ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ –ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ!

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΕΠ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ  ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ:

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ –ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ!

            Δεν αποτελεί έκπληξη η δημοσίευση της πρότασης του ΙΕΠ για τα διδασκόμενα μαθήματα και την ύλη των νέων προγραμμάτων σπουδών της  Γ Λυκείου, γιατί επακριβώς αποκαλύπτει τις στρατηγικού χαρακτήρα επιδιώξεις της κυβέρνησης και του συστήματος πρωτίστως για τη νεολαία και τα μορφωτικά της δικαιώματα αλλά και για τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών.

            Καταρχάς ας επισημάνουμε κάτι και όχι τόσο καινούριο. Ότι το Νέο Λύκειο έρχεται από τα παλιά. Η ύλη πολλών μαθημάτων, όπως για παράδειγμα της βιολογίας και της χημείας είναι, μεγαλύτερη και από αυτή των δεσμών ή της ιστορίας μεγαλύτερη από αυτήν του συστήματος του  Αρσένη. Ο υπουργός προκλητικά δηλώνει  «σε κάποια μαθήματα τριπλασιάζουμε τις ώρες διδασκαλίας αλλά δεν αυξήσαμε και την ύλη κατά 300%». Πέρα από τις αναλήθειες της δήλωσης σχετικά με συγκεκριμένα μαθήματα, όπως στα μαθηματικά που στη νέα ύλη ενσωματώθηκε και η ύλη των μαθηματικών γενικής παιδείας και άλλο ένα κεφάλαιο, οι ώρες από 7 γίνονται 6, η αύξηση της ύλης μας οδηγεί σε ορισμένες διαπιστώσεις. Α) Αυξάνονται ποσοτικά αλλά και ποιοτικά οι απαιτήσεις μαθημάτων όπως της φυσικής και των αρχαίων ελληνικών. Β) Τα μαθήματα  της νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας δομούνται ως σχέδια μαθήματος βασικά, με υλικό που θα επιλέγουν οι εκπαιδευτικοί του ίδιου σχολείου με τη «συνδρομή» του συντονιστή εκπαίδευσης, δηλαδή όχι μόνο νέος φόρτος εργασίας, επιμορφώσεις αλλά και στο βάθος αξιολόγηση.

            Ένα εύστοχο ερώτημα προς το Υπουργείο θα ήταν: Οι διδασκόμενες ώρες των μαθημάτων θα αυξηθούν, αλλά το 24ωρο θα μεγαλώσει; Πού θα βρίσκουν τα παιδιά τον απαιτούμενο χρόνο για να μελετήσουν και να εμπεδώσουν όλη αυτή την ύλη;  Εύλογα αναρωτήθηκε ένας 17 χρόνος μαθητής: «εάν ήθελαν να σταματήσουμε τα φροντιστήρια γιατί δεν αυξάνουν τις ώρες στο σχολείο, χωρίς να αυξήσουν την ύλη;» Η απάντηση δυστυχώς είναι ότι ούτε αυτός ο Υπουργός που στενοχωριόταν για τους 17 χρονους που δεν έχουν χρόνο να ερωτευτούν ούτε κάποιος άλλος θα νοιαστεί για αυτούς. Αντίθετα όλοι αυτοί επιδιώκουν την όρθωση ταξικών φραγμών για να μην σπουδάσουν οι νέοι, να μην μορφωθούν, να μην χειραφετηθούν. Το  «νέο» Λύκειο είναι εξοντωτικό. Και ανεξάρτητα αν το Υπουργείο προσπαθήσει να το απαλύνει λίγο με μικρές περικοπές στην τελική διδακτέα ύλη, η ουσία παραμένει η ίδια.

Παράλληλα  έχουμε το παράδοξο που παρουσιάζεται ως «φυσικό» από τον Υπουργό Παιδείας ότι πρώτα η ύλη θα ανακοινωθεί, μετά θα αποσταλούν οι οδηγίες διδασκαλίας και έπειτα θα θεσπιστεί το νέο σύστημα. Τι πιο φυσικό να μας γνωστοποιούν σαλαμωτά τα σχέδια τους για να περιορίσουν τις αντιδράσεις, να μεταθέσουν το θέμα της συζήτησης, να χειραγωγήσουν. Να ανακοινώνουν ωρολόγια προγράμματα από τα οποία απουσιάζουν ειδικότητες εκπαιδευτικών ή μεταπηδούν στα μαθήματα επιλογές. Πόσες θέσεις εργασίας χάνονται, πόσοι συνάδελφοι περισσότεροι θα μετακινούνται σε πολλά σχολεία, πόσο περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών μας σχέσεων, πόσες απολύσεις αναπληρωτών συναδέλφων;

