ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ –ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ!

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΕΠ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ  ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ:

ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ –ΟΙ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΑΝ!

            Δεν αποτελεί έκπληξη η δημοσίευση της πρότασης του ΙΕΠ για τα διδασκόμενα μαθήματα και την ύλη των νέων προγραμμάτων σπουδών της  Γ Λυκείου, γιατί επακριβώς αποκαλύπτει τις στρατηγικού χαρακτήρα επιδιώξεις της κυβέρνησης και του συστήματος πρωτίστως για τη νεολαία και τα μορφωτικά της δικαιώματα αλλά και για τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών.

            Καταρχάς ας επισημάνουμε κάτι και όχι τόσο καινούριο. Ότι το Νέο Λύκειο έρχεται από τα παλιά. Η ύλη πολλών μαθημάτων, όπως για παράδειγμα της βιολογίας και της χημείας είναι, μεγαλύτερη και από αυτή των δεσμών ή της ιστορίας μεγαλύτερη από αυτήν του συστήματος του  Αρσένη. Ο υπουργός προκλητικά δηλώνει  «σε κάποια μαθήματα τριπλασιάζουμε τις ώρες διδασκαλίας αλλά δεν αυξήσαμε και την ύλη κατά 300%». Πέρα από τις αναλήθειες της δήλωσης σχετικά με συγκεκριμένα μαθήματα, όπως στα μαθηματικά που στη νέα ύλη ενσωματώθηκε και η ύλη των μαθηματικών γενικής παιδείας και άλλο ένα κεφάλαιο, οι ώρες από 7 γίνονται 6, η αύξηση της ύλης μας οδηγεί σε ορισμένες διαπιστώσεις. Α) Αυξάνονται ποσοτικά αλλά και ποιοτικά οι απαιτήσεις μαθημάτων όπως της φυσικής και των αρχαίων ελληνικών. Β) Τα μαθήματα  της νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας δομούνται ως σχέδια μαθήματος βασικά, με υλικό που θα επιλέγουν οι εκπαιδευτικοί του ίδιου σχολείου με τη «συνδρομή» του συντονιστή εκπαίδευσης, δηλαδή όχι μόνο νέος φόρτος εργασίας, επιμορφώσεις αλλά και στο βάθος αξιολόγηση.

            Ένα εύστοχο ερώτημα προς το Υπουργείο θα ήταν: Οι διδασκόμενες ώρες των μαθημάτων θα αυξηθούν, αλλά το 24ωρο θα μεγαλώσει; Πού θα βρίσκουν τα παιδιά τον απαιτούμενο χρόνο για να μελετήσουν και να εμπεδώσουν όλη αυτή την ύλη;  Εύλογα αναρωτήθηκε ένας 17 χρόνος μαθητής: «εάν ήθελαν να σταματήσουμε τα φροντιστήρια γιατί δεν αυξάνουν τις ώρες στο σχολείο, χωρίς να αυξήσουν την ύλη;» Η απάντηση δυστυχώς είναι ότι ούτε αυτός ο Υπουργός που στενοχωριόταν για τους 17 χρονους που δεν έχουν χρόνο να ερωτευτούν ούτε κάποιος άλλος θα νοιαστεί για αυτούς. Αντίθετα όλοι αυτοί επιδιώκουν την όρθωση ταξικών φραγμών για να μην σπουδάσουν οι νέοι, να μην μορφωθούν, να μην χειραφετηθούν. Το  «νέο» Λύκειο είναι εξοντωτικό. Και ανεξάρτητα αν το Υπουργείο προσπαθήσει να το απαλύνει λίγο με μικρές περικοπές στην τελική διδακτέα ύλη, η ουσία παραμένει η ίδια.

Παράλληλα  έχουμε το παράδοξο που παρουσιάζεται ως «φυσικό» από τον Υπουργό Παιδείας ότι πρώτα η ύλη θα ανακοινωθεί, μετά θα αποσταλούν οι οδηγίες διδασκαλίας και έπειτα θα θεσπιστεί το νέο σύστημα. Τι πιο φυσικό να μας γνωστοποιούν σαλαμωτά τα σχέδια τους για να περιορίσουν τις αντιδράσεις, να μεταθέσουν το θέμα της συζήτησης, να χειραγωγήσουν. Να ανακοινώνουν ωρολόγια προγράμματα από τα οποία απουσιάζουν ειδικότητες εκπαιδευτικών ή μεταπηδούν στα μαθήματα επιλογές. Πόσες θέσεις εργασίας χάνονται, πόσοι συνάδελφοι περισσότεροι θα μετακινούνται σε πολλά σχολεία, πόσο περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών μας σχέσεων, πόσες απολύσεις αναπληρωτών συναδέλφων;

