Ολοκληρώνεται ο μηχανισμός καθημερινού εκβιασμού
τρομοκράτησης και υποταγής των εκπαιδευτικών - επιβολής της αξιολόγησης.
Αφού
το ΥΠΑΙΘ δηλητηρίασε τους συλλόγους διδασκόντων, τοποθετώντας συναδέλφους μας
στις θέσεις του μέντορα-συντονιστή, τώρα ολοκληρώνει το έργο του μέσα στα
σχολεία μας, με τον βασικό εσωτερικό μηχανισμό επιβολής της αξιολόγησης, εκβιασμού,
τρομοκράτησης και υποταγής των εκπαιδευτικών, με τον διευθυντή-εκτελεστή της αντιεκπαιδευτικής
πολιτικής.
«Ανεξάρτητα» συμβούλια επιλογής στελεχών
εκπαίδευσης κατά τη διαδικασία της συνέντευξης διευθυντών, δεν μπορούν να
κρυφτούν (https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/412377_kriseis-stelehon-ekpaideysis-sti-b-d/nsi-p-e-athinas-i-diloseis-metanoias-kai). Στοιχισμένα στη
γραμμή του πρωθυπουργού και του ΥΠΑΙΘ, που προσπαθούν
διακαώς να παρουσιάσουν πως, αυτοί που δεν θέλουν την αξιολόγηση είναι λίγοι
και υποτιμώντας την νοημοσύνη και τις αποφάσεις του κλάδου, θέτουν ερωτήσεις
όπως, τι θα έκαναν ως διευθυντές αν ο σύλλογος διδασκόντων είναι χωρισμένος σε δύο ομάδες, σε αυτή υπέρ της
αξιολόγησης και σε αυτή που επηρεάζεται από τους συνδικαλιστές κατά της
αξιολόγησης. Η κυβέρνηση στις μαζικές διαδηλώσεις που έγιναν,
πάλι είδε πολλούς συνδικαλιστές. Έκανε πως δεν είδε τους εκπαιδευτικούς
που παρά την καθημερινή τρομοκρατία από το υπουργείο δηλώνουν την αντίθεσή τους
με όποιο τρόπο μπορούν. Ας το πάρουν χαμπάρι, οι εκπαιδευτικοί έχουν αντιληφθεί
ότι η αξιολόγηση είναι ένα εργαλείο επίθεσης, πειθάρχησης και χειραγώγησής
τους, αλλά και διάλυσης των δικαιωμάτων στο δημόσιο σχολείο.
Κατά τα «ανεξάρτητα» συμβούλια
επιλογής στελεχών, το να ασκεί κάνεις το συνδικαλιστικό του δικαίωμα θεωρείται
ιδεοληψία, που πιθανό να χρήζει και ψυχιατρικής βοήθειας (ερωτ: Τι θα κάνατε αν στο σχολείο στο
οποίο θα γίνετε Διευθύντρια/Διευθυντής, η Διεύθυνση του σχολείου είναι φίλα
προσκείμενη στον συνδικαλισμό κι έχει ιδεοληψία με τον συνδικαλισμό;) Στην κατεύθυνση αυτή έχει «βοηθήσει» ο
αντισυνδικαλιστικός νόμος 4808, ο οποίος αποτελεί επίθεση ενάντια στο δικαίωμα του
συνδικαλισμού και προσπάθεια διάλυσης των σωματείων αφού θεωρούνται επικίνδυνα
για το σύστημα.
Βασικό προσόν αν κανείς θέλει να ανανεώσει την θητεία του ως διευθυντής είναι
να γίνει αρεστός στην πολιτική ηγεσία, να θέλει και να είναι ικανός να υπηρετήσει
τα σχέδια του υπουργείου και της κυβέρνησης. Ερωτήσεις σε
εν ενεργεία διευθυντές όπως «Στο σχολείο στο οποίο προΐστασθε κάνατε κανονικά
αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας με δικά σας πρωτότυπα κείμενα ή με τα ενιαία
κείμενα της Δ.Ο.Ε.;» αποδεικνύουν
τις προθέσεις όλου αυτού του μηχανισμού που έχει στηθεί. Οι διευθυντές θα πρέπει να αποτελούν
κομμάτι της εφαρμογής και της επιβολής της αξιολόγησης.
Αποφάσεις των συλλόγων δεν θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη ή πρέπει να
ανατρέπονται από έναν διευθυντή που δεν είναι πλέον συνάδελφος αλλά διευθυντής
με υπερεξουσία. Διαφορετικά δεν έχει θέση μέσα στο μελλοντικό δημόσιο σχολείο.
Μην
τρέφουμε εκλογικές αυταπάτες. Οι εκπαιδευτικοί και τα παιδιά του λαού δεν
μπορούν να περιμένουν λύσεις από τις εκλογές και από όλα τα κόμματα που έχουν
βάλει πλάτη στην επίθεση. Όποια
κυβέρνηση κι αν προκύψει δεν θα ακυρώσει την αξιολόγηση. Θα συνεχίσει την
επίθεση επιδιώκοντας εκπαιδευτικούς «σπασμένους» και τρομοκρατημένους που θα
εφαρμόζουν πιστά τις αντιδραστικές πολιτικές του συστήματος και μαθητές ταξικά
κατηγοριοποιημένους, χωρίς δικαιώματα, για να «αποδέχονται» πιο εύκολα την
-αυριανή- εργασιακή εκμετάλλευση.
Σοβαρή ευθύνη για
την κυβερνητική τρομοκρατία έχουν οι ηγεσίες των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ. Το
σύστημα και η κυβέρνηση έχουν αντιληφθεί το μέγεθος
της υποταγής και της συμμόρφωσης τους γι’ αυτό και συνεχίζουν με
ένταση την επίθεση. ΟΛΜΕ-ΔΟΕ δεν σκοπεύουν να δώσουν μάχη για την ανατροπή της
αξιολόγησης. Για τη δυσαρέσκεια και την οργή του κλάδου, βγήκαν από την υποχρέωση
προκηρύσσοντας απεργία – αποχή την οποία έχουν αφήσει στον αυτόματο χωρίς να
προτίθενται να οργανώσουν κανένα βήμα αγώνα. «Κλιμακώνουν» τον αγώνα με
οργάνωση συσκέψεων με διευθυντές και συμβούλους.
Οι νόμοι δεν μένουν στα χαρτιά. Καταργούνται
με αγώνες. Αγώνες για ζωή, δουλειά,
σπουδές με δικαιώματα. Η ανάγκη οργάνωσης αγώνων είναι επείγουσα. Ο κλάδος πρέπει τώρα να κινηθεί προς την κατεύθυνση συγκρότησης κεντρικής μάχης για την ανατροπή της αξιολόγησης.
180.000 εκπαιδευτικοί έχουμε τη δύναμη και την υποχρέωση να στήσουμε και να
οργανώσουμε έναν νικηφόρο αγώνα.
