Συμβασιούχοι – αναπληρωτές:
Ξανά στην ανεργία – ξανά στην ομηρία
Μόνος δρόμος το δυνάμωμα του
αγώνα για σταθερή, μόνιμη και πλήρη δουλειά με δικαιώματα
Το
χολιγουντιανό κυβερνητικό θέαμα της υποτιθέμενης «εξόδου από τα μνημόνια» και
του «τέλους της λιτότητας» βρίσκει εμάς τους συμβασιούχους εκπαιδευτικούς στη
γνωστή φρίκη. Ξανά στην ανεργία, ξανά στην ομηρία, ξανά στην αναμονή. Να
κοιτάμε πάλι πίνακες, να ακούμε για διορισμούς, να ξαναζούμε τη γνωστή πολυετή
κοροϊδία. Οι κινητοποιήσεις που έγιναν το Μάρτη αποτέλεσαν ένα μικρό βήμα του
κινήματος των εκπαιδευτικών, που ήταν μεν σημαντικό, αλλά πνίγηκε από τις
κυβερνητικές μεθοδεύσεις και όλη την εκστρατεία αποκλιμάκωσης των συμβιβασμένων
συνδικαλιστικών ηγεσιών.
Οι
εξαγγελίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για διορισμούς στην εκπαίδευση γίνονται σε προεκλογικό πεδίο και απέχουν πολύ από την
πραγματικότητα. Ακόμα και αν γίνουν κάποιοι λίγοι μόνιμοι διορισμοί, αυτοί
θα «ανταλλαγούν» με πολλαπλάσιες μειώσεις προσλήψεων αναπληρωτών. Και αυτό για
τον απλό λόγο ότι δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα κανένα ισχυρό κίνημα που να
απαιτήσει και, με τη δυναμική του, να επιβάλει –ως νίκη του κινήματος- μόνιμους
μαζικούς διορισμούς.
Θα
αρχίσουν ξανά και οι γνωστές συζητήσεις για τα «κριτήρια διορισμών» που πιο
πραγματικά θα λέγονταν «κριτήρια απολύσεων». Στόχος της συζήτησης αυτής είναι να σπάσει στη γέννησή του οποιαδήποτε
αγωνιστική προσπάθεια διεκδίκησης μόνιμης δουλειάς, ποντάροντας στο
αλληλοφάγωμα ομάδων και ειδικοτήτων πάνω στην απάνθρωπη λογική «ο θάνατός σου –
η ζωή μου». Θα αρχίσουν και οι γνωστές συνταγές «ανακούφισης» για «εκπτώσεις
στα εισιτήρια», για «επιδόματα ενοικίου» κοκ.