            Επιπλέον ο Υπουργός σε συνέντευξή του προκλητικά και αδιάντροπα δηλώνει ότι η πρόωρη ανακοίνωση της ύλης για τα πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα γίνεται γιατί το Υπουργείο σέβεται τους γονείς και τα φροντιστήρια μιας και τα παιδιά οδηγούνται σε αυτά από τη Β Λυκείου! Αν και περίοδος Αποκριών, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να βγάλει τις μάσκες. Αλήθεια πού πήγαν οι διακηρύξεις, ότι τα παιδιά θα σταματήσουν τα φροντιστήρια, εφόσον  θα αυξηθούν οι ώρες διδασκαλίας των μαθημάτων στα σχολεία; Ούτε λόγος για ελεύθερη πρόσβαση. Και  τι απαξίωση για εμάς τους εκπαιδευτικούς, εφόσον ο πολιτικός μας προϊστάμενος ομολογεί κυνικά ότι εγκαίρως θα κάνουν τον προγραμματισμό τους τα φροντιστήρια, ενώ εμείς που θα ξεκινήσουμε τον Σεπτέμβριο θα πρέπει να αποδείξουμε και με βάση την αξιολογική μας περικύκλωση-αποτίμηση του έργου μας ότι δεν είμαστε ελέφαντες. Το σπουδαιότερο το Υπουργείο σέβεται τους εργαζόμενους γονείς που τους εξαθλιώνει οικονομικά, αφού ή πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι σε μια «άδεια» τσέπη οι περισσότεροι ή να προσανατολίσουν τα παιδιά τους σε άλλο τύπο λυκείου, για να επιτευχθεί ο διακαής πόθος του συστήματος για τη στροφή στην κατάρτιση και τη μαθητεία και την απομαζικοποίηση των ΓΕΛ και της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Αναμφισβήτητα όμως εξίσου σημαντική εξέλιξη συνιστά για εμάς τους εργαζόμενους ότι οι συνδικαλιστικές μας ηγεσίες όχι μόνο σιωπούν αλλά επί της ουσίας απροκάλυπτα στηρίζουν το κυβερνητικό έργο (ΣΥΝΕΚ ΔΑΚΕ ΠΕΚ) είτε δεν προτείνουν κινητοποιήσεις (ΠΑΜΕ).

Συνάδελφοι, δεν μπορούμε να παραμείνουμε θεατές στην καταβαράθρωση των δικαιωμάτων των μαθητών μας στις σπουδές και στο περαιτέρω χτύπημα των εργασιακών μας σχέσεων. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Με γονείς και μαθητές, με κινητοποιήσεις και απεργίες να διεκδικήσουμε να μην περάσει το νέο σύστημα εισαγωγής.

Ø  ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ-ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ.

Ø  ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΛΥΚΕΙΟ - Καμία αύξηση ύλης – Όχι στην εντατικοποίηση - ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΦΡΑΓΜΩΝ.

Ø  ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ - ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ.

Διάβασέ το »

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΑ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΑ!!!

Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΑ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ,  ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΟΥΣΑ!!!

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

            Η υλοποίηση της (αυτο)αξιολόγησης δηλαδή του Προγραμματισμού και της Αποτίμησης του Εκπαιδευτικού Έργου των Σχολικών Μονάδων όπως βαφτίστηκε, μπορεί να ξεκινά επίσημα από τη νέα σχολική χρονιά, όμως όποια εγκύκλιο-απόφαση-νόμο του υπουργείου και να διαβάσουμε, θα διαπιστώσουμε ότι εισάγουν αξιολογικές διαδικασίες.

            Ο στόχος δηλωμένος: “Να εμπεδωθεί η κουλτούρα αξιολόγησης” σύμφωνα με τον Γαβρόγλου. Μ' άλλα λόγια να αποδεχτούμε και να συνηθίσουμε μια κατάσταση που με διαφορετικές μορφές και σε πολλές πλευρές της εργασίας μας και της σχολική ζωής, υλοποιεί την αξιολόγηση. Επιβάλλει την κατοχύρωση και εφαρμογή της, πριν την επίσημη ...πρεμιέρα της.

            Η “νέα αρχή στα ΕΠΑΛ” με τη θεσμοθέτηση του σύμβουλου καθηγητή και την εκπόνηση προγραμμάτων δράσης, χρηματοδοτούμενων και αξιολογούμενων από ιδιωτικούς φορείς. Η συγκρότηση των τριμελών επιτροπών Ο.Ε.Υ. (παρά το προσωρινό πάγωμά τους) με την εκπόνηση βραχυχρόνιων προγραμμάτων αντιμετώπισης των μαθητών με ανάγκη πρόσθετης διδακτικής στήριξης, που θα αξιολογούνται ως προς τα αποτελέσματα(!) τους. Κομβικό σημείο αποτελεί το πέρασμα του προσοντολογίου. Μέσω αυτού του συστήματος απολύσεων που εξαφανίζει το πτυχίο ως μοναδικό κριτήριο για δουλειά (πριμοδοτώντας διδακτορικά, μεταπτυχιακά και σεμινάρια), εισάγει την αξιολόγηση καταρχάς στους διορισμούς και κατ’ επέκταση σε όλον τον κλάδο. Και όλα τα προηγούμενα εμπλουτίζονται με ερωτηματολόγια, φόρμες και έρευνες των συντονιστών ΠΕΚΕΣ που καλούν τους συναδέλφους - “ανώνυμα είναι-τι πρόβλημα υπάρχει”- να συμπληρώσουν.

            Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν οδηγίες του υπουργείου για συμπλήρωση φύλλων περιγραφικής αξιολόγησης για μαθητές που παίρνουν μέρος σε Ενισχυτική Διδασκαλία, ενώ τη διδασκαλία αυτή την κάνουν άλλοι εκπαιδευτικοί! Είναι ολοφάνερο το άνοιγμα ενός πολύ άθλιου δρόμου, που μπορεί αρχικά να αφορούσε την αξιολόγηση των στελεχών (διευθυντών και υποδιευθυντών σχολικών μονάδων) αλλά τελικά οδηγεί στην αξιολόγηση εκπαιδευτικού από εκπαιδευτικό! Αντίστοιχα οι συντονιστές ΠΕΚΕΣ ζητούν να τους σταλούν τα σχέδια για τη θεματική βδομάδα στα Γυμνάσια.