            Επιπλέον ο Υπουργός σε συνέντευξή του προκλητικά και αδιάντροπα δηλώνει ότι η πρόωρη ανακοίνωση της ύλης για τα πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα γίνεται γιατί το Υπουργείο σέβεται τους γονείς και τα φροντιστήρια μιας και τα παιδιά οδηγούνται σε αυτά από τη Β Λυκείου! Αν και περίοδος Αποκριών, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να βγάλει τις μάσκες. Αλήθεια πού πήγαν οι διακηρύξεις, ότι τα παιδιά θα σταματήσουν τα φροντιστήρια, εφόσον  θα αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας των μαθημάτων στα σχολεία; Ούτε λόγος για ελεύθερη πρόσβαση. Και  τι απαξίωση για εμάς τους εκπαιδευτικούς, εφόσον ο πολιτικός μας προϊστάμενος ομολογεί κυνικά ότι εγκαίρως θα κάνουν τον προγραμματισμό τους τα φροντιστήρια, ενώ εμείς που θα ξεκινήσουμε τον Σεπτέμβριο θα πρέπει να αποδείξουμε και με βάση την αξιολογική μας περικύκλωση-αποτίμηση του έργου μας ότι δεν είμαστε ελέφαντες. Το σπουδαιότερο το Υπουργείο σέβεται τους εργαζόμενους γονείς που τους εξαθλιώνει οικονομικά, αφού ή πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι σε μια «άδεια» τσέπη οι περισσότεροι ή να προσανατολίσουν τα παιδιά τους σε άλλο τύπο λυκείου, για να επιτευχθεί ο διακαής πόθος του συστήματος για τη στροφή στην κατάρτιση και τη μαθητεία και την απομαζικοποίηση των ΓΕΛ και της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Αναμφισβήτητα όμως εξίσου σημαντική εξέλιξη συνιστά για εμάς τους εργαζόμενους ότι οι συνδικαλιστικές μας ηγεσίες όχι μόνο σιωπούν αλλά επί της ουσίας απροκάλυπτα στηρίζουν το κυβερνητικό έργο (ΣΥΝΕΚ ΔΑΚΕ ΠΕΚ) είτε δεν προτείνουν κινητοποιήσεις (ΠΑΜΕ).

Συνάδελφοι, δεν μπορούμε να παραμείνουμε θεατές στην καταβαράθρωση των δικαιωμάτων των μαθητών μας στις σπουδές και στο περαιτέρω χτύπημα των εργασιακών μας σχέσεων. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Με γονείς και μαθητές, με κινητοποιήσεις και απεργίες να διεκδικήσουμε να μην περάσει το νέο σύστημα εισαγωγής.

Ø  ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ-ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ.

Ø  ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ - Καμία αύξηση ύλης – Όχι στην εντατικοποίηση - ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΦΡΑΓΜΩΝ.

Ø  ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ - ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ.

Διάβασέ το »

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΑ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΑ!!!

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΑ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ,  ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΑ!!!

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

            Η υλοποίηση της (αυτο)αξιολόγησης δηλαδή του Προγραμματισμού και της Αποτίμησης του Εκπαιδευτικού Έργου των Σχολικών Μονάδων όπως βαφτίστηκε, μπορεί να ξεκινά επίσημα από τη νέα σχολική χρονιά, όμως όποια εγκύκλιο-απόφαση-νόμο του υπουργείου και να διαβάσουμε, θα διαπιστώσουμε ότι εισάγουν αξιολογικές διαδικασίες.

            Ο στόχος δηλωμένος: “Να εμπεδωθεί η κουλτούρα αξιολόγησης” σύμφωνα με τον Γαβρόγλου. Μ' άλλα λόγια να αποδεχτούμε και να συνηθίσουμε μια κατάσταση που με διαφορετικές μορφές και σε πολλές πλευρές της εργασίας μας και της σχολική ζωής, υλοποιεί την αξιολόγηση. Επιβάλλει την κατοχύρωση και εφαρμογή της, πριν την επίσημη ...πρεμιέρα της.

