Οι
μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων ξανά στο στόχαστρο της ταξικής πολιτικής της κυβέρνησης
Η δήθεν κανονικότητα που έρχεται στη χώρα
τη στιγμή των 80 νεκρών και των χιλιάδων κρουσμάτων κάθε ημέρα, (όταν όλα έκλεισαν
σε πολύ λιγότερο δραματικές συνθήκες) επιβλήθηκε από την πραγματικότητα της
πλήρους παραγωγικής διάλυσης της χώρας, η οποία δεν έχει να επιδείξει τίποτα
άλλο από τουριστικές υπηρεσίες. Αυτή είναι η περιβόητη «ανάπτυξή» τους. Πέρα
από αυτήν την επιβολή της κάλπικης
κανονικότητας, η κυβέρνηση προχωρά στο άνοιγμα των σχολείων αμέσως μετά τις
διακοπές του Πάσχα και ενώ η πανδημία – ή καλύτερα η αντιλαϊκή της διαχείριση-
«χτυπάει κόκκινο», για να συνεχίσει και
να εμπεδώσει την ταξική της πολιτική σε βάρος των μαθητών.
- Το αυτονόητο, η
μη διεξαγωγή των προαγωγικών και των απολυτηρίων εξετάσεων για τους
μαθητές των γυμνασίων και των λυκείων της χώρας, ανακοινώθηκε μόλις την
τελευταία ημέρα πριν από τις διακοπές του Πάσχα. Έτσι, η κυβέρνηση
κρατούσε σε ομηρία τους μαθητές και τις οικογένειές τους, εντείνοντας το
άγχος και την ανασφάλειά τους για μήνες.
- Παράλληλα, η κυβερνητική επίθεση εμπέδωσης της
ταξικότητας και της λογικής ότι οι λίγοι και άριστοι πρέπει να προχωρούν
και να αμείβονται, ενώ οι πολλοί πρέπει να αποθαρρύνονται και τελικά να
απορρίπτονται υλοποιείται φέτος μέσα
και από τα διαγωνίσματα.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες σαν κουρδισμένα
ρομπότ πρέπει τώρα να γυρίσουν τον διακόπτη και να εξαναγκαστούν στις
δυσβάσταχτες απαιτήσεις της «κανονικότητας»:
Ύστερα από τόσους μήνες
τηλε-εξόντωσης, απομόνωσης, ποικίλων ψυχο-σωματικών προβλημάτων και διάλυσης
της εκπαιδευτικής διαδικασίας με το webex, πρέπει να συνεχίσουν να εξοντώνονται
με 10 ή 12 ή και παραπάνω διαγωνίσματα μέσα σε δύο ή τρεις εβδομάδες.
Κανέναν
δεν μπορεί να πείσει η υποκρισία της Κυβέρνησης ότι ανοίγει τα σχολεία, επειδή
δήθεν νοιάζεται για την κοινωνικοποίηση των μαθητών. Με ποιους θα προλάβουν να
κάνουν παρέα και να νιώσουν καλά οι μαθητές, ύστερα από τόσους μήνες εγκλεισμού,
όταν πρέπει να συνεχίσουν τον εγκλεισμό, για να εξοντωθούν στο διάβασμα και να
αντεπεξέλθουν στοιχειωδώς στις απαιτήσεις των διαγωνισμάτων;
Και
ποια θα είναι η ύλη των διαγωνισμάτων; Αυτή που πραγματεύτηκαν με πάμπολλες
δυσκολίες και προβλήματα( τεχνικά, οικονομικά, κοινωνικά…) με τον
καθηγητή/καθηγήτρια τους στην τηλε”εκπαίδευση” και την οποία δεν έχουν
εμπεδώσει από καθόλου έως ελάχιστα ή αυτή που διδάχθηκαν στη δια ζώσης, που
καλά-καλά δεν άρχισε;
Όλοι
εμείς οι εκπαιδευτικοί δεν χρειαζόμαστε κανένα διαγώνισμα για να σταθούμε στο
πλευρό των μαθητών μας, για να τους δώσουμε κουράγιο και να
προσπαθήσουμε να τους ενισχύσουμε γνωστικά αυτό το διάστημα. Δεν χρειαζόμαστε
κανένα διαγώνισμα για να τους βοηθήσουμε να εμπεδώσουν ό,τι παραπάνω μπορούν
αυτές τις εβδομάδες. Δεν χρειαζόμαστε κανένα διαγώνισμα για να βάλουμε σε όλα
τα παιδιά ένα βαθμό που θα τους ενθαρρύνει να συνεχίσουν την προσπάθειά τους
και δεν θα τους απογοητεύει, ύστερα, μάλιστα, από αυτά που πέρασαν και πολλοί
συνεχίζουν να περνούν…
Και εδώ είναι η ουσία. Το Υπουργείο
Παιδείας και η κυβέρνηση με τα διαγωνίσματα που θέλει να επιβάλλει δεν
