BANNER

ολοι μια γροθια
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ,
ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΝΕΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΦΡΑΓΜΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ!
ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ!
ΔΕΙΤΕ!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΟΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΣΑΜΟΥ

 


 ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΟΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΣΑΜΟΥ

 

ΔΣ ΣΕΠΕ (2024)

ΨΗΦΟΙ/
ΕΔΡΕΣ

ΔΣ ΣΕΠΕ (2023)

ΨΗΦΟΙ/
ΕΔΡΕΣ

ΝΤ ΑΔΕΔΥ (2024)

ΨΗΦΟΙ/
ΕΔΡΕΣ

ΝΤ ΑΔΕΔΥ (2022)

ΨΗΦΟΙ/
ΕΔΡΕΣ

ΑΣΕ

79 (4)

77(3)

82 (5)

68 (3)

Ενωτική Δημ. Κίνηση

-

69 (3)

-

96 (5)

ΑΝΕΞ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

49 (2)

38 (1)

46 (2)

54 (3)

ΑΚΕ

24 (1)

20 (-)

23 (1)

23 (1)

ΛΕΥΚΑ- ΑΚΥΡΑ

5

3

5

3

Ψηφίσαντες

157

207

156

244


 










 Το Σάββατο 14/12, πραγματοποιήθηκαν, η Τακτική Γενική Συνέλευση του σωματείου για τον απολογισμό των πεπραγμένων του απερχόμενου Διοικητικού Συμβουλίου και οι εκλογές για ανάδειξη νέου Δ.Σ. και αντιπροσώπων του σωματείου, στο Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ. Δυστυχώς, η προσέλευση των συναδέλφων στην κρίσιμη αυτή συνέλευση,  παρέμεινε καθ’ όλη τη διάρκεια στο επίπεδο των 20-25 ατόμων, γεγονός που αποδεικνύει πως όλο το προηγούμενο διάστημα έχει επικρατήσει στο σωματείο, κυρίως με ευθύνη του Δ.Σ., μια λογική ανάθεσης των ζητημάτων στους εκπροσώπους, μια λογική πως το σωματείο μπορεί να λειτουργήσει και να παίρνει αποφάσεις ακόμη και χωρίς την ενεργή συμμετοχή και εμπλοκή των εκπαιδευτικών. Από την απουσία των συναδέλφων από τις μαζικές διαδικασίες του Συλλόγου οφείλουμε να βγάζουμε πάντα πολιτικά συμπεράσματα και όχι ευχολόγια (του χρόνου θα τα πάμε καλύτερα) ή εύκολες απαντήσεις (φταίει που δεν ήταν απογευματινή). Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη χρόνια που συμβαίνει αυτό, καθώς στις τελευταίες τουλάχιστον τρεις τακτικές Γενικές Συνελεύσεις, η εικόνα ήταν πάνω-κάτω η ίδια.

      Ως Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών, θεωρούμε πως σε κάθε διαδικασία του σωματείου το σπουδαιότερο συστατικό είναι η μαζική συμμετοχή των συναδέλφων, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για τη συνέλευση που ουσιαστικά καλείται να απολογίσει τις δράσεις του σωματείου το προηγούμενο διάστημα, να υπερψηφίσει ή να καταψηφίσει τα όσα έγιναν, να καταλήξει σε εκλογή των αντιπροσώπων του σωματείου και να προχωρήσει βγάζοντας τα συμπεράσματα που απαιτούνται. Για τον λόγο αυτό τοποθετηθήκαμε με πρόταση για αναβολή των εκλογών, με στόχο τη μεγαλύτερη μαζικοποίηση της διαδικασίας σε επόμενο διάστημα και την αποφυγή να παγιωθεί μια λογική πως μπορούμε να κάνουμε εκλογές και χωρίς την ουσιαστική συζήτηση της συνέλευσης. Πρόταση, όμως, που δεν έγινε δεκτή από τις υπόλοιπες παρατάξεις.

    Στην τοποθέτηση μας στη συζήτηση που ακολούθησε, προσπαθήσαμε να αναδείξουμε τα ζητήματα που θεωρούμε πως είναι κυρίαρχα στην καθημερινότητα των εκπαιδευτικών και ασκήσαμε κριτική στις απόψεις και τις τακτικές που πιστεύουμε πως κρατάνε πίσω τις διαθέσεις των συναδέλφων. Η υποχώρηση που παρατηρείται από πέρυσι, από τη θέση του σωματείου για απεργία- αποχή από κάθε διαδικασία και η αντικατάστασή της με την προώθηση των ενιαίων κειμένων της ΔΟΕ, διαπαιδαγωγεί τους εκπαιδευτικούς στην κουλτούρα της αξιολόγησης και εμπεδώνει τη διαδικασία της εφαρμογής της μέσα στα σχολεία. Επίσης, το ζήτημα των διώξεων- πειθαρχικών, που πραγματικά χτυπάει τις συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες όλου του λαού, όχι απλά υποτιμήθηκε από το Δ.Σ. όλο το προηγούμενο διάστημα, αλλά, ουσιαστικά, αρνήθηκαν επανειλημμένως να αναδείξουν το ζήτημα ως κυρίαρχο, να καλέσουν έστω σε μια κινητοποίηση τους συναδέλφους, με αυτό το επίδικο. Τέλος, σε μια περίοδο που ο πόλεμος μαίνεται ή απειλεί όλο και περισσότερες περιοχές του πλανήτη, που διεξάγονται ασταμάτητα σφαγές και γενοκτονίες ολόκληρων λαών, ως Αγωνιστικές Κινήσεις αρνούμαστε να αποδεχτούμε πως ο ρόλος των εκπαιδευτικών είναι μέσα στα σχολεία τους, απλώς πραγματοποιώντας δράσεις με τους μαθητές τους, όπως διατυπώθηκε στην εισήγηση του απερχόμενου Δ.Σ.. Ο ρόλος των εκπαιδευτικών στο σπουδαίο αυτό ζήτημα είναι ο ίδιος με κάθε εργαζόμενου, νεολαίου, άνεργου και συνταξιούχου. Να διαδηλώνει μαζικά στους δρόμους ενάντια στον πόλεμο, ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στις σφαγές που διεξάγονται, ενάντια στο ενδεχόμενο η νεολαία μας να γίνει κρέας για τα κανόνια τους.

Για τους παραπάνω λόγους, καταψηφίσαμε τα πεπραγμένα του απερχόμενου Δ.Σ.

Ευχαριστούμε τους συναδέλφους που μας στήριξαν και σε αυτήν τη  μάχη, εξασφαλίζοντας και την παρουσία μας στο Δ.Σ. με μια έδρα, προωθώντας μια άποψη που θέλει τους εκπαιδευτικούς ενεργούς αγωνιστές του κινήματος και όχι παρατηρητές και τα σωματεία, ζωντανά κύτταρα του αγώνα και όχι σφραγίδες σε χαρτί. Θα συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση και το επόμενο διάστημα, προσπαθώντας για μαζικές διαδικασίες και αγωνιστικές αποφάσεις.



Διάβασέ το »

ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΟΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛ.ΔΑΣΚΑΛΩΝ & ΝΗΠ/ΓΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΜΕ ΣΑΜΟΥ

 

Όλοι/ες  στις εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις

της ΕΛΜΕ Σάμου Σάββατο 14/12/2024, 10.30, Αμφιθέατρο ΓΕΛ ΣΑΜΟΥ, Εκλογές για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ.  και   Εκλογή αντιπροσώπων για το Ν.Τ. της ΑΔΕΔΥ

του Συλ.Δασκάλων & Νηπ/γών Σάμου Σάββατο 14/12/2024, 09.30, 1ο Δημ.Σχολείο Καρλοβάσου (Πορφυριάδα), Εκλογές για την ανάδειξη του νέου Δ.Σ.  και   Εκλογή αντιπροσώπων για το Ν.Τ. της ΑΔΕΔΥ

Αγώνας να γίνει η οργή!

Για να κερδίσουμε τη ζωή και τα δικαιώματά μας!

Με τη γραμμή της αντίστασης – της διεκδίκησης - του μαζικού αγώνα, μπορούμε να ανοίξουμε δρόμους και να βρούμε διέξοδο!


ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΓΙΑ Δ.Σ. ΕΛΜΕ ΚΑΙ Ν.Τ ΑΔΕΔΥ

Σιμιτζής Βασίλης (ΕΠΑΛ Καρλοβάσου)

ΥΠΟΨΗΦΙΕΣ ΓΙΑ Δ.Σ ΚΑΙ Ν.Τ ΑΔΕΔΥ

Αβουζουκλίδου Μαρία-Πηνελόπη (Νηπ/γείο Αγ. Κων/νου)

Βοσκίδου Ευδοξία (Δ.Σ Πύργου)

Γιάτσιου Χριστίνα (Δ.Σ Μαραθοκάμπου)

Παντελίδη Ελευθερία (Έλλη) (1ο Δ.Σ Καρλοβάσου-Πορφυριάδα)





Διάβασέ το »

ΑΚΕ: Εισήγηση στην ΕΚΔΗΛΩΣΗ- ΣΥΖΗΤΗΣΗ Σάββατο 7/12 6:00μμ, «Ίριδα»

 


Σε μια εποχή πολέμου, φτώχειας και τρομοκρατίας, η μόνη πραγματική απάντηση είναι ο μαζικός αγώνας για ζωή και δουλειά με δικαιώματα

Εισήγηση στην ΕΚΔΗΛΩΣΗ- ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Σάββατο 7/12 6:00μμ, «Ίριδα»

              Όπως αναφέρουμε και στην πρόσκληση για την σημερινή εκδήλωση, θεωρούμε πως αποτελεί αναγκαιότητα η ύπαρξη πολιτικών διαδικασιών και συζητήσεων ανάμεσα στους εργαζόμενους, σε κάθε εποχή, πόσο μάλλον σε μια εποχή σαν αυτή που διανύουμε, όπου οι εξελίξεις  είναι καταιγιστικές και κρίσιμες σε κάθε πεδίο. Ως Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών πιστεύαμε πάντα πως δεν μπορούμε να βγάλουμε ασφαλή πολιτικά συμπεράσματα για τα συνδικαλιστικά ζητήματα που προκύπτουν στον κλάδο μας και για τις εξελίξεις στον χώρο της εκπαίδευσης, εάν δεν τις εντάσσουμε στην μεγάλη εικόνα των πολιτικών εξελίξεων στην χώρα, αλλά και παγκοσμίως.

             Αποτελεί πάγια και αδιάρρηκτη θέση μας πως η εκπαίδευση μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα δεν είναι ανεξάρτητη και ανεπηρέαστη από τις κεντρικές πολιτικές στοχεύσεις της άρχουσας τάξης. Αντιθέτως, ο ρόλος της είναι η αναπαραγωγή της ιδεολογίας του καπιταλισμού στην νεολαία και η κατανομή της με ταξικούς όρους στην αγορά εργασίας, οπότε και είναι άμεσα ελεγχόμενη από τις κάθε φορά επιδιώξεις, αλλά και κρίσεις  του συστήματος. Μέσα από αυτό το πρίσμα λοιπόν, θα προσπαθήσω να περιγράψω τα βασικά στοιχεία που πιστεύουμε πως διαμορφώνουν τα πολιτικά χαρακτηριστικά της περιόδου που διανύουμε και κατ’ επέκταση της κύριες στοχεύσεις του συστήματος για την εκπαίδευση που του χρειάζεται..