            Η “νέα αρχή στα ΕΠΑΛ” με τη θεσμοθέτηση του σύμβουλου καθηγητή και την εκπόνηση προγραμμάτων δράσης, χρηματοδοτούμενων και αξιολογούμενων από ιδιωτικούς φορείς. Η συγκρότηση των τριμελών επιτροπών Ο.Ε.Υ. (παρά το προσωρινό πάγωμά τους) με την εκπόνηση βραχυχρόνιων προγραμμάτων αντιμετώπισης των μαθητών με ανάγκη πρόσθετης διδακτικής στήριξης, που θα αξιολογούνται ως προς τα αποτελέσματα(!) τους. Κομβικό σημείο αποτελεί το πέρασμα του προσοντολογίου. Μέσω αυτού του συστήματος απολύσεων που εξαφανίζει το πτυχίο ως μοναδικό κριτήριο για δουλειά (πριμοδοτώντας διδακτορικά, μεταπτυχιακά και σεμινάρια), εισάγει την αξιολόγηση καταρχάς στους διορισμούς και κατ’ επέκταση σε όλον τον κλάδο. Και όλα τα προηγούμενα εμπλουτίζονται με ερωτηματολόγια, φόρμες και έρευνες των συντονιστών ΠΕΚΕΣ που καλούν τους συναδέλφους - “ανώνυμα είναι-τι πρόβλημα υπάρχει”- να συμπληρώσουν.

            Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν οδηγίες του υπουργείου για συμπλήρωση φύλλων περιγραφικής αξιολόγησης για μαθητές που παίρνουν μέρος σε Ενισχυτική Διδασκαλία, ενώ τη διδασκαλία αυτή την κάνουν άλλοι εκπαιδευτικοί! Είναι ολοφάνερο το άνοιγμα ενός πολύ άθλιου δρόμου, που μπορεί αρχικά να αφορούσε την αξιολόγηση των στελεχών (διευθυντών και υποδιευθυντών σχολικών μονάδων) αλλά τελικά οδηγεί στην αξιολόγηση εκπαιδευτικού από εκπαιδευτικό! Αντίστοιχα οι συντονιστές ΠΕΚΕΣ ζητούν να τους σταλούν τα σχέδια για τη θεματική βδομάδα στα Γυμνάσια.

        Αρωγοί στην αξιολογική περικύκλωση του κλάδου οι συντονιστές της διεύθυνσης συνδικαλισμού του υπουργείου, ΟΛΜΕ και ΔΟΕ. Η τρόικα ΣΥΝΕΚ/ΕΡΑ-ΔΑΚΕ-ΠΕΚ/ΔΗΣΥ έχει μετατρέψει τις ομοσπονδίες σε δομές υποστήριξης της κυβερνητικής πολιτικής. Η ΔΟΕ πρόσφατα ανακοίνωσε τη στήριξή της στην εφαρμογή της αξιολόγησης απαγορεύοντας(!) στα σωματεία να ταχθούν ενάντιά της. Η ΟΛΜΕ από την άλλη έχει εξαφανίσει από κάθε πλαίσιο πάλης την αξιολόγηση. Άλλωστε όπως δηλώνεται η αυτοαξιολόγηση ήταν από το 8^ο εκπαιδευτικό συνέδριο αίτημα των καθηγητών και τώρα δίκαια γίνεται πράξη. Άξιος ο  μισθός τους!!!

            Στη βάση αυτών των δεδομένων, κρίσιμο ζητούμενο η σύγκρουση με τις κυβερνητικές επιδιώξεις. Αυτή η αναγκαιότητα δεν μπορεί να προσπεραστεί. Δεν μπορεί να αντικατασταθεί  με την ανυπακοή και το “αντάρτικο”. Η αποχή από την αξιολόγηση δίνει τη δυνατότητα στο κίνημα να κερδίσει χρόνο και να προσπαθήσει να συγκροτήσει καλύτερα τις αντιστάσεις του, αλλά δεν αρκεί. Όταν μάλιστα υπονομεύεται ακυρώνεται και από λογικές όπως του ΠΑΜΕ που στη περίπτωση που δεν περάσει η αποχή καλεί σε εφαρμογή με άλλο -ποιό;;- περιεχόμενο (Σχέδια δράσης στα ΕΠΑΛ-Θεματική εβδομάδα στα Γυμνάσια).

            Απαιτείται η συγκρότηση ενός κεντρικού αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση-χειραγώγηση, την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας αντιπαλεύοντας τη μετακύλιση των ευθυνών αλλά και της οικονομικής λειτουργίας των σχολείων στις πλάτες εκπαιδευτικών και γονιών, την ένταση της ταξικότητας και το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων μας.

Ø  ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ -ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ

Ø  ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Ø  ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

Ø  ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ

Διάβασέ το »

Τα μεγάλα λόγια και οι σχεδιασμοί επί χάρτου προκαλούν σύγχυση και απογοήτευση!

Όταν οι δυνάμεις της επίθεσης έχουν το πάνω χέρι,
τα μεγάλα λόγια και οι σχεδιασμοί επί χάρτου
 προκαλούν σύγχυση και απογοήτευση!

