Να αντιστρέψουμε την πορεία υποχώρησης που ενορχηστρώνουν ΟΛΜΕ - ΔΟΕ
Να μην
τους το επιτρέψουμε! ΟΛΟΙ στις συνελεύσεις - Να δώσουμε την κεντρική μάχη
ενάντια στην αξιολόγηση και στις πολιτικές τους!
Παρά το άδειασμα από τις ΔΟΕ – ΟΛΜΕ, η ρωγμή που
άνοιξε, όχι μόνο δεν έχει κλείσει αλλά
θα διευρυνθεί κι άλλο. Αλλωστε, είναι φανερό ότι αυτά που έχουν γίνει
αποτελούν από τη μεριά της κυβέρνησης μόνο το «ορεκτικό πιάτο» και ακολουθούν
ακόμα χειρότερα.
Ωστόσο, το πολιτικό πρόβλημα έχει φανεί ανάγλυφα. Αυτοί
που θεωρητικά δίνουν στον εαυτό τους το ρόλο του πολιτικού κινητήρα (βασικές
δυνάμεις σε ΟΛΜΕ-ΔΟΕ), απλώς επί τρεις βδομάδες αφήνουν ξεκρέμαστο τον κλάδο
και δεν έδιναν καμία απάντηση στο ερώτημα των συναδέλφων «και τώρα τι;». Είναι
οι ηγεσίες που ενώ ήξεραν ότι η κυβέρνηση θα τα βγάλει όλα παράνομα, όχι μόνο
δεν προετοίμασαν τον κλάδο, αλλά τον φλόμωσαν με αυταπάτες «νόμιμων» και
εύκολων αγώνων. Και υποχώρησαν με το πρώτο φύσημα της κυβέρνησης και ενώ 100.000
εκπαιδευτικοί απεργούσαν και δεκάδες χιλιάδες πλημμύρισαν τους δρόμους.
Τα «ενιαία κείμενα» της ΔΟΕ και το πραξικόπημα στην
ΟΛΜΕ αποτέλεσαν μαχαιριά στον αγώνα των εκπαιδευτικών. Με βάση αυτό, η λογική
ότι δεν μπορεί να γίνει αγώνας χωρίς την έγκριση των ΔΣ των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ σημαίνει
απλώς ένα πράγμα: Ότι δεν μπορεί να
γίνει αγώνας έξω από την πολιτική κηδεμονία των δυνάμεων του συστήματος. Οι
κορώνες ενάντια στον κυβερνητικό συνδικαλισμό γίνονται απόλυτη υποταγή σε αυτόν
όταν τα πράγματα ζορίζουν. Εδώ είναι που η λατρεία όλων τους στην αστική
νομιμότητα συναντάει την συμμόρφωση στην πολιτική νομιμότητα. Κάτω από αυτό το
πρίσμα ετοιμάζονται για νέα «κλιμάκωση των αγώνων» μέσω υποχώρησης. Το επόμενο
διάστημα θα δυναμώσουν οι διάφορες σουρεαλιστικές προτάσεις «αγώνα με άλλα
μέσα», δηλαδή υποχώρησης άνευ όρων.
Η πραγματικότητα είναι αντίθετη: Κανένας σοβαρός
αγώνας σύγκρουσης με την πολιτική του συστήματος δεν θα έχει την έγκριση μιας
ηγεσίας που τα όριά της είναι η γκρίνια και τα παζάρια.
Η πρώτη
διαμόρφωση συντονισμού σωματείων της 16/10 -αν και μπλοκαρίστηκε από αντιπάλους
και ακυρώθηκε από λαθεμένες αντιλήψεις μέσα στο Συντονισμό- κατέγραψε την
ανάγκη να ξεπεραστούν οι ηγεσίες, να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια
τους οι εκπαιδευτικοί με τη μαζική και ενεργητική συμμετοχή τους στα
σωματεία.
Ίσως είναι η
πρώτη φορά που μετά από ένα τέτοιας έκτασης ξεπούλημα από τις ηγεσίες, το κλίμα
στα σχολεία παραμένει ανήσυχο και η δυσαρέσκεια, η απροθυμία και η οργή
είναι παρούσες.
Αν, λοιπόν, οι ηγεσίες θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη
συνέλευση προέδρων για να βάλουν ταφόπλακα στην αντίσταση του κλάδου, πρέπει να
γίνει το ακριβώς αντίθετο!
Μόνη διέξοδος
είναι η μαζικοποίηση των γενικών συνελεύσεων. Σε αυτές να παρθούν αγωνιστικές
αποφάσεις για συνέχιση του αγώνα, για οργάνωση κεντρικής μάχης με βασικούς άξονες την ανατροπή της αξιολόγησης, της τράπεζας Θεμάτων
και της ΕΒΕ:
·
Συνέχιση της απεργίας
– αποχής.
· Δεν συμμετέχουμε
σε ομάδες – δεν ψηφίζουμε κείμενα δεικτών, αποτίμησης, προγραμματισμού.
·
Νέα 24ωρη απεργία
και διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα.
·
Δημιουργία
επιτροπών αγώνα και απεργιακών ταμείων σε κάθε ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ.
·
Ακόμα κι αν στη
συνέλευση προέδρων δεν επιτευχθεί η πλειοψηφία των δύο τρίτων, οι ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ
που έχουν αγωνιστικές αποφάσεις να προχωρήσουν σε συντονισμό για τη συνέχιση
του αγώνα. Να δημιουργηθεί κεντρικό συντονιστικό με εκπροσώπους από όλα τα
σωματεία που θέλουν να προχωρήσουν αλλά και από τις επιτροπές αγώνα που έχουν δημιουργηθεί
και στα υπόλοιπα σωματεία.
· Να οργανωθούν ανοιχτές μαζικές συνελεύσεις αγώνα σε ανοιχτούς χώρους σε όλες τις πόλεις.