νοιάζεται καθόλου ούτε για την εμπέδωση της ύλης ούτε για τη μόρφωση των
μαθητών. Στόχος της είναι να εμπεδώσει, ακόμα και μέσα στην Πανδημία, την
ταξικότητα του εκπαιδευτικού μηχανισμού της. Θέλει να στείλει το μήνυμα ότι το
αστικό σχολείο, ακόμα και χωρίς προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις,
συνεχίζει να είναι ένα σχολείο ταξικό, που είναι εχθρικό και δεν «χωράει» τους
μαθητές από τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Αυτή η πολιτική συνδυάζεται με την
τράπεζα θεμάτων και τις πανελλαδικού τύπου εξετάσεις από την Α΄ Λυκείου, που
τόσο ήθελε η κυβέρνηση αλλά δεν μπόρεσε να εφαρμόσει από φέτος, φοβούμενη μήπως η μαθητική οργή και αγανάκτηση
συναντήσει τις συνεχιζόμενες φοιτητικές πορείες για την ανατροπή του νόμου
Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη αλλά και τις εκφρασμένες αγωνιστικές διαθέσεις των
εκπαιδευτικών που έκαναν το πρώτο βήμα ενάντια στην αξιολόγηση.
Όμως, όλα κι όλα. Μπορεί φέτος, αναγκαστικά
για την κυβέρνηση και το σύστημα, να προαχθούν όλοι, όμως, σε καμία περίπτωση
αυτό δεν θα γίνει χωρίς κόστος για τους μαθητές. Αυτοί που φέτος δεν θα γράψουν
καλά στα διαγωνίσματα, θα βάλουν πρώτοι-πρώτοι υποψηφιότητα για να αποθαρρυνθούν
ή απορριφθούν του χρόνου από την εκπαιδευτική διαδικασία. Με αυτό τον τρόπο θα
επιχειρήσει η κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει τα διαγωνίσματα και τις μαθητικές
επιδόσεις σε αυτά. Επιδόσεις που σε τελική ανάλυση δεν αντανακλούν παρά την
ταξική θέση των παιδιών και των οικογενειών τους.
·
Τρανταχτή απόδειξη του ταξικού μίσους της
κυβέρνησης και του συστήματος απέναντι στα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων
είναι και το γεγονός ότι και φέτος δεν έγινε καμία ουσιαστική μείωση της ύλης
στα μαθήματα που εξετάζονται πανελλαδικά. Η μείωση που ανακοινώθηκε είναι πολύ
μικρότερη από το 30%, που ψεύτικα διατυμπανίζει η κυβέρνηση! Και για να μην
υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση, εν μέσω πανδημίας, θα συνεχίσει και θα
εντείνει την ταξική της πολιτική εφαρμόζει από φέτος την Ελάχιστη Βάση
Εισαγωγής, που σύμφωνα με τις πιο μετριοπαθείς προβλέψεις θα προκαλέσει μείωση
των εισακτέων κατά 25-30% σε σχέση με πέρυσι.
Πέρα από
τον άμεσο στόχο της μείωσης των εισακτέων, η ταξική πολιτική της κυβέρνησης
στοχεύει και στην πολυπόθητη για το σύστημα αποθάρρυνση-απόρριψη των παιδιών
από το Λύκειο αλλά και την ιδεολογική προπαγάνδα ότι, όπως δεν μπορούν να
σπουδάζουν όλοι ή έστω πολλοί, έτσι και «αύριο» δεν θα εργάζονται και δεν θα
ζουν με αξιοπρέπεια όλοι. Από τη μία οι «Πατρίκιοι», που τα έχουν όλα και «
είναι καλοί σε όλα» και από την άλλη οι «Πληβείοι», που δεν έχουν στην κατοχή
τους τίποτε ή ελάχιστα και γι΄ αυτό δεν έχουν κανένα δικαίωμα στις σπουδές,
στην εργασία, στη ζωή.
Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη
·
Όχι στην εξόντωση των μαθητών-μαθητριών με
τα διαγωνίσματα.
·
Αναπροσαρμογή της
ύλης για όλες τις τάξεις την επόμενη χρονιά.
·
Μείωση της ύλης
των πανελλαδικών – ανατροπή της μείωσης εισακτέων – γενναία αύξησή τους –
κατάργηση της βάσης εισαγωγής.
·
Κάτω ο νόμος
Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη.
·
ΚΑΤΩ ΟΙ ΝΟΜΟΙ
4692/4763/4777.