Με αφορμή τη γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ Χανίων

Την Τετάρτη 20 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε η πρώτη γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ Χανίων μετά την ψήφιση του προσοντολόγιου. Η συμμετοχή στη γεν. συνέλευση μικρή, αναντίστοιχη του μεγέθους της επίθεσης στα δικαιώματα μας. Η μικρή συμμετοχή δείχνει την απαξίωση των μαζικών διαδικασιών απ’ τους συναδέλφους και την κυριαρχία της λογικής της ανάθεσης .Καταγράφει την ανεμπιστοσύνη  στις συλλογικές διεκδικήσεις και στους αγώνες. Αυτό φανερώνεται και απ’ το ότι το τελευταίο διάστημα, αμέσως μετά τις 3 απεργιακές κινητοποιήσεις για να μην περάσει το προσοντολόγιο  και για τη διεκδίκηση των μαζικών διορισμών μονίμων, το μοναδικό ζήτημα που κυριαρχεί στα σχολεία είναι οι δικαστικές προσφυγές για  τον 13ο και 14ο μισθό!!

Είναι «αντικειμενική αυτή η εξέλιξη»; Είναι ατομική στάση;. Είναι τελικά  η μοναδική διέξοδος για τα δικαιώματα μας ο δρόμος του αγώνα και της μαζικής πάλης ή απλά «τα γράφουμε στις ανακοινώσεις», «τα ψηφίζουμε στα ΔΣ»,  «τα γυροφέρνουμε σαν  αποφάσεις» και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!

 Για τις Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών η συνείδηση και οι απόψεις διαμορφώνονται μέσα στους αγώνες που γίνονται  και τη στάση που κρατάνε οι διάφορες δυνάμεις απέναντι τους, την εξήγηση από τα αποτελέσματα των αγώνων  αλλά και από τους αγώνες που δεν έγιναν, όταν χρειάζονταν. Υπάρχει λοιπόν πολιτική –συνδικαλιστική ευθύνη γι αυτή την κατάσταση. Ευθύνη των συνδικαλιστικών οργάνων και  των δυνάμεων που παρεμβαίνουν στο κίνημα.

Υπάρχει η ευθύνη  της ηγεσίας της ΟΛΜΕ, των φιλοκυβερνητικών παρατάξεων ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ . ΠΕΚ που υπονομεύουν κάθε διάθεση για αντίσταση και αγώνα ενάντια στις βάρβαρες πολιτικές όλα αυτά τα χρόνια. Για αυτό δεν  συγκάλεσαν  Γενική συνέλευση, ούτε προκήρυξαν  μια απεργία, μόνο τριώρες στάσεις ενάντια στο προσοντολόγιο  –καρμανιόλα του δικαιώματος στη δουλειά χιλιάδων συναδέλφων μας αναπληρωτών. Γι αυτό η εισήγηση της στη συνέλευση ήταν ένα λιβάνισμα της κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο της εκπαίδευσης. Μιας πολιτικής που χτυπάει το δικαίωμα στην εργασία για τους αναπληρωτές και τους μόνιμους ,με το προσοντολόγιο, το νέο Λύκειο,  την αξιολόγηση εργαλείο πειθαναγκασμού  και πειθάρχησης των εκπαιδευτικών, την ίδια ώρα που η φτώχεια , η λιτότητα , η ανεργία , η φασιστικοποίηση εξαπλώνονται. Μια πολιτική  που κάνει πιο ταξικό το εκπαιδευτικό σύστημα και σπρώχνει τη νέα γενιά στην εκμετάλλευση της μαθητείας και το κυνήγι των  ακριβοπληρωμένων καταρτίσεων. 

Οι καθηγητές  δεν μπορούν να περιμένουν απ’ αυτές τις δυνάμεις να οργανώσουν τους αναγκαίους μαζικούς αγώνες  για τα δικαιώματα τους.

Κατά τη γνώμη μας δεν συγκροτούν μαζικούς αγώνες, αγώνες  που θα έχουν στόχο τη σύγκρουση με τις κυρίαρχες πολιτικές και όχι το συμβιβασμό και   τη συνδιαχείριση.

Απόψεις που θεωρούν ότι υπάρχουν «εμπόδια νομικά» για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και ζητούν την κατάργηση του άρθρου 103 του συντάγματος αποδεχόμενοι έτσι τα επιχειρήματα του συστήματος και της κυβέρνησης (ΠΑΜΕ).

