Για την «εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση» - κρυφές επιδιώξεις και σκηνικό ψεύτικης κανονικότητας
Είναι
σε όλους φανερό το γεγονός, ότι η επίθεση που έχει εξαπολυθεί εδώ και χρόνια
από το καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα σε όλον
τον κόσμο και στη χώρα μας, έχει αφήσει έναν πλανήτη ανοχύρωτο σε κάθε είδους
«φυσικές» (αλλά καθόλου μη κοινωνικές) καταστροφές. Η καμπάνια «Μένουμε
σπίτι» δεν είναι παρά η ανοιχτή παραδοχή
από το σύστημα αυτό (και τη σημερινή κυβέρνησή του) ότι η πλήρης εξάρθρωση της
δωρεάν περίθαλψης αφήνει ως μοναδική ελπίδα των ανθρώπων να διασωθούν το να
είναι τυχεροί και να μην αναγκαστούν να χρειαστούν αυτές τις διαλυμένες δομές
περίθαλψης. Των οποίων δομών, το ελάχιστο προσωπικό (για χρόνια απαξιωμένο
και συκοφαντημένο από τους κηφήνες που καλούν σήμερα σε χειροκροτήματα), παρά
τις ηρωικές του προσπάθειες, είναι ζήτημα χρόνου πότε θα καταρρεύσει.
Μέσα
σε αυτό το κλίμα, το Υπουργείο Παιδείας προχωρά σε διαδικασίες
τηλε-εκπαίδευσης, σε μια προσπάθεια να στήσει σκηνικό ψεύτικης κανονικότητας με
πολλαπλούς στόχους:
1. Από γενική άποψη, πάντα το σύστημα
έχει την τάση να χρησιμοποιεί τα προβλήματα που το ίδιο δημιουργεί, για να
στρέψει τα πράγματα σε ακόμα πιο αντιλαϊκή κατεύθυνση. Όλα δείχνουν, ότι όταν αυτή η ιστορία τελειώσει (και μετά από
τους νεκρούς που θα μετράνε τα λαϊκά στρώματα), ο λαός και οι εργαζόμενοι θα
βρίσκονται σε χειρότερη θέση. Αυτό αφορά τα εργασιακά δικαιώματα, το
δικαίωμα στις σπουδές, την περίθαλψη, τα δημοκρατικά δικαιώματα. Το σκηνικό θα
στήνεται από τώρα…
2. Η
πρακτική της τηλε-εκπαίδευσης και τηλεργασίας προωθείται ήδη σε πολλές χώρες
και είναι ενταγμένη στην πολιτική της μείωσης του κόστους για τη δημόσια
εκπαίδευση και του μισθολογικού κόστους, στην πολιτική της ελαστικοποίησης του
ωραρίου εργασίας, του χτυπήματος συνολικά των εργασιακών δικαιωμάτων. Η ιδέα της τηλε-εκπαίδευσης έχει πέσει -και στη
χώρα- από διάφορες κυβερνήσεις ως αντιστάθμισμα (υποτίθεται) των συγχωνεύσεων σχολείων και της έλλειψης
προσωπικού, που έχει προκύψει από την μακρόχρονη πολιτική της αδιοριστίας. Ήδη
τη φετινή χρονιά οι μαθητές του δημοτικού Γαύδου διδάσκονται αγγλικά και
πληροφορική με τηλεδιάσκεψη.
3. Δεν
είναι τυχαία η επίμονη αναφορά του Υπουργείου στην «αυτονομία της σχολικής
μονάδας». Τώρα που βρήκε… παπά, το
υπουργείο έχει σκοπό να θάψει πέντε – έξι δικαιώματα. Ή αλλιώς, το έργο
λέγεται «ο κορονοϊός ως αφορμής εμπέδωσης της αξιολόγησης». Η εθελοντική(;)
τηλε-εκπαίδευση (αλλά δακτυλοδεικτούμενος
όποιος δεν την υλοποιεί) κινείται σ’ αυτή την κατεύθυνση, παρά του ότι
το Υπουργείο γνωρίζει ότι δεν αφορά όλους τους μαθητές και δεν μπορεί να
υποκαταστήσει τη διδασκαλία στην τάξη.
4. Στις
κριτικές που γίνονται ότι το μέτρο αποκλείει τις πιο ασθενείς κοινωνικά ομάδες,
το υπουργείο απαντά ότι «η πλειονότητα
των οικογενειών με παιδιά έχει πρόσβαση σε σταθερή σύνδεση ίντερνετ, συνήθως
χωρίς περιορισμό δεδομένων». Η απάντηση αυτή δείχνει παντελή έλλειψη γνώσης
για τις τραγικές συνθήκες ζωής μιας όχι
αμελητέας μερίδας πληθυσμού. Αλλά, αυτή η μερίδα ας μην ανησυχεί: Η Κα
Κεραμέως θα τους στέλνει… παντεσπάνι.
5. Η
συνεχής μετατόπιση ζητημάτων στην εικονική πραγματικότητα (τηλε-εκπαίδευση,
τηλε-συνέλευση, τηλε-ψηφοφορία) στην «από απόσταση επικοινωνία» αποτελεί μια
προσπάθεια διάλυσης των κοινωνικών και ταξικών σχέσεων ανάμεσα
στους εργαζόμενους και τη νεολαία και υποκατάσταση των συλλογικών
δικαιωμάτων και κατακτήσεων από τις
«ατομικές επιτυχίες»!
Με
βάση όλα αυτά, είναι για μια ακόμα φορά απαράδεκτη
η στάση των ΔΟΕ, ΟΛΜΕ αλλά και όσων σωματείων ουσιαστικά αποδέχονται την
κυβερνητική επίθεση δια της… εποικοδομητικής κριτικής.
