Εδώ χωράει και απαιτείται μεγάλη συζήτηση και για το πώς αντιλαμβανόμαστε αυτά τα αιτήματα αλλά και για το πώς τα παλεύουμε.
Είναι αλήθεια πως εδώ και χρόνια προωθείται η κατεύθυνση για ενοποίηση τμημάτων και κλάδων εργαζομένων, όπως νηπιαγωγών και βρεφονηπιοκόμων (θυμόμαστε και πέρυσι την πρόταση Μπουτάρη για παραχώρηση των νηπιαγωγείων στην αρμοδιότητα των ΟΤΑ).
Φέτος επίσης βλέπουμε τις προτάσεις Γαβρόγλου για «αυτονόμηση των σχολικών μονάδων» και δημιουργία τριμελών επιτροπών για την διοίκηση του σχολείου βάζοντας μέσα και την τοπική αυτοδιοίκηση, προωθώντας ουσιαστικά την αποδέσμευση του Υπουργείου από την ευθύνη για την λειτουργία των σχολείων, πετώντας έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία τα νηπιαγωγεία και κατακερματίζοντας τον κλάδο.
Είναι φανερό επίσης πως ξεκάθαρος στόχος είναι, μέσα από την χρόνια αδιοριστία και την κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών με μεταπτυχιακά, σεμινάρια κοκ να δημιουργήσουν εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων , διασπασμένους και ευέλικτους με κάθε λογής συμβάσεις και συνθήκες εργασίας.
Μ’ αυτή την λογική, σίγουρα οι συγχωνεύσεις των τμημάτων που αναφέραμε παραπάνω δεν είναι προς όφελος κανενός μας. Όχι βέβαια γιατί τάχα οι συνάδελφοι βρεφονηπιοκόμοι θα μας πάρουν τις δουλειές… αλλά γιατί η πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι να απογυμνώσει και την εκπαίδευση, όπως και κάθε κλάδο, από όποιο εργασιακό δικαίωμα έχει απομείνει, ανεξάρτητα από τα πτυχία και τα προσόντα οποιουδήποτε.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση το κατάλληλο «όχημα» για την κυβέρνηση είναι η υπαγωγή όλων των δομών της προσχολικής αγωγής στην τοπική αυτοδιοίκηση και η ανάμειξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Δεν είναι τυχαίο πως ξαφνικά η ομοσπονδία των ιδιωτικών παιδικών σταθμών-νηπιαγωγείων στη σχετική ανακοίνωση της φαίνεται να ενδιαφέρεται για τις δουλειές που θα χάσουν οι νηπιοβρεφοκόμοι (που τους υπερεκμεταλλεύονται και ανά διαστήματα τους πετούν στο δρόμο για να «ανανεώσουν» με άλλους κοκ) και για την σχολειοποίηση που θα υποστούν τα προνήπια!
Μέσα σε αυτό το δυσμενές κλίμα έρχεται να προστεθεί και η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας που εφαρμόζεται ήδη στην πρωτοβάθμια μέσα από το νέο προεδρικό διάταγμα (βλ. τριμηνιαίο/ετήσιο εκπαιδευτικό προγραμματισμό) και που η ΔΟΕ το θεωρεί μάλλον δευτερευούσης σημασίας και εκτός θέματος αφού η απόσυρση του νέου προεδρικού διατάγματος και η απόσυρση του πλαισίου της αξιολόγησης δεν μπαίνουν καν στα αιτήματα της κινητοποίησης. Μπαίνει αντίθετα σαν βασικό και κεντρικής σημασίας το δωδεκάχρονο υποχρεωτικό σχολείο και η υποχρεωτική δίχρονη προσχολική, δυστυχώς όμως αποδεσμευμένα από το πραγματικά βασικό, τους μαζικούς μόνιμους διορισμούς και την εναντίωση μας σε ελαστικές σχέσεις εργασίας. Με το να μπαίνει μόνο σαν αίτημα στο τέλος του κειμένου το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί αυτήν την στιγμή, απαξιώνεται και αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους όσον αφορά τους στόχους πάλης. Εκτός κι αν τελικά η ΔΟΕ πιστεύει πως μπορεί να υπάρξει η δίχρονη υποχρεωτική ακόμη και χωρίς εκπαιδευτικούς ή με εκπαιδευτικούς που θα δουλεύουν ως αναπληρωτές ή ως ωρομίσθιοι.
Συνάδελφοι, ο κλάδος οφείλει να βγεί από την νωχελικότητα που έχουν επιβάλει αυτές οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, που σε μια τόσο δύσκολη περίοδο καλούν σε μια τρίωρη στάση και με αιτήματα που δεν είναι αυτά που θα συσπειρώσουν τον κλάδο και θα οδηγήσουν σε έναν παρατεταμένο αγώνα αντίστασης και διεκδίκησης.
Συμμετέχουμε μαζικά στις κινητοποιήσεις προετοιμάζοντας το κλίμα για μαζικές , δυναμικές απεργίες το επόμενο διάστημα.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:
- ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ- ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΛΑΣΤΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
- ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ
- ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ- ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΑΜΟΥ
