Ο λαός να μιλήσει με την οργάνωση αγώνων!

Η νέα χρονιά μέσα σε σκηνικό αντιδραστικής επίθεσης σε όλα τα μέτωπα.

Ο λαός να μιλήσει με την οργάνωση αγώνων!

Κάθε φέτος και χειρότερα! Σε ένα πνιγηρό, απολύτως μαύρο και αντιδραστικό κλίμα σε όλους τους τομείς -εκτός και εντός εκπαίδευσης- ξεκινάει η νέα σχολική χρονιά. Η κυβέρνηση της ΝΔ βιάζεται να πιάσει την επίθεση ενάντια στα λαϊκά δικαιώματα από το σημείο που την άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ – και να την οξύνει παραπέρα.

-  Με την πιο αποφασιστική κατάργηση του… καταργημένου πανεπιστημιακού Ασύλου, με την χοντροκομμένη όξυνση (επί το αντιδραστικότερο) του θεσμικού πλαισίου απεργοκτονίας και ελέγχου των συνδικάτων (που προώθησε αποφασιστικά ο ΣΥΡΙΖΑ), με απανωτές επιχειρήσεις καταστολής σε εφαρμογή του μητσοτακικού δόγματος «το κράτος είναι τα ΜΑΤ», η κυβέρνηση θέλει να στείλει το μήνυμα στα αφεντικά της και το λαό ότι θα συντρίψει κάθε προσπάθεια του λαού να σηκώσει κεφάλι.

- Με μια σειρά νομοθετικές παρεμβάσεις, επισημοποιεί την πολύ πραγματική (και χωρίς να χρειάζεται θεσμική κάλυψη) πλήρη εργοδοτική ασυδοσία, που ασφαλώς συνοδεύεται με ξυλοδαρμούς και τρομοκράτηση εργαζομένων από τα αφεντικά τους, όταν απαιτήσουν δεδουλευμένα ή στοιχειώδη δικαιώματα. Ταυτόχρονα ετοιμάζει νέο χτύπημα στα ασφαλιστικά δικαιώματα μέσω της παραπέρα αλλαγής της δομής του ασφαλιστικού συστήματος.

- Με μια σειρά κινήσεις επισπεύδει την παράδοση φιλέτων (Ελληνικό, ΔΕΗ κλπ) στο μεγάλο ιμπεριαλιστικό και ντόπιο κεφάλαιο. Και με πλήρη έλεγχο των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, παρουσιάζει μια εικονική πραγματικότητα για να κάνει το μαύρο άσπρο και για να διευκολύνει την ένταση της επίθεσης κρατώντας το λαό στο περιθώριο.

- Και βέβαια, η ΝΔ μετά τα καραγκιοζιλίκα που έκανε απέναντι στη συμφωνία των Πρεσπών, τρέχει τώρα να θυμίσει πόσο αμερικανόδουλη είναι, με δηλώσεις ουσιαστικής υποστήριξης της συμφωνίας, αλλά και με την παντελώς άθλια ευθυγράμμισή της στο θέμα του ιρανικού δεξαμενόπλοιου. Η αδιάκοπη πολιτική ΟΛΩΝ των κυβερνήσεων εμπλέκει τη χώρα στους τυχοδιωκτικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή και υποθάλπτει το προσφυγικό δράμα με πολιτικές φαιού χρώματος.

- Με μια σειρά δηλώσεις προθέσεων στην εκπαίδευση, μονιμοποιεί την πολιτική της αδιοριστίας, ετοιμάζεται για το πέρασμα νέων ταξικών μέτρων (βάση του 10), προετοιμάζει την τρομοκράτηση εκπαιδευτικών και την κατηγοριοποίηση σχολείων μέσω της αξιολόγησης, την κακόφημη «αυτονομία της σχολικής μονάδας». Είναι προκλητικό ότι όλα αυτά τα προωθεί μια ομάδα πολιτικών στελεχών που στα ιδιωτικά που σπούδασαν ούτε βάση του 10 τους ζητήθηκε, ούτε και καμία «αξιολόγηση» έχουν περάσει πέραν του γεγονότος ότι σύχναζαν στις δεξιώσεις της αστικής τάξης και έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη του συστήματος για το πέρασμα των αντιδραστικών πολιτικών.