Τα πολιτικά χαρακτηριστικά της περιόδου στο διεθνές επίπεδο

              Εάν προσπαθούσαμε να πούμε με δύο-τρεις λέξεις τα κύρια χαρακτηριστικά της περιόδου, σίγουρα από το μυαλό μας θα περνούσαν και οι λέξεις κρίση, πόλεμος, αστάθεια, ανασφάλεια. Είναι κοινώς αποδεκτό πως τα τελευταία σχεδόν τρία  χρόνια οι εξελίξεις που βαραίνουν περισσότερο απ’ όλες ,σε παγκόσμιο επίπεδο είναι οι εξελίξεις στα δύο πολεμικά μέτωπα της Ουκρανίας και της Μέσης Ανατολής. Στην περίπτωση της Μέσης Ανατολής, ο ιμπεριαλισμός με κύριο εκπρόσωπο της ΗΠΑ και αδίστακτο εκτελεστή το κράτος- δολοφόνο του Ισραήλ, δείχνει με τον πιο φανερό τρόπο, το πραγματικό φρικιαστικό του πρόσωπο, σε μια προσπάθεια πραγματικής εθνοκάθαρσης ενάντια στον  παλαιστινιακό λαό. Ακόμη και αστοί αναλυτές δεν μπορούν πλέον να κρύψουν τον παγκόσμιο αποτροπιασμό για τα χιλιάδες νεκρά παιδιά στις αγκαλιές των σακατεμένων γονιών τους, για τα κατεστραμμένα νοσοκομεία και σχολεία, για την χρήση απαγορευμένων όπλων και τις επιθέσεις σε προσφυγικούς καταυλισμούς, για την διαρκή παρεμπόδιση ανθρωπιστικής βοήθειας και τους ασταμάτητους θανάτους από πείνα, δίψα και μολύνσεις. Το κράτος όμως τρομοκράτης του Ισραήλ δεν φαίνεται να αρκείται στα παραπάνω! Έχει ξεδιπλώσει επίθεση σε όλη την ευρύτερη περιοχή, με βομβαρδισμούς στην Συρία, διαρκείς προκλήσεις στο Ιράν και συνεχόμενες επιθέσεις στον Λίβανο, όπου η εκεχειρία δεν πρόλαβε να συμπληρώσει ούτε 48 ώρες.

             Στην περίπτωση της Ουκρανίας, μετά από τις τελευταίες εξελίξεις αποδεικνύεται ακόμη πιο ξεκάθαρα, πως αποτελεί το κύριο πεδίο του ανταγωνισμού μεταξύ των κυρίαρχων ιμπεριαλιστών, ΗΠΑ και Ρωσίας και αποτελεί ακόμη την παγκόσμια σκακιέρα για την διαμόρφωση όρων και συμμαχιών μέχρι και για έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Εξάλλου το πράσινο φως από μεριάς Μπάιντεν για χτύπημα της Ρωσίας από την Ουκρανία με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς και η απάντηση της Ρωσίας με την εκτόξευση του βαλλιστικού πυραύλου μεσαίου βεληνεκούς oreshnik, αλλά και η αλλαγή του πυρηνικού δόγματος, μαζί με την δήλωση Πούτιν πως η σύγκρουση έχει πάρει πλέον παγκόσμια χαρακτηριστικά, αποδεικνύουν πως ούτε η ΗΠΑ, ούτε η Ρωσία μπορούν να υποχωρήσουν από τις διεκδικήσεις τους στο πεδίο κι ακόμη κι αν μπουν στην διαδικασία ενός κάποιου συμβιβασμού, αυτός θα είναι ιδιαίτερα εύθραυστος και πρόσκαιρος.

             Οι επιπτώσεις της γενικευμένης κρίσης του συστήματος και τα αδιέξοδά του στο γεωπολιτικό γίνονται φανερές και αμείλικτες στην καθημερινότητα των λαών όλου του κόσμου, καθώς συμπαρασύρει και μια σειρά οικονομικών παραγόντων, που προφανώς το κόστος τους μετακυλίεται  στο εισόδημα του εργαζόμενου λαού, συνοδεία της στέρησης βασικών του δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών.

Στο εσωτερικό της χώρας

              Συγκεκριμένα στο εσωτερικό, οι δεσμεύσεις της ντόπιας άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεων που κάθε φορά την υπηρετεί έχουν οδηγήσει, στο να μετατραπεί η χώρα σε μια απέραντη νατοϊκή βάση και ο λαός μας να βρίσκεται μπροστά στην άμεση απειλή να γίνει στόχος επιθέσεων, εξαιτίας της βαθιάς εμπλοκής της Ελλάδας στα πολεμικά μέτωπα και της στοίχισης τους με τα πολεμοκάπηλα σχέδια των ιμπεριαλιστών της Δύσης. Η συνάντηση πρόσφατα του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ έγινε ώστε να επιβεβαιωθεί για άλλη μια φορά, η στήριξη από την μεριά της κυβέρνησης για την διεξαγόμενη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης και για την κυριαρχία των συμφερόντων των ΗΠΑ στο πεδίο της Ουκρανίας, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει για την χώρα, πλήρη παραχώρηση εδαφών και εγκαταστάσεων, ακόμη κι αν σημαίνει τη  θυσία του ίδιου της του λαού.

             Παράλληλα, οι παραπάνω δεσμεύσεις μα και η οικονομική εξάρτηση της χώρας από ΗΠΑ και Ε.Ε. έχουν οδηγήσει τον λαό να μην καταφέρνει να ανταπεξέλθει ούτε στις βασικές του ανάγκες. Η ακρίβεια, οι διαρκείς ανατιμήσεις προϊόντων, πάγιων λογαριασμών και υπηρεσιών και οι καθηλωμένοι μισθοί, προκαλούν την φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερου κομματιού των εργαζομένων, ενώ οι αυξήσεις- κοροϊδία, του επιπέδου 40 ευρώ σε πλάνο τριετίας μόνο ως πρόκληση μπορούν να ληφθούν. Το όποιο καλόπιασμα των μεσοστρωμάτων και τα ιδεολογικά αφηγήματα του συστήματος, μιας προηγούμενης εποχής, έχουν αντικατασταθεί από θρασύτατες δηλώσεις και την ωμή παραδοχή, πως ακόμη κι αυτά τα στρώματα θα συνεχίσουν να δέχονται τις επιπτώσεις της όλο και πλατύτερης φτωχοποίησης και η όποια ενδεχόμενη, δήθεν ανάπτυξη δεν πρόκειται να τους περιλαμβάνει. Νόμοι όπως του Γεωργιάδη το 2023, αλλά και πιο πρόσφατα, η ψήφιση του νόμου για τον κατώτατο μισθό, ακριβώς αυτό έρχονται να επικυρώσουν. Πως ο εργαζόμενος δηλαδή οφείλει να δουλεύει ασταμάτητα και με τους χειρότερους όρους, να διαπραγματεύεται μόνος με τον εργοδότη του και η μόνη του ελπίδα για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις οικονομικές του απαιτήσεις είναι η δεύτερη δουλειά, τα εξαήμερα και τα 13ωρα.

  Η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά πως ο μόνος αντίπαλος που μπορεί να σταθεί απέναντι και ενάντια στις παραπάνω στοχεύσεις είναι το οργανωμένο λαϊκό κίνημα και γι αυτό φροντίζει επισταμένως να εξοπλιστεί με κάθε τρόπο στην κατεύθυνση της διάλυσης των συνδικαλιστικών οργάνων, της ποινικοποίησης του αγώνα και της συνολικότερης τρομοκράτησης  των εργαζομένων. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της προσπάθειας από την μεριά του συστήματος, είναι ο Νόμος Χατζηδάκη 4808/2021,που αποσκοπεί στον πλήρη κρατικό έλεγχο των σωματείων και την υποδούλωση τους και στην δια νόμου απαγόρευση της απεργίας, που αποτελούσε πάντοτε το ισχυρότερο όπλο, απέναντι στο κεφάλαιο και την εργοδοσία. Άλλα παραδείγματα, επίσης βαρύνουσας σημασίας είναι ο νόμος Χρυσοχοίδη, που ορίζει διάφορες προϋποθέσεις για την διεξαγωγή κινητοποιήσεων, προκειμένου να τις ποινικοποιήσει, αλλά και ο νόμος περί φωνασκιών σε εκπαιδευτικούς χώρους και νοσοκομεία, που μάλιστα είχε πλασαριστεί από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης ως προστασία των εργαζομένων, εφαρμόζεται όμως εννοείται για την δίωξη συνδικαλιστικών δράσεων στους χώρους εργασίας εκπαιδευτικών και υγειονομικών.

Ποιος ο ρόλος της εκπαίδευσης στο τοπίο αυτό

              Μέσα σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο, το εκπαιδευτικό σύστημα, όχι μόνο δεν μένει ανεπηρέαστο, αλλά ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια έχει στοχοποιηθεί  από τις κυβερνήσεις  με μια σειρά αντιμεταρρυθμίσεων, που κύριο στόχο έχουν την πλήρη αναδιαμόρφωση και απογύμνωση του από  λαϊκά δικαιώματα. Οι κύριες πολιτικές στοχεύσεις του συστήματος και των κυβερνήσεων του εδώ και δεκαετίες είναι, η ένταση των ταξικών φραγμών και η απομαζικοποίηση της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, το πλήγμα σε βασικά κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα και η παραπέρα αμφισβήτηση του δικαιώματος στην σταθερή και μόνιμη εργασία και η απόλυτη πειθάρχηση μαθητών και εκπαιδευτικών στις επιδιώξεις τους, μέσω της τρομοκρατίας.

             Η εφαρμογή της ΕΒΕ και της τράπεζας θεμάτων στην δευτεροβάθμια, όπως και η δηλωμένη πρόθεση για εφαρμογή του εθνικού απολυτηρίου, για εξετάσεις δηλαδή και βαθμολόγηση πανελλαδικού τύπου, σε όλες τις τάξεις του Λυκείου, σε συνδυασμό με την ψήφιση του νόμου για τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια, έχουν κάνει ξεκάθαρο πως η τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα επαγγελματικά δικαιώματα του πτυχίου, καθόλου αυτονόητα δεν είναι για την πλειοψηφία των παιδιών που προέρχονται από χαμηλά στρώματα. Αντιθέτως, θα αποθαρρύνονται από πολύ νωρίς, με τα παραπάνω ταξικά εμπόδια, ακόμη και για να ολοκληρώσουν την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Εξάλλου, η κυβέρνηση για το μεγάλο αυτό κομμάτι του μαθητικού πληθυσμού έχει προβλέψει και ψηφίσει τον νόμο για την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση που μετατρέπει τα ΕΠΑΛ, σε μια μεταλυκειακή σούπα, χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα και προοπτική, με απλήρωτη παιδική εργασία και εμπέδωση της εργασιακής βαρβαρότητας, ώστε να δημιουργήσει την στρατιά των ευέλικτων και πειθήνιων αυριανών εργαζομένων που έχει ανάγκη.

              Μάλιστα, ένας από τους πολλούς στόχους της αξιολόγησης, που διακαώς προσπαθούν οι κυβερνήσεις των τελευταίων 20 ετών να εφαρμόσουν, είναι αυτό που περιγράφηκε παραπάνω, να λειτουργήσουν δηλαδή οι εκπαιδευτικοί , μέσα από απειλές, διώξεις και τρομοκρατία και ως ιδεολογικός ιμάντας μεταφοράς των αφηγημάτων και των σάπιων αξιών του συστήματος, στην νεολαία. Να τους πείσουν ακόμη και για το ενδεχόμενο να γίνουν κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστικών πολέμων, για τους οποίους έχει διακηρύξει η αστική τάξη τις δεσμεύσεις της, σε Αμερικάνους και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές.  Ουσιαστικά, οι εκπαιδευτικοί πρέπει αυτήν την άγρια πραγματικότητα που βιώνουν τα παιδιά, να την μεταφέρουν ως μια αντικειμενική κατάσταση, που δεν αλλάζει και να τους πείσουν πως η αδικία, οι ταξικοί σκόπελοι που αντιμετωπίζουν, η ανασφάλεια για το μέλλον και τη ζωή τους έχει να κάνει με τα δικά τους προσωπικά χαρακτηριστικά και μόνο.

Το πολυεργαλείο της αξιολόγησης

             Ως Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών έχουμε εξαρχής και σωστά χαρακτηρίσει την αξιολόγηση, ως αντιδραστικό πολυεργαλείο στα χέρια του συστήματος, αφού όπου έχει εφαρμοστεί, έχει φανεί πως λειτουργεί πολυεπίπεδα για την επίθεση σε μια σειρά δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, αλλά και των μαθητών. Το θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης με λίγα λόγια, επιδιώκει να δημιουργήσει εκπαιδευτικούς τρομοκρατημένους, πειθήνιους και πειθαρχημένους στις υποδείξεις του Υπουργείου, να χτυπήσει τις συναδελφικές σχέσεις των εκπαιδευτικών και τις μετατρέψει σε σχέσεις ανταγωνισμού και καχυποψίας, να κατηγοριοποιήσει σχολεία και εκπαιδευτικούς σε κατάλληλους και ακατάλληλους, να ρίχνει την ευθύνη για ότι στραβό υπάρχει στο εκπαιδευτικό σύστημα στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς και τελικά να επιφέρει καθοριστικό χτύπημα στο δικαίωμα για σταθερή και μόνιμη εργασία, τώρα και στον δημόσιο τομέα. Δεν έχει πολύ καιρό εξάλλου που στην Κύπρο η Υπουργός Παιδείας δήλωσε πως η αξιολόγηση πρέπει να συνδεθεί και με την απομάκρυνση… ανεπαρκών εκπαιδευτικών! Για όλους τους παραπάνω λόγους η αξιολόγηση αποτελεί κεντρική πολιτική στόχευση και διακαής πόθος του συστήματος και θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο ώστε να εφαρμοστεί.

             Το γεγονός αυτό οι συνάδελφοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία, το αντιλαμβάνονται και γι αυτό από την πρώτη στιγμή τάχθηκαν ενάντια στην αξιολόγηση και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να μην συναινούν, να μην αποδέχονται την αξιολογική κουλτούρα, παρ’ όλες τις πιέσεις και τους εκβιασμούς του Υπουργείου και παρ’ όλη την συμβιβασμένη στάση των Ομοσπονδιών και τις αυταπάτες που σπέρνουν στον κλάδο. Στα τέσσερα όμως χρόνια που διανύθηκαν μέσα στον αγώνα αυτό, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Η κυβέρνηση, έχει κατορθώσει να κάνει σημαντικά βήματα στην εφαρμογή του νόμου και έχει οδηγήσει σημαντικό κομμάτι των νεοδιόριστων συναδέλφων στον εκβιασμό «κάντο να τελειώνεις», ενώ εμβαθύνει την επίθεση και με τις απανωτές απαγορεύσεις και διώξεις μέσω πειθαρχικών για την συμμετοχή τους στην απεργία αποχή.

             Στην κατάληξη αυτή έχουν συμβάλλει απόψεις, τόσο από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, που εξάλλου αυτός είναι ο ρόλος του μέσα στα σωματεία, όσο όμως και από το κύριο κομμάτι της αριστεράς. Όπως έχουμε γράψει και παλιότερα «η κυριαρχία δεκαετιών μιας γραμμής συμβιβασμού στον συνδικαλισμό έχει οδηγήσει τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να παραμορφώνουν μέχρι και την ίδια την έννοια των λέξεων». Τα δήθεν έξυπνα κόλπα των ενιαίων κειμένων, η εγκατάλειψη των στάσεων εργασίας και των συγκεντρώσεων έξω από τα σχολεία που πραγματοποιείται αξιολόγηση, η ανάθεση ζητημάτων όπως τα πειθαρχικά και οι μονιμοποιήσεις των νεοδιόριστων στους νομικούς συμβούλους, τα πανηγύρια για δήθεν νίκες και χαστούκια στην κυβέρνηση, ο εφησυχασμός περί νομιμότητας και ατομικών λύσεων οδήγησαν τον κλάδο σε αδράνεια και απογοήτευση. Στο σημείο αυτό, αξίζει να σταθούμε λίγο στο πως χρησιμοποιήθηκε το εργαλείο της απεργίας- αποχής από τις διαδικασίες της αξιολόγησης και στην εκτίμηση που είχαμε ως Αγωνιστικές Κινήσεις, από την πρώτη στιγμή που τέθηκε το ζήτημα. Η απεργία- αποχή μπορεί και έχει λειτουργήσει σε σημαντικό βαθμό στο μπλοκάρισμα της αξιολόγησης μέσα στα σχολεία που γίνεται προσπάθεια υλοποίησης της και γι αυτό τον λόγο την έχουμε στηρίξει με όλες μας τις δυνάμεις. Επιμένουμε όμως και θεωρώ πως έχει επιβεβαιωθεί ότι  μόνη της, χωρίς δηλαδή στάσεις εργασίας και μαζικές συγκεντρώσεις έξω από τα σχολεία που επιχειρείται αξιολόγηση, χωρίς να συνοδεύεται με οργάνωση κεντρικού απεργιακού αγώνα και διαδηλώσεις σε όλη την χώρα, καταλήγει κι αυτή μια ατομική υπόθεση και εγκαταλείπει τους συναδέλφους μόνους στην αντιμετώπιση με τους συμβούλους.

