβάσεις στα σχολεία.

·      Κινητοποιούμαστε στα σωματεία μας για διεξαγωγή συνελεύσεων και τη μαζική συμμετοχή σε αυτές.

·      Οργανώνουμε καμπάνια ενημέρωσης των γονέων και κηδεμόνων.

·      Για το συντονισμό μας αλλά και την ευρύτερη απεύθυνση: σχεδιάζονται  blog, προφίλ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης  και αφίσα.

Συνεπώς, συνεχίζουμε πιο επίμονα να παλεύουμε για να γίνουν μαζικές γενικές συνελεύσεις στα σωματεία μας οι οποίες θα προετοιμάσουν και θα δώσουν τον απεργιακό αγώνα ενάντια στις πολιτικές αυτές, που είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος και προοπτική που έχουμε μπροστά μας!

Για αυτό επιλέξαμε να συντονίσουμε τις δυνάμεις μας από τα κάτω προκειμένου να δημιουργηθούν επιτροπές-πρωτοβουλίες-δικτυώσεις αγωνιστών σε όσο δυνατόν περισσότερες πόλεις της χώρας γίνεται, που θα συνεννοούνται-συντονίζονται μεταξύ τους, θα συζητάνε και θα παλεύουν τους παραπάνω στόχους. Στόχο και επιδίωξη έχουμε σε αυτή την πορεία να αναζητήσουμε και τους φυσικούς μας συμμάχους απέναντι σε όλα αυτά, δηλαδή, τους μαθητές, τους γονείς και τους φοιτητές. Για αυτό θα απευθυνόμαστε συνεχώς και σε αυτούς κάτω από τον κοινό στόχο για την ανατροπή αυτών των πολιτικών στην εκπαίδευση.

Δεν είμαστε λίγοι ούτε οι μόνοι: Δίπλα μας και άλλοι εργαζόμενοι και κοινωνικές ομάδες αγωνίζονται και αποδεικνύουν ότι η πάλη φέρνει αποτελέσματα. Σε ένα περιβάλλον ιδιώτευσης και οργανωμένης κατάθλιψης, ξεπερνάμε το φόβο επειδή είμαστε μαζί. Σε κάθε ενδεχόμενη απειλή - δίωξη στηρίζουμε ο ένας τον άλλο και συμπορευόμαστε ενωμένοι. Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση είναι μονόδρομος για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου. Είναι δίκαιος, μας εμπνέει και μας δυναμώνει. Στόχος είναι να διευρυνθούν τα ρήγματα, να οξυνθούν οι αντιθέσεις και να μαζικοποιηθεί ο αγώνας.

Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε τους συναδέλφους σε όλες τις περιοχές να πιάσουμε πάλι το νήμα της συνέχισης του αγώνα!

Επόμενη διαδικτυακή συνάντηση στις 12 Δεκέμβρη στις 6μμ στο σύνδεσμο: 

Σύνδεσμος diktiosi     mail:  ediktiosi@gmail.com                        

Διάβασέ το »