Όλη αυτή η πραγματικότητα πάτησε πάνω στην τεράστια προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα. Εφάρμοσε την ίδια πολιτική πουλώντας εικονική φιλολαϊκότητα, λέρωσε της ιδέες της αντίστασης και της Αριστεράς και πέτυχε την αδρανοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Για να δούμε τι μας περιμένει, αρκεί να εντοπίσουμε ότι αυτός η μνημονιακός και αντιλαϊκός ΣΥΡΙΖΑ νιώθει αρκετά… αριστερός και ετοιμάζεται για την ακόμα μεγαλύτερη υπευθυνοποίησή του απέναντι στο σύστημα. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από όλους αυτούς. Όπως δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, οι οποίες θα συνεχίσουν ακόμα πιο αποφασιστικά (όπως έδειξαν και τα συνέδρια) στην γραμμή της αδράνειας και της υποταγής – έως και της ανοιχτής υποστήριξης της αντιδραστικής κυβερνητικής πολιτικής.

Μόνη λύση είναι, εμείς οι εργαζόμενοι, να οργανώσουμε τους δικούς μας αγώνες. Με το δικό μας σχεδιασμό, για τα δικά μας συμφέροντα. Κόντρα στην υποταγή σε εικονικά κινήματα και θεαματικά γεγονότα, με πραγματικές κινήσεις και συνελεύσεις στα Πρωτοβάθμια Σωματεία, στις ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ. Με Επιτροπές Αγώνα. Να οικοδομήσουμε κινήσεις κοινής δράσης με στόχο την εξυπηρέτηση του κινήματος και την έξοδο των εκπαιδευτικών σε αγωνιστικούς δρόμους. Να χτίσουμε εστίες αντίστασης για κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα. Να προσπαθήσουμε να τις οδηγήσουμε σε ένα κοινό σημείο συγκρότησης ενός Μετώπου Αντίστασης στην επίθεση και Διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας.

·         Ενάντια στον πόλεμο και τον φασισμό.

·         Για ζωή και δουλειά με δικαιώματα - Για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, για μαζικούς μόνιμους διορισμούς και μονιμοποίηση των αναπληρωτών.

·         Για Δωρεάν Δημόσια Παιδεία – ενάντια τους ταξικούς φραγμούς – ενάντια στην αξιολόγηση και την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών – στην «αυτονομία» της σχολικής μονάδας.

·         Να κάνουμε βήματα για το χτίσιμο σωματείων ανεξάρτητων από το κράτος, τις κυβερνήσεις και τις εργοδοσίες.

Διάβασέ το »

Αναπληρωτές: Το δούλεμα και η αδιοριστία συνεχίζονται!

Αναπληρωτές:

Το δούλεμα και η αδιοριστία συνεχίζονται!

     Συνάδελφοι,

 

     Για ακόμα μια χρονιά είναι γεγονός! Η αγωνία και το άγχος δεκάδων χιλιάδων αναπληρωτών εκπαιδευτικών παρατείνεται. Η κυβέρνηση της ΝΔ, πατώντας πάνω στον δρόμο της πολιτικής της αδιοριστίας αλλά και του κατακερματισμού του κλάδου των εκπαιδευτικών που ακολούθησαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, «έκλεισε» την κουβέντα για διορισμούς στην γενική Παιδεία λέγοντας ότι «θα εξεταστούν ποιες είναι οι πραγματικές ανάγκες», ενώ για την Ειδική Αγωγή υποσχέθηκε να υλοποιηθούν (οι 4500) «όταν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες από τον ΑΣΕΠ».

      Παράλληλα όμως δεν χάνει την ευκαιρία να αξιοποιήσει και να επαινέσει το αντιδραστικό νομικό πλαίσιο του προσοντολογίου που ψηφίστηκε τον περασμένο Φλεβάρη. Πάνω σε αυτό πατάνε και οι αρχικές δηλώσεις για την επαναφορά του γραπτού διαγωνισμού, άσχετα αν μαζεύτηκαν στην συνέχεια. Το δούλεμα των αναπληρωτών λοιπόν καλά κρατεί, σε σημείο που μέχρι και οι διαδικασίες για τις προσλήψεις αναπληρωτών καθυστέρησαν και είναι πιθανό να ξαναδούμε και φέτος το τραγικό να προσλαμβάνονται αναπληρωτές μέχρι και τον Απρίλη! Φυσικά υπάρχει πάντα η κουβέντα (άλλοτε πιο σοβαρά και άλλοτε εν τη ρύμη του λόγου) για τον τεράστιο αριθμό των εκπαιδευτικών  (μόνιμων και αναπληρωτών) που πρέπει κάπως να αντιμετωπιστεί. Μια διαχρονική διαπίστωση όχι μόνο των ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και του ΟΟΣΑ. Και η κουβέντα που γίνεται «απ’ έξω» και διερευνητικά για την αύξηση ωραρίου, αυτό το πράγμα έρχεται να απαντήσει.