        Αρωγοί στην αξιολογική περικύκλωση του κλάδου οι συντονιστές της διεύθυνσης συνδικαλισμού του υπουργείου, ΟΛΜΕ και ΔΟΕ. Η τρόικα ΣΥΝΕΚ/ΕΡΑ-ΔΑΚΕ-ΠΕΚ/ΔΗΣΥ έχει μετατρέψει τις ομοσπονδίες σε δομές υποστήριξης της κυβερνητικής πολιτικής. Η ΔΟΕ πρόσφατα ανακοίνωσε τη στήριξή της στην εφαρμογή της αξιολόγησης απαγορεύοντας(!) στα σωματεία να ταχθούν ενάντιά της. Η ΟΛΜΕ από την άλλη έχει εξαφανίσει από κάθε πλαίσιο πάλης την αξιολόγηση. Άλλωστε όπως δηλώνεται η αυτοαξιολόγηση ήταν από το 8^ο εκπαιδευτικό συνέδριο αίτημα των καθηγητών και τώρα δίκαια γίνεται πράξη. Άξιος ο  μισθός τους!!!

            Στη βάση αυτών των δεδομένων, κρίσιμο ζητούμενο η σύγκρουση με τις κυβερνητικές επιδιώξεις. Αυτή η αναγκαιότητα δεν μπορεί να προσπεραστεί. Δεν μπορεί να αντικατασταθεί  με την ανυπακοή και το “αντάρτικο”. Η αποχή από την αξιολόγηση δίνει τη δυνατότητα στο κίνημα να κερδίσει χρόνο και να προσπαθήσει να συγκροτήσει καλύτερα τις αντιστάσεις του, αλλά δεν αρκεί. Όταν μάλιστα υπονομεύεται ακυρώνεται και από λογικές όπως του ΠΑΜΕ που στη περίπτωση που δεν περάσει η αποχή καλεί σε εφαρμογή με άλλο -ποιό;;- περιεχόμενο (Σχέδια δράσης στα ΕΠΑΛ-Θεματική εβδομάδα στα Γυμνάσια).

            Απαιτείται η συγκρότηση ενός κεντρικού αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση-χειραγώγηση, την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας αντιπαλεύοντας τη μετακύλιση των ευθυνών αλλά και της οικονομικής λειτουργίας των σχολείων στις πλάτες εκπαιδευτικών και γονιών, την ένταση της ταξικότητας και το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων μας.

Ø  ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ -ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ

Ø  ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Ø  ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

Ø  ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ

Διάβασέ το »

Τα μεγάλα λόγια και οι σχεδιασμοί επί χάρτου προκαλούν σύγχυση και απογοήτευση!

Όταν οι δυνάμεις της επίθεσης έχουν το πάνω χέρι,
τα μεγάλα λόγια και οι σχεδιασμοί επί χάρτου
 προκαλούν σύγχυση και απογοήτευση!

Με αφορμή τη γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ Χανίων

Την Τετάρτη 20 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε η πρώτη γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ Χανίων μετά την ψήφιση του προσοντολόγιου. Η συμμετοχή στη γεν. συνέλευση μικρή, αναντίστοιχη του μεγέθους της επίθεσης στα δικαιώματα μας. Η μικρή συμμετοχή δείχνει την απαξίωση των μαζικών διαδικασιών απ’ τους συναδέλφους και την κυριαρχία της λογικής της ανάθεσης .Καταγράφει την ανεμπιστοσύνη  στις συλλογικές διεκδικήσεις και στους αγώνες. Αυτό φανερώνεται και απ’ το ότι το τελευταίο διάστημα, αμέσως μετά τις 3 απεργιακές κινητοποιήσεις για να μην περάσει το προσοντολόγιο  και για τη διεκδίκηση των μαζικών διορισμών μονίμων, το μοναδικό ζήτημα που κυριαρχεί στα σχολεία είναι οι δικαστικές προσφυγές για  τον 13ο και 14ο μισθό!!

Είναι «αντικειμενική αυτή η εξέλιξη»; Είναι ατομική στάση;. Είναι τελικά  η μοναδική διέξοδος για τα δικαιώματα μας ο δρόμος του αγώνα και της μαζικής πάλης ή απλά «τα γράφουμε στις ανακοινώσεις», «τα ψηφίζουμε στα ΔΣ»,  «τα γυροφέρνουμε σαν  αποφάσεις» και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!

 Για τις Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών η συνείδηση και οι απόψεις διαμορφώνονται μέσα στους αγώνες που γίνονται  και τη στάση που κρατάνε οι διάφορες δυνάμεις απέναντι τους, την εξήγηση από τα αποτελέσματα των αγώνων  αλλά και από τους αγώνες που δεν έγιναν, όταν χρειάζονταν. Υπάρχει λοιπόν πολιτική –συνδικαλιστική ευθύνη γι αυτή την κατάσταση. Ευθύνη των συνδικαλιστικών οργάνων και  των δυνάμεων που παρεμβαίνουν στο κίνημα.

