Θέλει η ΔΟΕ να κρυφτεί κι η δεξιά
πολιτική της δεν την αφήνει!
Το διήμερο 1 και 2 Απριλίου, ύστερα από πρόσκληση του
Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών, παραβρέθηκε στο νησί μας το Δ.Σ. της ΔΟΕ και
κλιμάκιο της ΑΔΕΔΥ για το πολυσυζητημένο
ζήτημα της εκπαίδευσης των προσφυγόπουλων. Καθόλου τυχαία και με ευθύνη της πλειοψηφούσας
παράταξης του Συλλόγου (Ενωτική), δόθηκε προτεραιότητα στην συζήτηση με φορείς
του νησιού και απαξιώθηκε πλήρως η
συνέλευση του Συλλόγου μιας και ορίστηκε για την δεύτερη ημέρα και ώρα που ανάγκαζε μεγάλο κομμάτι των
συναδέλφων να κάνουν… στάση εργασίας(!)
εάν επιθυμούσαν να παραβρεθούν.
Αυτό που αποδείχθηκε για άλλη μια φορά, τόσο στην
σύσκεψη όσο και στην συνέλευση ήταν οι διαθέσεις των ηγεσιών της ΔΟΕ και ΑΔΕΔΥ να
έχουν τον ρόλο του συνεργάσιμου συνομιλητή με το Υπουργείο και την κυβέρνηση και
ότι θα παλέψουν τα δίκια μας μέσω ευρωκοινοβουλίου(!!!) και μέσω δικαστικών και διοικητικών οδών!
Στο ζήτημα της εκπαίδευσης των προσφυγόπουλων, η
ηγεσία της ΔΟΕ και της ΑΔΕΔΥ αρκέστηκε σε μια
προεκλογική ψευτοκριτική στην στάση της κυβέρνησης που κατέληγε σε μια λογική να… πέσουν οι τόνοι
και οι διαφωνίες και να στηριχτεί τελικά
το κυβερνητικό έργο από γονείς και εκπαιδευτικούς χάριν της ενότητας. Ενότητα, βέβαια, που καθιστά ως κύριους υπεύθυνους τους
εκπαιδευτικούς για την ομαλή λειτουργία των ΔΥΕΠ (θέση που φάνηκε ξεκάθαρα
και στην τοποθέτηση της διευθύντριας πρωτοβάθμιας), που δεν καλεί σε αγώνα για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων προσφύγων και
εκπαιδευτικών και προτείνει ως διέξοδο τις επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών (!!!)και
την …πληροφόρηση του υπουργείου για την κατάσταση που επικρατεί στο ΚΥΤ, σαν να
μην τη γνωρίζουν ήδη, αφού αυτοί οι ίδιοι την έχουν δημιουργήσει.
Το ίδιο κλίμα μεταφέρθηκε και στην συνέλευση του
Συλλόγου για τα υπόλοιπα εκπαιδευτικά ζητήματα (προσοντολόγιο, αξιολόγηση). Ο
πρόεδρος της ΔΟΕ ανέφερε τις πολύωρες διαβουλεύσεις με το υπουργείο ως το
απαύγασμα του αγώνα για την μόνιμους διορισμούς των εκπαιδευτικών, ξεχνώντας
μάλλον ότι ήταν αυτοί οι ίδιοι που
ξεπούλησαν τον αγώνα των εκπαιδευτικών και φέτος, τον Γενάρη και πέρυσι την
άνοιξη. Ήταν αυτοί που καλούσαν τρίωρες στάσεις εργασίας, όταν οι
εκπαιδευτικοί ζητούσαν 24ωρες απεργίες, ήταν αυτοί που μας καλούσαν σε
κινητοποιήσεις «αν και όταν» κατέβει το προσοντολόγιο προς ψήφιση, σπέρνοντας
αυταπάτες για το αν θα ψηφιστεί και ήταν
αυτοί που τελικά ξεπούλησαν τους συναδέλφους και σταμάτησαν τις απεργίες, όταν
ο νόμος ψηφίστηκε.
Σε τοποθέτηση μάλιστα των Αγωνιστικών Κινήσεων που
θέλησαν να καταγγείλουν αυτήν την στάση και
να αναδείξουν την διέξοδο του αγώνα κι όχι των παζαριών στα υπουργικά γραφεία,
ήρθε ως απάντηση από τον πρόεδρο και σε ύφος ιδιαίτερα επιθετικό ότι, αυτοί
που τα λένε αυτά είναι «πίσω από τον ήλιο». Οπισθοδρομικός και
αντιδημοκράτης, λοιπόν, σύμφωνα με την ηγεσία της ΔΟΕ, όποιος θέλει να διεκδικήσει τα δικαιώματα του και όχι να τα παζαρέψει.
Όποιος δε θέλει να υποκύψει στη «λογική» του
«σκάσε και υποτάξου». Ο διάλογος με το υπουργείο, σύμφωνα με τον πρόεδρο
της ΔΟΕ και σύμφωνα με την Ενωτική, σε ανακοίνωση της αμέσως μετά την
συνέλευση, είναι ο πιο «δημοκρατικός» τρόπος… πάλης. Περίεργη επιλογή λέξεων, αν
σκεφτεί κανείς ότι με αυτήν την τακτική,
χρόνια τώρα ζούμε την ατελείωτη αδιοριστία των εκπαιδευτικών, την μείωση των
μισθών μας, την υπονόμευση των συνδικαλιστικών μας ελευθεριών, την αξιολογική
περικύκλωση του κλάδου και άλλα πολλά που μας ετοιμάζουν στο όνομα των
«δημοκρατικών» τους διαλόγων.
Εάν μέσα σε όλα αυτά θυμίσουμε και την πρόσφατη
απόφαση της ΔΟΕ πως τα πρωτοβάθμια
σωματεία ΔΕΝ δικαιούνται να πάρουν αποφάσεις για απεργία αποχή από τις
διαδικασίες της αξιολόγησης, τότε μπορούμε να καταλάβουμε πολύ καλά ποιους
θεωρεί η ομοσπονδία συμμάχους και ποιους αντιπάλους!
Η ΔΟΕ έχει υποχρέωση να λογοδοτεί απέναντι στους
συναδέλφους κι όχι να τους κουνάει το δάχτυλο. Οι
συνάδελφοι πρέπει να απομονώσουν τέτοιες
λογικές υποταγής και ανάθεσης. Να
μαζικοποιήσουν τα σωματεία τους και να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους,
ώστε να χτυπηθεί αυτός ο μαύρος συσχετισμός που έχει φέρει τον κλάδο και όλους
τους εργαζόμενους στην σημερινή κατάσταση της ήττας και της υποταγής.