      Είμαστε λοιπόν μπροστά σε μια ολομέτωπη επίθεση και στον χώρο της εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι επιδιώκει να είναι ταχύτατη και αποτελεσματικότερη –από τους προκάτοχούς της- στην προώθηση της αντιδραστικής πολιτικής. Φάνηκε με τον νόμο για την κατάργηση του Ασύλου, με την ένταση της καταστολής, με το προχώρημα (επί το αντιδραστικότερο του θεσμικού πλαισίου απαγόρευσης της απεργίας και ελέγχου των σωματείων), με τι ετοιμάζεται συνολικά σαν χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα. Το ζήτημα λοιπόν του δικαιώματος στην μόνιμη και σταθερή δουλειά είναι αίτημα πάλης πρώτης γραμμής για τους εκπαιδευτικούς και συνολικά για τον λαό μας.

    Δεν δικαιούται ο ΣΥΡΙΖΑ να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους μόνιμους διορισμούς που δεν υλοποιούνται. Δεν ξεχνάμε ότι 4,5 χρόνια διακυβέρνησης του ακολούθησε την ίδια πολιτική της αδιοριστίας, τις ίδιες υποσχέσεις για διορισμούς που θα γίνουν από… του χρόνου. Δεν ξεχνάμε ότι είναι αυτοί που ψήφισαν το προσοντολόγιο των απολύσεων που διαλύει τα πτυχία και σπέρνει τον κανιβαλισμό και τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους συναδέλφους. Είναι και αυτοί πρωταγωνιστές στο δούλεμα των αναπληρωτών όλα αυτά τα χρόνια.

      Το δίκιο μας, και το δικαίωμά μας στην μόνιμη και σταθερή δουλειά δεν θα μας το χαρίσει κανένας επίδοξος σωτήρας.  Το επίδικο των μόνιμων διορισμών είναι ζήτημα δικής μας πάλης και όχι νομικών δεσμεύσεων. Δεν έχει να κάνει δηλαδή με το αν το έγραφε ο προηγούμενος νόμος ή αν είναι προγραμματισμένο στον προϋπολογισμό. Τέτοιες «ανατροπές» έχουμε δει πάμπολλες τα τελευταία χρόνια. Ας μην διοχετευτούν λοιπόν η αγωνία και η οργή μας σε φωνές που θέλουν να μας πείσουν ότι για να γίνουν οι μόνιμοι διορισμοί πρέπει να υπερασπιστούμε να εφαρμοστεί γρήγορα ο νόμος 4589/2019 , δηλαδή το προσοντολόγιο!

     Το νήμα πρέπει να το ξαναπιάσουμε από κει που το ψηλαφίσαμε με τις απεργιακές κινητοποιήσεις του Γενάρη. Εκεί που αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε ότι ο συνάδελφος μας δεν είναι ανταγωνιστής στα μόρια που έχει μαζέψει αλλά δύναμη αναγκαία για  τον κοινό αγώνα. Για τις Αγωνιστικές Κινήσεις τα αιτήματα για Μαζικούς Μόνιμους Διορισμούς και για Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών είναι αιτήματα πρώτης γραμμής. Είναι αιτήματα που μπορούν να διεκδικηθούν και να κερδηθούν, όχι με συναντήσεις με το υπουργείο και την κυβέρνηση, όχι με αναμονή πρωτοβουλιών από ΔΟΕ και ΟΛΜΕ (που είναι απέναντι σε κάθε προσπάθεια συγκρότησης κινήματος και αγώνα) αλλά με μαζικό απεργιακό αγώνα.  Αυτόν τον δρόμο οφείλουμε να βαδίσουμε ξανά.

Διάβασέ το »