Υπάρχει η ευθύνη  της ηγεσίας της ΟΛΜΕ, των φιλοκυβερνητικών παρατάξεων ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ . ΠΕΚ που υπονομεύουν κάθε διάθεση για αντίσταση και αγώνα ενάντια στις βάρβαρες πολιτικές όλα αυτά τα χρόνια. Για αυτό δεν  συγκάλεσαν  Γενική συνέλευση, ούτε προκήρυξαν  μια απεργία, μόνο τριώρες στάσεις ενάντια στο προσοντολόγιο  –καρμανιόλα του δικαιώματος στη δουλειά χιλιάδων συναδέλφων μας αναπληρωτών. Γι αυτό η εισήγηση της στη συνέλευση ήταν ένα λιβάνισμα της κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο της εκπαίδευσης. Μιας πολιτικής που χτυπάει το δικαίωμα στην εργασία για τους αναπληρωτές και τους μόνιμους ,με το προσοντολόγιο, το νέο Λύκειο,  την αξιολόγηση εργαλείο πειθαναγκασμού  και πειθάρχησης των εκπαιδευτικών, την ίδια ώρα που η φτώχεια , η λιτότητα , η ανεργία , η φασιστικοποίηση εξαπλώνονται. Μια πολιτική  που κάνει πιο ταξικό το εκπαιδευτικό σύστημα και σπρώχνει τη νέα γενιά στην εκμετάλλευση της μαθητείας και το κυνήγι των  ακριβοπληρωμένων καταρτίσεων. 

Οι καθηγητές  δεν μπορούν να περιμένουν απ’ αυτές τις δυνάμεις να οργανώσουν τους αναγκαίους μαζικούς αγώνες  για τα δικαιώματα τους.

Κατά τη γνώμη μας δεν συγκροτούν μαζικούς αγώνες, αγώνες  που θα έχουν στόχο τη σύγκρουση με τις κυρίαρχες πολιτικές και όχι το συμβιβασμό και   τη συνδιαχείριση.

Απόψεις που θεωρούν ότι υπάρχουν «εμπόδια νομικά» για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και ζητούν την κατάργηση του άρθρου 103 του συντάγματος αποδεχόμενοι έτσι τα επιχειρήματα του συστήματος και της κυβέρνησης (ΠΑΜΕ).

Απόψεις που εκφράστηκαν με εικονικές ενέργειες  ( οι λίγοι αγωνιζόμαστε για τους πολλούς)  Απόψεις που  θεωρούν ότι οι αγώνες  είναι της μιας ριξιάς και εύκολοι, όταν απέναντι έχεις το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης  και τις κυβερνήσεις του με τους κατασταλτικούς και δικαστικούς μηχανισμούς να εφαρμόσουν τις αντιλαϊκές πολιτικές.

 Απόψεις και θέσεις που εκφράστηκαν και στη  γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ Χανίων, στην οποία απ’ τη μια μεριά κατατέθηκε εισήγηση  από το προεδρείο του Δ.Σ  ( Ενωτική Πρωτοβουλία  και Πρωτοβουλία Παρέμβαση ) με ένα κατεβατό αιτημάτων, και προγραμματισμό αγώνα (48ωρη  απεργία και συγκεντρώσεις για όλο το Μάρτη ) και στην ίδια γενική συνέλευση μέλη της Ενωτικής Πρωτοβουλίας  καταθέτουν πρόταση η ΕΛΜΕ να στηρίξει οικονομικά τις δικαστικές προσφυγές!!!!  Σε αντίθεση βέβαια με την απόφαση του ΔΣ της ΕΛΜΕ που είχαν ψηφίσει σαν παράταξη.   « …Να δώσει εδώ και τώρα πολιτική λύση στο ζήτημα της διεκδίκησης των αναδρομικών δίνοντας τα σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους με πολιτική απόφαση χωρίς να υποχρεώνει σε δικαστικές προσφυγές.»

Μεγαλοστομίες που ακυρώνονται επειδή δεν στηρίζονται στην ουσιαστική συμμετοχή των συναδέλφων. Το «εδώ και τώρα  πολιτική λύση »  πως συνάδει με τις δικαστικές προσφυγές;

 Στην ίδια  κατεύθυνση  οι εκπρόσωποι της Αγωνιστικής Συσπείρωσης ( ΠΑΜΕ ) ήρθαν στη Γ.Σ , κατέθεσαν το πλαίσιο τους, χωρίς  να μιλήσουν  και χωρίς να μείνουν να το ψηφίσουν. Αλήθεια πόσο πείθουν, όταν μιλάνε για σωματεία, για Γ. Σ και διαδικασίες από τα κάτω;

Συνάδελφοι, η παραπάνω κριτική σε απόψεις και θέσεις στοχεύει στο να ανοίξει η συζήτηση στο ερώτημα που τέθηκε στην αρχή. Είναι η μοναδική διέξοδος για τα δικαιώματα μας ο δρόμος του αγώνα και της μαζικής πάλης; Μήπως πρέπει να περιμένουμε τις εκλογές βουλευτικές κλπ για να αλλάξουν τα πράγματα  ψηφίζοντας το α ή το β κόμμα ;

Για τις Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών  τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα .οι δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, το δικαίωμα των λαών στην ειρήνη  ποτέ δεν χαρίστηκαν. Κατακτήθηκαν με μαζικούς  αγώνες, με απεργίες, με διαδηλώσεις  και οι εργαζόμενοι και οι λαοί έχουν δώσει το αίμα τους  για αυτά.

  Σήμερα οι εκπαιδευτικοί, όπως όλοι  οι εργαζόμενοι  απέναντι στη βαρβαρότητα του συστήματος και των κυβερνήσεων του, όποια κι αν είναι αυτή χρειάζεται να βάλουμε φρένο σ ’ αυτή την επίθεση. Για να το πετύχουμε θα πρέπει να ανοίξουμε ένα αγωνιστικό δρόμο πάλης, στηριγμένοι στις δικές μας δυνάμεις. Να αναλάβουμε το ρόλο και την ευθύνη που μας αναλογεί , κόντρα στην υποταγμένη ηγεσία της ΟΛΜΕ-ΑΔΕΔΥ, κόντρα   στις  κοινοβουλευτικές αυταπάτες, τις αυταπάτες της εύκολης λύσης, τις λογικές της συνδιαχείρησης  και τις πρακτικές της ανάθεσης.