Απόψεις που εκφράστηκαν με εικονικές ενέργειες  ( οι λίγοι αγωνιζόμαστε για τους πολλούς)  Απόψεις που  θεωρούν ότι οι αγώνες  είναι της μιας ριξιάς και εύκολοι, όταν απέναντι έχεις το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης  και τις κυβερνήσεις του με τους κατασταλτικούς και δικαστικούς μηχανισμούς να εφαρμόσουν τις αντιλαϊκές πολιτικές.

 Απόψεις και θέσεις που εκφράστηκαν και στη  γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ Χανίων, στην οποία απ’ τη μια μεριά κατατέθηκε εισήγηση  από το προεδρείο του Δ.Σ  ( Ενωτική Πρωτοβουλία  και Πρωτοβουλία Παρέμβαση ) με ένα κατεβατό αιτημάτων, και προγραμματισμό αγώνα (48ωρη  απεργία και συγκεντρώσεις για όλο το Μάρτη ) και στην ίδια γενική συνέλευση μέλη της Ενωτικής Πρωτοβουλίας  καταθέτουν πρόταση η ΕΛΜΕ να στηρίξει οικονομικά τις δικαστικές προσφυγές!!!!  Σε αντίθεση βέβαια με την απόφαση του ΔΣ της ΕΛΜΕ που είχαν ψηφίσει σαν παράταξη.   « …Να δώσει εδώ και τώρα πολιτική λύση στο ζήτημα της διεκδίκησης των αναδρομικών δίνοντας τα σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους με πολιτική απόφαση χωρίς να υποχρεώνει σε δικαστικές προσφυγές.»

Μεγαλοστομίες που ακυρώνονται επειδή δεν στηρίζονται στην ουσιαστική συμμετοχή των συναδέλφων. Το «εδώ και τώρα  πολιτική λύση »  πως συνάδει με τις δικαστικές προσφυγές;

 Στην ίδια  κατεύθυνση  οι εκπρόσωποι της Αγωνιστικής Συσπείρωσης ( ΠΑΜΕ ) ήρθαν στη Γ.Σ , κατέθεσαν το πλαίσιο τους, χωρίς  να μιλήσουν  και χωρίς να μείνουν να το ψηφίσουν. Αλήθεια πόσο πείθουν, όταν μιλάνε για σωματεία, για Γ. Σ και διαδικασίες από τα κάτω;

Συνάδελφοι, η παραπάνω κριτική σε απόψεις και θέσεις στοχεύει στο να ανοίξει η συζήτηση στο ερώτημα που τέθηκε στην αρχή. Είναι η μοναδική διέξοδος για τα δικαιώματα μας ο δρόμος του αγώνα και της μαζικής πάλης; Μήπως πρέπει να περιμένουμε τις εκλογές βουλευτικές κλπ για να αλλάξουν τα πράγματα  ψηφίζοντας το α ή το β κόμμα ;

Για τις Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών  τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα .οι δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, το δικαίωμα των λαών στην ειρήνη  ποτέ δεν χαρίστηκαν. Κατακτήθηκαν με μαζικούς  αγώνες, με απεργίες, με διαδηλώσεις  και οι εργαζόμενοι και οι λαοί έχουν δώσει το αίμα τους  για αυτά.

  Σήμερα οι εκπαιδευτικοί, όπως όλοι  οι εργαζόμενοι  απέναντι στη βαρβαρότητα του συστήματος και των κυβερνήσεων του, όποια κι αν είναι αυτή χρειάζεται να βάλουμε φρένο σ ’ αυτή την επίθεση. Για να το πετύχουμε θα πρέπει να ανοίξουμε ένα αγωνιστικό δρόμο πάλης, στηριγμένοι στις δικές μας δυνάμεις. Να αναλάβουμε το ρόλο και την ευθύνη που μας αναλογεί , κόντρα στην υποταγμένη ηγεσία της ΟΛΜΕ-ΑΔΕΔΥ, κόντρα   στις  κοινοβουλευτικές αυταπάτες, τις αυταπάτες της εύκολης λύσης, τις λογικές της συνδιαχείρησης  και τις πρακτικές της ανάθεσης.

Η  Γ. Συνέλευση υιοθέτησε ψήφισμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους 9 Τούρκους αγωνιστές που δικάζονται  αυτές τις μέρες στην Αθήνα. Χωρίς καμιά εξήγηση μέλος του ΣΕΚ ψήφισε Λευκό. Θεωρούμε για ένα ζήτημα αλληλεγγύης προς  τους αγωνιστές( κινδυνεύουν να απελαθούν στην Τουρκία του Ερντογάν), απαιτείται τουλάχιστον αιτιολόγηση για αυτή τη στάση.

Χανιά, 25/02/2019

Διάβασέ το »