Στο δια ταύτα λοιπόν…

 

Στο δια ταύτα λοιπόν…

Μαζικότατη η συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην απεργία και στις διαδηλώσεις σήμερα …

Ακόμα και αν την αγνόησαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ (κύριο θέμα στο google o θάνατος ενός ιδιοκτήτη μπαρ!).

Ακόμα και αν το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο είδε το 60% των σχολείων να συμμετέχουν στην… αυτοαξιολόγηση. Τόσο αντικειμενικοί … ψεύτες θα είναι όταν θα μας αξιολογούν (σύμφωνα με τους διακηρυγμένους στόχους και πόθους τους ).

Ακόμα και όταν η απουσία των φοιτητικών συλλόγων ήταν περισσότερο από  κραυγαλέα. Που είναι τα συντονιστικά φοιτητών της επίσημης ,τρόπος του λέγειν, αριστεράς  και των… ριζοσπαστών συνοδοιπόρων  της να συνδράμουν στο  πανεκπαιδευτικό μέτωπο;  Αν σήμερα έλειπαν οι φοιτητές , τότε πότε θα έπρεπε να είναι παρόντες;

Ακόμα και αν διαδίδεται  διαλυτικά το «στρίβειν δια του αρραβώνος» των συνδικαλιστικών ηγεσιών για τύπου  ενιαία κείμενα που θα κατέβουν λέει στους συλλόγους διδασκόντων  όταν  κριθεί ξανά παράνομη η απεργία , για να… γελοιοποιήσουν  τάχα μου την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας: Άνευρη αναχώρηση από την αναμέτρηση με την κυβέρνηση αν τελικά το προτείνουν και επίσημα

Το γεγονός είναι ένα : Το «βουνό» μετακινήθηκε, η περίφημη «βάση που δεν τραβά» φαίνεται να…  τραβά τις ηγεσίες στην αντιπαράθεση.

Δεν είναι ένας αγώνας που πάει να κλείσει. Είναι ένας αγώνας που τώρα -ουσιαστικά- αρχίζει…

Κόντρα στην κρατική τρομοκρατία και την φασιστικοποίηση και παρά τα «άνωθεν» και τα «έσωθεν» χτυπήματα και υπονομεύσεις…

Αυτό φαίνεται ότι  αρχίζει συνειδητοποιεί ο κλάδος και κάθε συνάδελφος, συναδέλφισσα.

Γι` αυτό και η περίσκεψη και τα «πηγαδάκια» εν ώρα … πορείας.

Γιατί αλήθεια τι είναι νόμιμο σε συνθήκες φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής   σε ένα σχολείο-φυλακή που έρχεται από το μακρύ , σκοτεινό παρελθόν.;

 Όταν δεν υπήρχαν δικαιώματα .  Όταν κυριαρχούσε η   παιδική εργασία (που επανέρχεται μέσα από την κατάρτιση), τα παιδιά «που δεν έπαιρναν τα γράμματα»… .

Που δεν ίσχυαν δηλαδή όλα όσα    κατακτήσαν οι λαοί με την πάλη τους εμπνεόμενοι από την οικοδόμηση μιας άλλης -σοσιαλιστικής- κοινωνίας.

Η «βάση» λοιπόν αντιλαμβάνεται πως έρχεται η αναγκαστική φάση του «δια ταύτα», και νοιώθει πως όλο αυτό το διάστημα έγινε το.. παν ώστε  να μην είναι έτοιμος ο κλάδος γι` αυτή την αναμέτρηση: αποδυναμώθηκαν οι μαζικές -συλλογικές διαδικασίες, υπονομεύτηκαν και αντικαταστάθηκαν οι συνδικαλιστές από τους αιρετούς, οι εργασιακοί σύλλογοι από τους συλλόγους διδασκόντων.

Εξοβελίστηκε η έννοια της απεργίας από το λεξιλόγιο των συνδικαλιστικών παρατάξεων.

            Από την άλλη  η «βάση» αντιλαμβάνεται και κατανοεί ότι αν   δώσει ένα… χέρι, αν υποχωρήσει,  τα  ζόμπι που ξυπνούν από τα παλιά θα θελήσουν να καταβροχθίσουν… ολόκληρο το σώμα. Δεν είναι διόλου τυχαία  και ανεξήγητη η πάνδημη συμμετοχή στην απεργία από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση   και τα νηπιαγωγεία. Εκεί ήδη η ζωή του εκπαιδευτικού αρχίζει να χάνει όλη την θελκτικότητα της και να γίνεται κόλαση…

Και αυτό που απαιτεί η «βάση» από την «ηγεσία» είναι να αποτελειώσει ό, τι με τα χίλια ζόρια , αναστολές και «στρίβειν δια του αρραβώνος» - έστω! – ξεκίνησε.

Αλλά πριν απ` όλα η «βάση» (και όσοι δηλώνουν ότι ανήκουν στο οργανωμένο πολιτικά κομμάτι της κυρίως) πρέπει να αντιληφθεί πως  υπάρχει ανάγκη να ξεπεράσει   τον μετεωρισμό ανάμεσα σε αυτό που συνήθισε να πράττει (ή καλύτερα να μην… πράττει) τόσον καιρό, και σε εκείνο που η ύπαρξη μιας ζωής με δικαιώματα απαιτεί!  

Δημήτρης Μάνος

μέλος των αγωνιστικών κινήσεων εκπαιδευτικών

Διάβασέ το »

Χιλιάδες εκπαιδευτικοί στους δρόμους - Η ρωγμή άνοιξε!