Η  Γ. Συνέλευση υιοθέτησε ψήφισμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους 9 Τούρκους αγωνιστές που δικάζονται  αυτές τις μέρες στην Αθήνα. Χωρίς καμιά εξήγηση μέλος του ΣΕΚ ψήφισε Λευκό. Θεωρούμε για ένα ζήτημα αλληλεγγύης προς  τους αγωνιστές( κινδυνεύουν να απελαθούν στην Τουρκία του Ερντογάν), απαιτείται τουλάχιστον αιτιολόγηση για αυτή τη στάση.

Χανιά, 25/02/2019

Διάβασέ το »

Η ΔΟΕ στο πλευρό της κυβέρνησης για να εφαρμοστεί η αξιολόγηση

Η ΔΟΕ στο πλευρό της κυβέρνησης για να εφαρμοστεί η αξιολόγηση

Το ΔΣ της ΔΟΕ δεν θέλει να κρυφτεί. Ανοιχτά και απροκάλυπτα στηρίζει την κυβερνητική πολιτική.

Στην απόφαση για τον «Προγραμματισμό και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων», έτσι αποκαλούν κυβέρνηση και ομοσπονδία την αξιολόγηση-χειραγώγηση, αναφέρεται πως «είναι σαφές ότι με τον ν. 4547/2018 ο κλάδος κεφαλαιοποιεί τον αγώνα που έδωσε τα προηγούμενα χρόνια για την κατάργηση του Π.Δ. 152/2013 της αξιολόγησης – χειραγώγησης καθώς και των σχετικών άρθρων του ν.3848/2010, κάτι που αποτελεί δικαίωση για τον κλάδο και ενισχύει την πίστη μας στις συλλογικές διεκδικήσεις». Ομόψυχα, κυβερνητικοί και αντικυβερνητικοί (ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ-ΕΡΑ-ΑΕΚΚΕ) αναφωνούν πως «ο αγώνας τώρα δικαιώνεται»!

Δεν παραλείπουν να γράψουν μια σειρά μπούρδες για τον «βερμπαλισμό» των εκθέσεων αυτοαξιολόγησης που απαιτεί ο νόμος, που «δεν αποτυπώνουν εύστοχα τις ανάγκες προγραμματισμού και ανατροφοδότησης» (κατά την γνώμη τους η αυτοαξιολόγηση θα έπρεπε να είναι πιο ουσιαστική!), ζητούν βελτιώσεις (να κάνουμε σωστή αξιολόγηση, βρε συνάδερφοι!) και δηλώνουν τη διαφωνία τους στην αξιολόγηση των στελεχών (αφού έχουν αξιολογηθεί και μάλιστα με αριθμητική κλίμακα!).

Ανάλογη στάση κρατούν στο θέμα των Ομάδων Εκπαιδευτικής Υποστήριξης που χτυπούν τα εκπαιδευτικά δικαιώματα των παιδιών με δυσκολίες και εισάγουν την αξιολόγηση. Από την ανακοίνωσή τους δεν προκύπτει διαφωνία. Προτείνουν απλά «αναστολή λειτουργίας των ομάδων που προβλέπει το με α. π. 220703/Δ3/21-12-2018 έγγραφο του Γεν. Γραμματέα μέχρις ότου υπάρξει πλήρης ενημέρωση όλων των εμπλεκομένων και στελέχωση των δομών με το απαραίτητο προσωπικό»!

Είναι λοιπόν λογικό κι επόμενο, στις συναντήσεις της ομοσπονδίας με την ηγεσία του υπουργείου παιδείας να επικρατεί θερμό κλίμα. Έτσι, στην ανακοίνωσή της μετά την τελευταία συνάντηση με τον Γαβρόγλου, αναφέρεται συχνά στη θετική στάση του υπουργού και καλεί ουσιαστικά τον κλάδο να κάτσει ήσυχος αφού όλα βαίνουν καλώς!

Στο κείμενο της απόφασης για τον ν.4547, προειδοποιούν τα πρωτοβάθμια σωματεία να μην πάρουν αποφάσεις για απεργία-αποχή από την αξιολόγηση. Τους ενοχλεί ακόμη και αυτό το ελάχιστο μέτρο κατά της αξιολόγησης. Γράφουν χαρακτηριστικά πως την απόφαση για απεργία-αποχή «μόνο το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας ή η Γενική Συνέλευση του κλάδου μπορεί να λάβει». Χωρίς περιστροφές, στρέφονται ανοιχτά κατά των Συλλόγων Π.Ε. (ΣΕΠΕ) που θα τολμήσουν να κινηθούν σε αντίθετη κατεύθυνση από τις αποφάσεις των λαμπρών αυτών εκπροσώπων του κλάδου! Αμφισβητούν ευθέως την αυτονομία των πρωτοβάθμιων σωματείων. Είναι προφανές ότι θέλουν να προλάβουν κινήσεις στη βάση των εκπαιδευτικών που ξεφεύγουν από την αιγίδα τους.

Τα πρωτοβάθμια σωματεία και οι γενικές τους συνελεύσεις αποτελούν τη βάση του συνδικαλιστικού κινήματος, και μπορούν, αν κινηθούν συντονισμένα, να ξεπεράσουν τις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και να αναμετρηθούν με την κυβερνητική πολιτική. Τα πρωτοβάθμια σωματεία μπορούν και πρέπει να υλοποιούν τις αποφάσεις τους.

Οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας γνωρίζουν πολύ καλά πως όποτε έβγαιναν στον δρόμο του αγώνα, η συνδικαλιστική ηγεσία τους ξεπουλούσε. Αυτό έγινε και στις τελευταίες κινητοποιήσεις ενάντια στο Προσοντολόγιο. Τώρα, φανερά και χωρίς προσχήματα, παίρνει θέση μάχης στο πλευρό της κυβέρνηση. Αυτή τη στάση θα κρατήσει σε όλα τα θέματα.

Σε ότι αφορά στην αξιολόγηση, το σύστημα είναι αποφασισμένο να προχωρήσει αυτή τη φορά στην εφαρμογή της και απαιτεί πλήρη στοίχιση των παρατάξεων εκείνων που οι πολιτικοί τους φορείς έχουν ως στόχο την υποταγή και τον έλεγχο των εργαζόμενων στην εκπαίδευση.

Μπροστά σε όλα αυτά, υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Να συγκροτήσουμε τον αγώνα ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, να αντισταθούμε στην αξιολόγηση και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας. Να σχεδιάσουμε τη δράση μας χωρίς να μπλοκαριζόμαστε από τους χειρισμούς της συνδικαλιστικής ηγεσίας, να πάρουμε την υπόθεση στα δικά μας χέρια.

Διάβασέ το »

ΟΛΟΙ στη Γεν. Συνέλευση της ΕΛΜΕ Τετάρτη 20/2, 6μμ ΕΠΑΛ Σάμου

Η επίθεση κλιμακώνεται ακόμα και μέσα στην προεκλογική περίοδο!

Όσο αργεί η συγκρότηση αγώνων, η βαρβαρότητα επελαύνει

Η προεκλογική περίοδος μπαίνει στην τελική ευθεία και Τσίπρας και Μητσοτάκης τρέχουν προς άγρα ψήφων όχι στο λαό αλλά στα διάφορα κέντρα εξουσίας για να πάρουν το χρίσμα. Έχουν πάρει τους δρόμους των γραφείων της ΕΕ και διάφορων παραγόντων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ αλλά και ντόπιων κέντρων εξουσίας και παρουσιάζουν την πραμάτεια τους. Από τη μία ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας έχουν να επιδείξουν την τεράστια αποτελεσματικότητά τους στην περιθωριοποίηση του λαϊκού παράγοντα και τη δουλική ευθυγράμμισή τους με την εγκληματική πολιτική του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Από την άλλη ΝΔ και Μητσοτάκης προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις πολυετείς υπηρεσίες τους στο σύστημα και να παρουσιάσουν εγγυήσεις ότι τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε το δρόμο, μπορούν αυτοί να συνεχίσουν πιο αποτελεσματικά το ίδιο αντιδραστικό έργο.

Παρά τον επικοινωνιακό βομβαρδισμό της κυβέρνησης που έχει απίστευτο θράσος να κάνει το μαύρο – άσπρο, η πραγματικότητα είναι πως η φτώχεια, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η παράδοση των πάντων στο Υπερταμείο, η εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, η απώλεια πρώτης κατοικίας, η αναίρεση του δωρεάν χαρακτήρα περίθαλψης και υγείας, όλα τα αντιδραστικά μέτρα των μνημονίων και της καπιταλιστικής επίθεσης είναι ΟΛΑ ΕΔΩ. Κι όλα αυτά σε ένα τοξικό κλίμα του πολιτικού συστήματος, όπου στελέχη (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΑΝΕΛ, Ποτάμι, Χρυσή Αυγή) χωρίς την παραμικρή αναστολή, περιδιαβαίνουν από κόμμα σε κόμμα, καταπατούν τους «όρκους» που έδιναν λίγες ώρες πριν, με μοναδική «ιδεολογία» την προσωπική τους διάσωση και, πάνω απ’ όλα, την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστών και της ντόπιας άρχουσας τάξης.

Τα αντίστοιχα συμβαίνουν και στην εκπαίδευση: Η κυβέρνηση, αφού έβαλε τις βάσεις για χιλιάδες απολύσεις αναπληρωτών με την ψήφιση του «προσοντολογίου», προωθεί με ένταση την αξιολογική περικύκλωση του κλάδου μέσω πλήθους μέτρων: τις «Ομάδες Εκπαιδευτικής Υποστήριξης», την «αποτίμηση του Εκπαιδευτικού έργου» τη «Νέα Αρχή στα ΕΠΑΛ» κ.α. Ενώ η μισθολογική κατρακύλα συνεχίζεται και οι συντάξεις πάνε για τα 67 (το λιγότερο).

Τον προηγούμενο τμήμα οι εκπαιδευτικοί (και ιδιαίτερα το πιο χτυπημένο τμήμα μας, οι συμβασιούχοι της εκπαίδευσης-αναπληρωτές) δώσαμε «παρών» σε τρεις μαζικές κινητοποιήσεις με την κάλυψη τριών απεργιών. Οι σημαντικές αυτές κινητοποιήσεις έβγαλαν τον κλάδο από το κινηματικό "ψυγείο" ύστερα από πέντε χρόνια - παρά την καθαρή υπονόμευση από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες ΔΟΕ-ΟΛΜΕ.  Έδειξαν ότι η οργή που έχει συσσωρεύσει το πολύχρονο "δούλεμα" των υποσχέσεων διορισμών που θα μετατραπούν σε μαζικές απολύσεις, μπορεί να μετατραπεί σε μαζικό αγώνα. Η εξέλιξη των κινητοποιήσεων έδειξε, ταυτόχρονα, τις αδυναμίες και την αποσυγκρότηση που έχει φορτώσει στο κίνημα η πολύχρονη κυριαρχία απόψεων ήττας και συμβιβασμού. Το γεγονός ότι οι συνελεύσεις παρέμειναν άμαζες αλλά και ότι η απεργιακή συμμετοχή δεν ήταν μεγάλη (μέτρια στην πρωτοβάθμια, μικρή στη δευτεροβάθμια) αποτέλεσαν για τη φάση αυτή και τους όρους εκείνους που επέτρεψαν στην κυβέρνηση να ψηφίσει το νομοσχέδιο χωρίς να υποστεί σοβαρή φθορά.