             Άλλη μια στρέβλωση που επιχειρείται έντονα τα τελευταία χρόνια από ΔΟΕ και ΟΛΜΕ και την πλειοψηφία των δυνάμεων που συμμετέχουν εκεί, είναι η περιβόητη νομική κάλυψη των συναδέλφων, οι καταγγελίες και τα εξώδικα στο Υπουργείο που παρανομεί και η προσπάθεια να βαφτιστούν κινητοποιήσεις οι συνευρέσεις των Δ.Σ. με την διοίκηση στα γραφεία των διευθύνσεων. Πόσες φορές έχουμε ακούσει στις συνελεύσεις και έχουμε διαβάσει σε ανακοινώσεις παρατάξεων πως η απεργία αποχή είναι καθ’ όλα νόμιμη, ότι μας προστατεύει το Σύνταγμα, πως τα πειθαρχικά θα πέσουν στο κενό. Όπως ανέφερα και παραπάνω, το κράτος νομοθετεί ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων ώστε να εξυπηρετήσει να συμφέροντα της τάξης που υπηρετεί. Επίσης, νομοθετεί προκειμένου να οχυρωθεί απέναντι στις όποιες αντιστάσεις των εργαζομένων και να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου στους χώρους δουλειάς. Είναι τουλάχιστον αυταπάτη, αν όχι ξεδιάντροπο ψέμα να προσπαθείς να πείσεις τους εργαζόμενους πως θα βρουν συμπαραστάτη και αρωγό στον αγώνα τους ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, την αστική δικαιοσύνη. Οι όποιες θετικές δικαστικές αποφάσεις υπήρξαν στο ζήτημα των μονιμοποιήσεων, γίνανε καθαρά και μόνο κάτω από την πίεση της μεγάλης μάζας των συναδέλφων που συνεχίζουν να αντιστέκονται και σίγουρα δεν μπορούμε να μιλάμε για νίκες όταν η πλειοψηφία των συναδέλφων βρίσκεται ακόμα κάτω από τον εκβιασμό της μη μονιμοποίησης τους ή όταν τα εκατοντάδες πειθαρχικά που υπάρχουν οδήγησαν πολλούς συναδέλφους στην υποχώρηση. Εξάλλου να μην ξεχνάμε πως η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιήθηκε για τις μονιμοποιήσεις των νεοδιόριστων του 20- 21, πως δηλαδή τότε δεν υπήρχε ακόμα το νομικό πλαίσιο της αξιολόγησης, αφήνει ξεκρέμαστους τους νεοδιόριστους των επόμενων ετών, αλλά και την ουσία του αγώνα που στην τελική είναι η ανατροπή όλου αυτού του θεσμικού πλαισίου.

Πως παλεύουμε;

             Τελειώνοντας, δεν υιοθετούμε την άποψη που λέει ότι οι εκπαιδευτικοί θα τρομάξουν και θα αποθαρρυνθούν εάν περιγράφεται η κατάσταση με όλα τα εμπόδια και της απειλές που υπάρχουν. Για να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, πρέπει κατ’ αρχήν να την γνωρίζουμε, να είμαστε προετοιμασμένοι και να έχουμε πίστη στις δικές μας δυνάμεις. Ο μόνος δρόμος που μπορούν οι εκπαιδευτικοί να βρουν πραγματική διέξοδο, από την μαύρη εικόνα που διαμορφώνεται είναι ο δρόμος του αγώνα, χωρίς αυταπάτες για εύκολες λύσεις, χωρίς ανάθεση της πάλης τους στους ειδικούς.. Επιμένουμε στην γραμμή που έχουμε διατυπώσει εξ’ αρχής, πως για να καταφέρουμε νίκες πρέπει η υπόθεση του αγώνα να γίνει υπόθεση στα χέρια των εκπαιδευτικών. Με μαζικές και τακτικές γενικές συνελεύσεις και με επιτροπές αγώνα που θα ενεργοποιούν ένα ευρύτερο κομμάτι συναδέλφων ως ενεργά μέλη στην οργάνωση του κινήματος και όχι ως παρατηρητές, που θα διαμορφώνουν συνειδήσεις αγωνιστών και όχι ακολούθων των Διοικητικών Συμβουλίων Με μαζικές διαδηλώσεις και  την προσπάθεια για συγκρότηση κεντρικού απεργιακού αγώνα κόντρα στην λογική των Ομοσπονδιών, που θέλουν απεργίες τουφεκιές στον αέρα και με έναν αχταρμά από αιτήματα, σαν να μην υπάρχουν επίδικα.  

              Η ιεράρχηση των ζητημάτων είναι επίσης υψίστης σημασίας για την συνέχεια του αγώνα. Το να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι ζητήματα όπως της αξιολόγησης, των διώξεων και των αυξήσεων σε μισθούς, μαζί με το επίδομα για στέγαση σε αναπληρωτές και νεοδιόριστους, την εξίσωση του ωραρίου των νηπιαγωγών και την αναβάθμιση των αναλυτικών προγραμμάτων όχι μόνο δεν βοηθάει, αλλά αντιθέτως υπονομεύει την μεγαλύτερη συσπείρωση των εκπαιδευτικών και την ταύτιση τους με τα αιτήματα. Η κουβέντα για ΣΣΕ στους εκπαιδευτικούς σε μια προσπάθεια να υιοθετηθεί από τα σωματεία, όλη η πολιτική πλατφόρμα του ΠΑΜΕ, ή οι προτάσεις νόμων στην Βουλή για το ζήτημα του κατώτατου μισθού, σπέρνουν αυταπάτες στους εργαζόμενους πως με… ένα άρθρο και ένα νόμο θα λυθούν όλα τα προβλήματα, πως με τους κατάλληλους συνδικαλιστές ή τους κατάλληλους βουλευτές , τα ζητήματα πάλης θα απαντηθούν με κοινοβουλευτικούς τρόπους, πως τελικά το σύστημα που τόσο εχθρικά στέκεται απέναντι στις διεκδικήσεις του λαού, θα πειστεί να ψηφίσει και να εφαρμόσει μια φιλολαϊκή πολιτική, αρκεί να είναι ορθολογική και ολοκληρωμένη. Η ιεράρχηση όμως των αιτημάτων δεν μπορεί να εξυπηρετεί ταυτόχρονα τις μικροπολιτικές επιδιώξεις του κάθε πολιτικού φορέα και τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων. Η ίδια η πραγματικότητα θεωρούμε πως έχει αναδείξει επίδικα και αυτά στον κλάδο των εκπαιδευτικών μεταφράζονται στα αιτήματα για ανατροπή των ταξικών φραγμών που διαρκώς αυξάνονται και αναβαθμίζονται, για την ανατροπή των νόμων της αξιολόγησης και την μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων και αναπληρωτών συναδέλφων μας χωρίς προϋποθέσεις, για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, για να παρθούν πίσω όλες οι συνδικαλιστικές διώξεις και να σπάσει το κλίμα τρομοκρατίας που επιδιώκεται να εμπεδωθεί ως καθημερινότητα.   