 

Χιλιάδες εκπαιδευτικοί στους δρόμους - Η ρωγμή άνοιξε! Οι λογαριασμοί θα πληρωθούν

Το να συνεχίσουμε είναι μονόδρομος

Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που κατέβηκαν στους δρόμους δεκάδων πόλεων της χώρας – συγκροτώντας τις μαζικότερες συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων-  δημιούργησαν νέα δεδομένα:

-          Απέδειξαν και στο δρόμο την ορθότητα της φράσης «η καταπίεση φέρνει αντίσταση».

-          Εκδήλωσαν την πλατιά αγανάκτηση του κλάδου για την επίθεση που δέχεται από το σύστημα και την κυβέρνηση ο κλάδος και οι μαθητές αλλά και για την παρόξυνση της κρατικής τρομοκρατίας και της ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης.

-          Θύμισαν ότι (παρά τη διαλυτική δουλειά των συνδικαλιστικών ηγεσιών), η ΑΠΕΡΓΙΑ είναι πάντα μέσο συγκρότησης των εργαζομένων, είναι πάντα σημαντικό όπλο του αγώνα για τα λαϊκά δικαιώματα.

-          Στρίμωξαν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που πρέπει να κάνουν πολύ θεαματικές πιρουέτες για να «τα διπλώσουν», τώρα που το παραμυθάκι για τον κλάδο «που δεν θέλει να παλέψει» φαντάζει αστείο.

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Το χαμόγελο που γύρισε στα πρόσωπα και των πιο απαισιόδοξων συναδέλφων, το μαζικό κουράγιο που παράχθηκε από τις διαδηλώσεις αυτές συνοψίζουν αυτά τα νέα δεδομένα που λέγαμε παραπάνω.

Δεν πετάμε στα σύννεφα ούτε ισχυριζόμαστε ότι έχει ανατραπεί όλη η σαβούρα που έχουμε φορτωθεί στο συνδικαλιστικό μας κίνημα από την μακρόχρονη κυριαρχία απόψεων ήττας και παζαριών. Έχουμε πλήρη συνείδηση των πραγματικών δεδομένων. Μόνο που στα (αρνητικά) αυτά δεδομένα, έχουν προστεθεί -στην κόντρα- τα απανωτά θετικά μηνύματα της μαζικής συμμετοχής στην απεργία –αποχή και στη μαζική συμμετοχή στην απεργία και στις διαδηλώσεις.

Η ρωγμή που άνοιξε αυτές τις σαράντα μέρες από την φθινοπωρινή επιστροφή στα σχολεία, δεν θα κλείσει, αλλά θα ανοίξει κι άλλο.

Οι αγώνες μας, από δω και πέρα, όλο και πιο συχνά θα είναι κόντρα στο νόμο. Γιατί, πια, το θεσμικό πλαίσιο που έχει ψηφιστεί βγάζει στην παρανομία κάθε ζωντανή εκδήλωση αντίστασης, κάθε απεργία, κάθε διαδήλωση, κάθε πραγματική κίνηση πάλης ενός σωματείου.

Η μικρή μάχη που δίνεται από τον κλάδο εδώ και οκτώ μήνες μπορεί και πρέπει να εξελιχθεί σε μια μεγάλη ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΧΗ. Ετσι κι αλλιώς, όλοι ξέρουμε ότι ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΓΩΝΕΣ που έχουν κάνει οι λαοί και οι εργαζόμενοι στην ιστορία ήταν ενάντια σε νόμους και σιδηρόφρακτες εξουσίες. Ετσι κερδήθηκαν κατακτήσεις – έτσι θα κερδηθούν ξανά!

Οι αστικές κυβερνήσεις που ντιλάρουν τα συμφέροντα μιας χούφτας ντόπιων και ξένων αφεντικών υπόσχονται κόλαση και βγάζουν στην παρανομία τους αγώνες. Τη στιγμή που στραγγίζεται το εισόδημα του λαού, προκαλούν τους συνταξιούχους γιατί διεκδικούν να ζήσουν. Συγχωνεύουν τμήματα σε όλη τη χώρα για να καλύψουν τα κενά εκπαιδευτικών. Καταστέλλουν με ΜΑΤ και αύρες τις διαδηλώσεις του κλάδου. Χρησιμοποιούν τα φασιστικά παρακρατικά αποβράσματα.

Ο μοναδικός δρόμος είναι η οργάνωση και η αντίσταση μεγάλων, δύσκολων αλλά απόλυτα αναγκαίων αγώνων σε πλήρη κόντρα με όλα τα κέντρα εξουσίας του συστήματος.

Να συνεχίσουμε! Συνελεύσεις - συνέλευση προέδρων ΕΛΜΕ-ΣΕΠΕ, που θα αποφασίσουν:

1)      Συνέχιση της απεργίας – αποχής

2)      Οργάνωση ΑΜΕΣΑ νέας απεργίας

3)      Συγκρότηση επιτροπών αγώνα και απεργιακών ταμείων

4)      Οριζόντιο συντονισμό ΕΛΜΕ-ΣΕΠΕ για την οργάνωση – κλιμάκωση του αγώνα

Οι αγώνες δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι – ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ και ΑΝΑΓΚΑΙΟΙ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ! Κάτω η αξιολόγηση, η Τράπεζα Θεμάτων και η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής Κάτω τα χέρια από την απεργία

Διάβασέ το »