Σε αυτό το κλίμα που χαρακτηρίζεται, από τη μία από την επίθεση του συστήματος στο σύνολο των δικαιωμάτων μας και, από την άλλη από την ήττα και το ξεπούλημα των συνδικαλιστικών ηγεσιών, καταδικάζονται οι εργαζόμενοι σε πλήρη παράδοση μέσω της εξώθησής τους στην ατομική «διάσωση».  Ολόκληρη βιομηχανία έχει στηθεί τόσο σε σχέση με ταχύρυθμα σεμινάρια που θα παρέχουν μόρια διορισμού όσο και σε σχέση με τις δικαστικές αγωγές για τα αναδρομικά των δώρων. Το μήνυμα που πρέπει να εμπεδώσουν οι εργαζόμενοι σαφές: «ξέχνα τους αγώνες και σώσε τον εαυτό σου».

Όμως η πραγματικότητα είναι πως, όσο αργεί η συγκρότηση αγώνων, τόσο το βαρέλι της συντριβής των δικαιωμάτων μας δεν θα έχει πάτο. Σε αυτήν την αναγκαιότητα, φρένο θα είναι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ΟΛΜΕ-ΔΟΕ που έχουν πλούσιο έργο στην αποσυγκρότηση και απαξίωση των σωματείων και του συλλογικού αγώνα. Μόνος τρόπος να μπει φρένο στην επελαύνουσα βαρβαρότητα είναι να βγει ο λαός και οι εργαζόμενοι στο προσκήνιο με τους αγώνες μας να τους οργανώσουμε με τα δικά μας χέρια κόντρα σε φανερούς εχθρούς και ψεύτικους φίλους. Παλεύουμε για:

Ø  μαζικούς μόνιμους διορισμούς – ανατροπή του προσοντολογίου – μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών.

Ø  πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις - ανατροπή του ν. Κατρούγκαλου και όλων των αντιασφαλιστικών νόμων - μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.

Ø  Ανατροπή του θεσμικού πλαισίου αξιολόγησης – αυτοξιολόγησης.

Ø  Όχι στο «νέο» λύκειο των ταξικών φραγμών – παλεύουμε για δωρεάν δημόσια παιδεία.

ΟΛΟΙ στη Γεν. Συνέλευση της ΕΛΜΕ Τετάρτη 20/2, 6μμ ΕΠΑΛ Σάμου . Για οργάνωση μιας καταρχήν 24ωρης απεργίας με νέο γύρο συνελεύσεων – συγκρότηση αγώνα από τους ίδιους τους εργαζόμενους

Διάβασέ το »

Θέσεις των Αγωνιστικών Κινήσεων για τις ΟΜΑΔΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ

ΟΜΑΔΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ  ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ της κυβερνητικής πολιτικής  ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ  ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Από τα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη, η κυβέρνηση με νόμους και εγκυκλίους επιτίθεται στα δικαιώματα μαθητών κι εκπαιδευτικών. Λίγες μέρες μετά την ψήφιση του νόμου για το προσοντολόγιο και την προώθηση της αυτοαξιολόγησης - αξιολόγησης, πιέζει για την δημιουργία Ομάδων Εκπαιδευτικής Υποστήριξης -Ο.Ε.Υ. (εγκύκλιος 220703/Δ3) που περιλαμβάνονται στον ν. 4547/2018 για τις Νέες Εκπαιδευτικές Δομές που ψήφισε πέρσι τον Ιούνιο. Με ιδεολογικό πολιορκητικό κριό την «συμπερίληψη και την ένταξη» επιχειρεί να κατεδαφίσει τις υπάρχουσες δομές ειδικής αγωγής.

Η εγκύκλιος που προωθεί τις Ο.Ε.Υ., εισάγει ένα δαιδαλώδες σύστημα προκειμένου οι μαθητές που έχουν ανάγκη από πρόσθετη εκπαιδευτική στήριξη, να φτάσουν μέχρι την πόρτα των ΚΕΣΥ (που παίρνουν τη θέση των ΚΕΔΔΥ) και να πάρουν μια πρώτη διάγνωση.Από δω και πέρα θα πρέπει σε κάθε σχολείο να φτιαχτούν τόσες Ο.Ε.Υ. όσα είναι και τα τμήματα του σχολείου που έχουν μαθητές που χρειάζονται επιπλέον στήριξη. Κάθε επιτροπή θα αποτελείται από τον διευθυντή ή τον υποδιευθυντή, από το δάσκαλο του Τμήματος Ένταξης ή τον υπεύθυνο επικοινωνίας με το ΚΕΣΥ και από τον υπεύθυνο του τμήματος που φοιτά ο μαθητής. Άρα ο δάσκαλος του Τ.Ε. θα πρέπει να συμμετέχει σε όλες. Ακόμα και στα σχολεία που δεν συγκροτηθούν ΟΕΥ αλλά υπάγονται στην «ομπρέλα» των ΕΔΕΑΥ  η διαδικασία θα είναι ίδια.

