Α2
όπως Α1…
ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΥΣ
ΔΕΙΚΤΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΩΝ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ!(*)
Μέσα στον ορυμαγδό έξη (ούτε καν πέντε!) νομοσχεδίων για την
εκπαίδευση που φέρνει το Υπουργείο Παιδείας… χώρεσε και η εγκύκλιος που αφορά την φόρμα Α2 ( το
Α2 πως λέγαμε παλιά στο στρατό;) για την εμπλοκή των διευθυντών -προϊσταμένων
στην αξιολόγηση την… κανονική, την ατομική!
Το πως και με ποιους τρόπους θα εφαρμοστεί αυτή η εμπλοκή (πιο
κρίσιμη ως όργανο πειθάρχησης για να
«γίνει η δουλειά» ακόμα και από τους συντονιστές) το ξεκαθάρισε ο
διαχρονικά ανεκδιήγητος Ματσαγγούρας στη συνάντηση γραμματέα Υπουργείο με τα
«στελέχη»: Κυρίως θα αξιολογεί ο διευθυντής αν το μάθημα που κάνει ο
εκπαιδευτικός αποτρέπει την απειθαρχία και την παραβατικότητα των μαθητών! Έτσι
για να μην υπάρχει αμφιβολία πού απευθύνονταν όλη αυτή η «αγωνία» των
καθεστωτικών παραγόντων (που ασκούν μαζικό bulling στην
κοινωνία!) για την νεανική παραβατικότητα και το… bulling .
Για όσους δεν κατάλαβαν ή κάνουν πως δεν κατάλαβαν η επίθεση
κλιμακώνεται. Μάλιστα με ειδικότερες διευκρινήσεις θα μπορεί να «ακουμπά» και
παλιότερες ηλικίες πέραν των νεοδιόριστων που σήκωσαν άδικα και άνισα -είναι
αλήθεια- όλο το βάρος της κυβερνητικής επίθεσης μέχρι σήμερα. Και που παρά το
ουσιαστικό άδειασμα από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες ειδικά στα μεγάλα αστικά
κέντρα υπάρχει αξιόλογη «μαγιά» αντίστασης. Γιατί είναι ένα πράγμα η αντίθεση
του εκπαιδευτικού κόσμου και όπως αυτή βρήκε την έκφραση της στην απεργία-αποχή
(υπήρξε και καμία άλλη πρόταση;) και ένα εντελώς άλλο πράγμα η
αποτελεσματικότητα του «μέσου».
Και τώρα ;
Απεργία -Αποχή as usual αποφάσισαν
οι δύο εκπαιδευτικές ομοσπονδίες. Ως πρώτο βήμα σωστό. Μετέωρο όμως βήμα του…
εκπαιδευτικού στη συνέχεια όταν το Υπουργείο κλιμακώσει την καταστολή.
Και τότε; Τι θα
γίνει ; Νέος κύκλος αποφάσεων ανά
σύλλογο, νέες προσφυγές, νέα εξώδικα;
Προς το παρόν το Υπουργείο (είναι και ο πρωινός καφές με τη
συνδικαλιστική ηγεσία που ξεκίνησε ο νέος Υπουργός) αφήνει την… «γκαρσόνα» να
έρθει μόνη της να πάρει παραγγελία, «εθελουσίως» να προσέλθουν οι
εξεταζόμενοι… Αφήνει αυτή τη «μορφή
αγώνα» να εκφυλιστεί από μόνη της γνωρίζοντας ότι η συνδικαλιστική ηγεσία και
δεν έχει το πολιτικό… πνευμόνι και δεν θέλει να προχωρήσει σε σύγκρουση με την
κυβερνητική πολιτική. Παράλληλα κλιμακώνει την επίθεση εντάσσοντας και τους
διευθυντές στο πλάνο της ατομικής αξιολόγησης-χειραγώγησης.
Είναι πλέον εμφανής η ανεπάρκεια αυτής της μορφής αγώνα. Φαίνεται
μάλιστα αυτό που εγκαινιάστηκε το 2006 από την ΔΟΕ με πειραματόζωα τους νηπιαγωγούς,
η περίφημη «συνδικαλιστική κάλυψη» να πλέει τα λοίσθια μπροστά στην κυβερνητική
ωμότητα.