             Ειδικότερα το τελευταίο ζήτημα των διώξεων, των πειθαρχικών και των μεθοδεύσεων από την μεριά της κυβέρνησης για απολύσεις εκπαιδευτικών για συνδικαλιστικούς λόγους, θεωρούμε πως πρέπει να αναδειχθεί σε κεντρικό ζήτημα πάλης του εκπαιδευτικού κινήματος, γιατί αποτελεί ευθύ χτύπημα στις συνδικαλιστικές ελευθερίες όλου του λαού και προσπάθεια ποινικοποίησης των σωματείων, των συλλογικών αποφάσεων και του ίδιου του αγώνα. Η αδιαφορία που υπέδειξαν οι Ομοσπονδίες αλλά και η πλειοψηφία των παρατάξεων όταν άρχισαν να ενεργοποιούνται οι πρώτες διώξεις, αλλά και η αντιμετώπιση τους στην συνέχεια σαν ένα νομικό κι όχι πολιτικό ζήτημα απέδειξε για άλλη μια φορά πως καμία εμπιστοσύνη δεν μπορούμε να έχουμε στις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε τον δείχνει η τεράστια προσπάθεια που έγινε μέσα από την  «Ανοικτή Συνέλευση Αγώνα Ενάντια στις Συνδικαλιστικές Διώξεις και τις Απολύσεις», στην Αθήνα, αλλά και αντίστοιχες πρωτοβουλίες σε διάφορα μέρη της Ελλάδας  και κατόρθωσαν να σπάσουν τη σιωπή της συνδικαλιστικής ηγεσίας και την εχθρική στάση των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ καταφέρνοντας να αναδείξουν το θέμα των διώξεων και των απολύσεων και να οργανωθούν η μαχητική μαζική συγκέντρωση στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Αττικής  στις 23 του Οκτώβρη, αλλά και άλλες κινητοποιήσεις έκτοτε  για το ζήτημα.

             Αυτόν τον δρόμο προσπαθούμε και παλεύουμε ως Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών. Να ξαναγίνουν τα σωματεία όργανα πάλης στα χέρια των εργαζομένων, να λειτουργούν οι συνάδελφοι ως ενεργά μέλη του αγώνα και όχι ως παρατηρητές σε μια λογική ανάθεσης και εκπροσώπησης, να απομονωθούν οι απόψεις που στέλνουν τους εκπαιδευτικούς σε αυταπάτες για ατομικές και δήθεν νόμιμες λύσεις . Είναι δύσκολο και χρονοβόρο, αλλά είναι ο μόνος δρόμος μέσα από τον οποίο μπορούμε να οδηγηθούμε σε πραγματικές κι όχι εικονικές νίκες.  Απαιτείται ενεργή συμμετοχή όλων μας, συλλογικότητα, δέσμευση και χρόνος. Σ’ αυτήν την λογική σας καλούμε όλους και στις εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις των δύο εκπαιδευτικών σωματείων, για να συμβάλλουμε σε μια συζήτηση με πραγματικά απολογιστικά στοιχεία και όχι ευχολόγια. Σας καλούμε να στηρίξετε τα ψηφοδέλτια των Αγωνιστικών Κινήσεων, όχι μόνο με μια λογική εκπροσώπησης αυτής της άποψης και στα Διοικητικά Συμβούλια, αλλά και με την συμβολή σας στην προσπάθεια για πραγματική αλλαγή συσχετισμών, σε μια κατεύθυνση επίμονου και παρατεταμένου αγώνα, ώστε να διεκδικήσουμε δουλειά και ζωή με δικαιώματα. 



Διάβασέ το »

ΑΚΕ: ΕΚΔΗΛΩΣΗ- ΣΥΖΗΤΗΣΗ Σάββατο 7/12 και ώρα 6:00μμ, κτίριο Αλεξάνδρειο κληροδότημα, αίθουσα «Ίριδα»!

 



ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ- ΣΥΖΗΤΗΣΗ

             Διανύουμε μια χρονιά ιδιαίτερα απαιτητική πολιτικά, με όλο και πιο αιματηρές και επικίνδυνες εξελίξεις για τους λαούς σε διεθνές επίπεδο, με τον πόλεμο να απειλεί όλο και περισσότερες περιοχές του πλανήτη, με την ακρίβεια να καθιστά ζητούμενο για τους εργαζόμενους ακόμα και τα βασικά είδη κατανάλωσης και υπηρεσιών και με την κρατική καταστολή, τις διώξεις και την τρομοκρατία να βρίσκονται πλέον στην ημερήσια διάταξη, ιδιαίτερα στον χώρο της εκπαίδευσης.

              Ως Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών θεωρούμε επιβεβλημένο, σε μια τέτοια περίοδο, να αυξηθούν οι πολιτικές διαδικασίες και οι συζητήσεις ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και συνολικά στους εργαζόμενους, προκειμένου να μπορέσουμε να ανιχνεύσουμε τις απαντήσεις που απαιτούνται από την μεριά του κινήματος και να οργανώσουμε τον αγώνα μας ενάντια στην άνευ προηγουμένου επίθεση που δέχεται ο εργαζόμενος λαός  από την κυβερνητική πολιτική.

Για τον λόγο αυτό διοργανώνουμε  και σας καλούμε να συμμετέχετε στην εκδήλωση- συζήτηση μας, με θέμα τις εξελίξεις στην εκπαίδευση, την στάση των πολιτικών δυνάμεων και την άποψη μας για την απάντηση που απαιτείται από την μεριά των εργαζόμενων.