Έπειτα δεν είναι
μόνο η αξιολόγηση-χειραγώγηση…
Την ανατροπή πχ στην Επαγγελματική Εκπαίδευση πως θα την
αντιμετωπίσουν οι εκπαιδευτικοί; Θα κάνουν απεργία-αποχή από τα campus; … Και η
διεκδίκηση μισθών στο κόστος της ζωής πως θα πραγματοποιηθεί; Με απεργία αποχή
προφανώς… Από την κατανάλωση!
Από… χθες, απέναντι στην «κανονική» ατομική αξιολόγηση, απέναντι
στην «κανονική» ανατροπή εκπαιδευτικών, μορφωτικών και εργασιακών δεδομένων
στην επαγγελματική εκπαίδευση, απέναντι στην «κανονική και με το νόμο» μείωση
του βιοτικού μας επιπέδου έπρεπε να είχε προετοιμαστεί μία… κανονική μορφή
αγώνα: Αυτή που έχει εξοβελιστεί δυστυχώς όχι μόνο από τα κείμενα των
καθεστωτικών συνδικαλιστικών δυνάμεων (ουδέν φυσικότερον τούτου) αλλά και από
τις τοποθετήσεις όλων των παρατάξεων της φερώνυμης αριστεράς: Η κανονική απεργία. Τελεία.
«Μα δεν «τραβά» ο
κόσμος»! Αυτός που έδωσε ποσοστά συμμετοχής άνω του
90% τον Οκτώβρη του 2021.
«Ναι αλλά αν
συνεχίζονταν η απεργία θα ήταν η ίδια συμμετοχή»;
Μπορεί να μην ήταν αλλά αν έβγαιναν μπροστά οι ομοσπονδίες με μία ενιαία θέληση
ο κόσμος αυτός θα στηρίζονταν.
«Μα θα μας τη
βγάλουν παράνομη». Ναι αλλά εμείς θα συνεχίσουμε
συλλογικά και όχι κατά μόνας στους συλλόγους διδασκόντων και στα… πρακτικά. Θα
βγούμε και στους δρόμους. Όπως πάντα γίνεται στους «κανονικούς» αγώνες! Όπως
κατακτήθηκαν όλες αυτές οι δικαιωματικές «κανονικότητες» που σήμερα μας αφαιρούν
ανεμπόδιστα!
Έπειτα τι εμπόδισε όλον αυτό τον καιρό που πέρασε από το 2021 να είχαν
φτιαχτεί απεργιακά ταμεία; Ένα ευρώ το μήνα εισφορές, κόψιμο των χλυδάτων
συνεδρίων και εκπαιδευτικών αποστολών και άλλα πολλά. Απουσίαζε και δυστυχώς
απουσιάζει το βασικότερο στοιχείο: Η πολιτική βούληση.
Και επειδή ακόμα στην φαντασία δεν έχουν βάλει αξιολόγηση,
μπορούμε να φανταστούμε μια άλλη πολιτική κατάσταση αν πχ στην Αττική- Πειραιά
που η εκπαιδευτική αριστερά είναι σχεδόν… συνδικαλιστική συμπολίτευση όλα τα…
αριστερά βιολιά βαρούσαν προς την ίδια κατεύθυνση: Την προετοιμασία και την
πολιτική πίεση για μία κανονική (δίχως εισαγωγικά!) μορφή κεντρικού απεργιακού
αγώνα. Και όχι τη συνενοχή στην καλλιέργεια κλίματος ότι «είμαστε νόμιμοι». Και
«δεν θα πονέσει»… Γιατί με το ίδιο επιχείρημα («δεν θα πονέσει») οι
συμπονετικοί συντονιστές καλούν τους εκπαιδευτικούς να βάλουν νερό στο κρασί
τους και να συμπληρώσουν τις φόρμες! Τώρα στην «αρχή» πριν σφίξουν τα πράγματα…
Εκεί λοιπόν που όλοι μας αποτρέπουν να στραφούμε, εκεί πρέπει να
μετακινηθούμε! Τουλάχιστο όσες δυνάμεις συνεχίζουν να ομνύουν στην αριστερά και
στους αγώνες… Στην κανονική απεργία. Τελεία.
Γιατί οι αγώνες
έχουν, σαφέστατα, κόστος και απαιτούν θυσίες. Το κόστος όμως της αντίστασης
είναι απείρως μικρότερο από το κόστος της υποταγής!
(*) Δημήτρης
Μάνος νηπιαγωγός μέλος των Αγωνιστικών
Κινήσεων Εκπαιδευτικών