Σάββατο 7/12 και ώρα 6:00μμ,
κτίριο Αλεξάνδρειο κληροδότημα,  αίθουσα «Ίριδα»



Διάβασέ το »

Σχετικά με την νέα τροπολογία για τις προσλήψεις αναπληρωτών!

 


Σχετικά με την νέα τροπολογία για τις προσλήψεις αναπληρωτών

Με τροπολογία του Υπουργείου επιχειρείται να περάσει η πρόσληψη αναπληρωτών από πίνακες εκτός ΑΣΕΠ, οι οποίοι θα καταρτίζονται από τους Διευθυντές Εκπαίδευσης κάθε περιοχής. Πιο συγκεκριμένα, εφόσον εξαντληθούν οι τελικοί αξιολογικοί πίνακες του ΑΣΕΠ, με ειδική πρόσκληση θα καλούνται υποψήφιοι που διαθέτουν τα «τυπικά προσόντα» αλλά δεν είναι στους πίνακες να υποβάλλουν αίτηση και να προσληφθούν ως αναπληρωτές. Ενώ εάν δεν καλυφθούν τα κενά, τότε καλούνται συνταξιούχοι (!!) εκπαιδευτικοί (κάτω των 67 ετών...) να υποβάλλουν αντίστοιχη αίτηση!

Το Υπουργείο και η κυβέρνηση, μετά τη σκανδαλώδη διαδικασία των προσλήψεων στο Ψηφιακό Φροντιστήριο, όπου αναγνωρίστηκε η προϋπηρεσία από τα ιδιωτικά φροντιστήρια και προσμετρήθηκαν κριτήρια όπως η προσωπικότητα και οι επικοινωνιακές δεξιότητες (!!), προχωρούν σε ακόμα ένα χτύπημα του δικαιώματος στην εργασία των εκπαιδευτικών. Είναι οι ίδιοι που κρατούν «κλειδωμένους» τους πίνακες του ΑΣΕΠ για δύο και τρία χρόνια, στερώντας το δικαίωμα εργασίας από απόφοιτους σχολών αλλά και από ανθρώπους που για οποιοδήποτε λόγο δεν μπόρεσαν να υποβάλλουν αίτηση ή αυτή απορρίφθηκε. Είναι οι ίδιοι που διατήρησαν ακέραιο το προσοντολόγιο του ΣΥΡΙΖΑ, που επέβαλλε ένα ατέρμονο κυνήγι δεύτερων πτυχίων και μεταπτυχιακών, ξένων γλωσσών και πιστοποιητικών. Έρχονται τώρα να «χρυσώσουν» δήθεν το χάπι για ένα πρόβλημα που οι ίδιοι δημιούργησαν και συντήρησαν, ανοίγοντας το δρόμο της πρόσληψης στο δημόσιο σχολείο μέσω διαφορετικών διαδικασιών από αυτές που ισχύουν τα τελευταία χρόνια, με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό για τα κριτήρια που τελικά θα λαμβάνονται υπόψιν.

Από την άλλη, η «ευκαιρία» για εργασία από συνταξιούχους εκπαιδευτικούς, πατά πάνω στην οικονομική εξαθλίωση μέσα στην οποία διαβιούν δεκάδες χιλιάδες πρώην συνάδελφοι μας που λαμβάνουν συντάξεις φτώχειας, ενώ και οι όποιες εξαγγελόμενες αυξήσεις είναι κάτω του επίσημου πληθωρισμού. Η κίνηση αυτή συνάδει με τα γενικότερα «κίνητρα» επανένταξης στην εργασία των συνταξιούχων, αφού ήδη πάνω από 180.000 συνταξιούχοι συμπολίτες μας έχουν αναγκαστεί να συνεχίσουν την εργασία τους προκειμένου να αυξήσουν το πενιχρό τους εισόδημα. Είναι άμεση συνέπεια του νόμου Γεωργιάδη που επιβάλλει 6ήμερη και 13ωρη εργασία, γυρίζοντας μας πίσω δεκαετίες από άποψη δικαιωμάτων.

Τα παραπάνω έρχονται σε μια περίοδο που το σύστημα αναβαθμίζει την επίθεση του απέναντι στους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι διώκονται και σέρνονται σε πειθαρχικά γιατί αντιστέκονται στην αξιολόγηση και συνολικά στην αντιλαϊκή επίθεση. Που ετοιμάζεται νέο υβριδικό σύστημα διορισμών με γραπτές εξετάσεις, όπου όποιος δεν πιάνει τη βάση θα μένει εκτός! Έρχονται όμως και σε μια περίοδο υποχώρησης του κινήματος, όπου την κύρια ευθύνη φέρουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, που αναπαράγουν μια εικόνα «αντεπίθεσης» του κλάδου μετά και τις πρόσφατες δικαστικές δικαιώσεις για το θέμα των μονιμοποιήσεων.

Η μαζική παρόλα αυτά συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις απεργίες 23/10 και 20/11, στις διαδηλώσεις του Πολυτεχνείου, αλλά και στις συγκεντρώσεις ενάντια στις ακροάσεις των συναδέλφων στα πειθαρχικά συμβούλια, αποδεικνύουν την επιμονή που δείχνει μεγάλο μέρος του κλάδου στην κατεύθυνση της αντίστασης και διεκδίκησης. Στο δρόμο αυτό πρέπει να συνεχίσουμε, πυκνώνοντας τις γραμμές του πραγματικού αγώνα, κόντρα στις αυταπάτες και τον εφησυχασμό!

ü  Να παρθεί πίσω η τροπολογία για πρόσληψη εκπαιδευτικών εκτός των πινάκων του ΑΣΕΠ!

ü  Καμιά σκέψη για γραπτό διαγωνισμό! Μόνιμοι μαζικοί διορισμοί!

ü  Άμεση και χωρίς όρους μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων!

ü  Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς!

ü  Παύση όλων των διώξεων! Να σταματήσουν τώρα τα πειθαρχικά!



Διάβασέ το »