Έτσι, για να μπορέσει ένας μαθητής να φτάσει στην πόρτα του ΚΕΣΥ θα πρέπει πρώτα να δημιουργηθεί Ο.Ε.Υ. που θα συντάξει Βραχυχρόνιο Πρόγραμμα Παρέμβασης, που θα το εγκρίνει σε συνεδρίασήτου ο σύλλογος διδασκόντων, που στη συνέχεια θα το διαβιβάσει για παρατηρήσεις και έγκριση στο ΚΕΣΥ.  Αυτό  διαρκεί τρεις μήνες! Στο ενδιάμεσο θα πρέπει  η Ο.Ε.Υ. να συνεδριάζει τακτικά (προσκαλώντας κάθε φορά στις συνεδριάσεις τους γονείς ή τον μαθητή, αν γίνεται), να κάνει απολογισμό και να αναπροσαρμόζει το πρόγραμμα (υπό την επίβλεψη του ΚΕΣΥ) και στο τέλος, αφού κάνει τον τελικό απολογισμό των αποτελεσμάτων των δράσεων που έγιναν, θα μπορεί να ζητήσει από το ΚΕΣΥ να κάνει διάγνωση. Το ΚΕΣΥ θα τα λάβει όλα αυτά υπόψη, καθώς και το αίτημα των γονιών και θα κρίνει αν και πότε θα ορίσει ημερομηνία αξιολόγησης του μαθητή. Την αξιολόγηση θα την κοινοποιήσει ο κηδεμόνας στο σχολείο και στη συνέχεια η Ο.Ε.Υ. θα πρέπει να καταρτίσει (νέο)  Εξατομικευμένο Πρόγραμμα Εκπαίδευσης (Ε.Π.Ε.).

Αν και σε πρώτη φάση η πίεση που ασκείται να φτιαχτούν Ο.Ε.Υ. αφορά στους μαθητές που δεν έχουν διάγνωση, από τα άρθρα του νόμου για τις δομές είναι σαφές πώς αυτές θα διαχειριστούν όλες τις περιπτώσεις των μαθητών που χρειάζονται βοήθεια και αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο να επανακαθοριστεί ο τρόπος διαχείρισης των υφιστάμενων διαγνώσεων.

Πολύ σοβαρό χτύπημα στα δικαιώματα των μαθητών με δυσκολίες και όχι μόνο…

Με το νέο αυτό σύστημα συρρικνώνονται οι δομές της ειδικής αγωγής. Είναι φανερό πως οι περισσότεροιμαθητές θα έχουν διάγνωση από τη μέση της σχολικής χρονιάς. Αυτό θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στους μαθητές του νηπιαγωγείου και της Α΄ τάξης Δημοτικού. Το μπλοκάρισμα των διαγνώσεων μπλοκάρει με τη σειρά του τις προσλήψεις στην ειδική αγωγή και την παράλληλη στήριξη και μετακυλύει τις ευθύνες  αποκλειστικά στις πλάτες των εκπαιδευτικών. Εδώ το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο ότι οι εκπαιδευτικοί της τυπικής γενικής εκπαίδευσης δεν θα έχουν τα απαραίτητα γνωστικά-μορφωτικά προσόντα όπως κατά βάση υποστηρίζουν ανακοινώσεις σχημάτων της λεγόμενης αριστεράς.  Έτσι και αλλιώς- όλα αυτά τα χρόνια-  οι εκπαιδευτικοί της ειδικής αγωγής είναι αφημένοι στη μοίρα τους χωρίς καμία υποστήριξη σε καθημερινό επίπεδο και πολλές φορές ενεργούν με ότι μπορούν διανοητικά να επιστρατεύσουν απέναντι σε ένα μεγάλο και ποικιλόμορφο φάσμα δυσκολιών και διαγνώσεων. Ούτε στο ότι όλο αυτό «δεν θα είναι αποτελεσματικό», θαρρείς και είναι «αποτελεσματικό» το μορφωτικό πλαίσιο για τα παιδιά του λαού και της  τυπικής αγωγής! Σίγουρα είναι  μία ακόμα μέθοδος για να περάσουν :

1.        Η Εντατικοποίηση της εργασίας των εκπαιδευτικών. Τεράστιος όγκος (γραφειοκρατικής κυρίως) εργασίας , ιδιαίτερα των εκπαιδευτικών του Τ.Ε.

2.        Εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης και της δήθεν «ουσιαστικοποίησης» του χρόνου παραμονής στο σχολείο για όλους τους εκπαιδευτικούς  ώστε και η αύξηση του εργασιακού ωραρίου να δικαιολογείται και ο εκπαιδευτικός να μην μπορεί να αρνηθεί όντας υπόλογος στους γονείς των παιδιών που αντιμετωπίζουν ειδικές ή άλλες δυσκολίες

Τα συνδικαλιστικά όργανα (ΣΕΠΕ, ΕΛΜΕ) πρέπει να κάνουν όλες τις ενέργειες ώστε να μην φτιαχτούν στα σχολεία Ο.Ε.Υ. και όπου υπάρχουν να μην λειτουργήσουν .Να πιεστούν οι Ομοσπονδίες να πάρουν θέση καλώντας για ΑΠΟΧΉ από την συγκρότηση των ΟΕΥ.

Η διάλυση των δομών ειδικής αγωγής- άλλη μια πλευρά της επίθεσης στα εκπαιδευτικά και εργασιακά δικαιώματα- μπορεί να απαντηθεί αποτελεσματικά μόνο από ένα ισχυρό κίνημα που να έρθει σε ευθεία αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική (υλοποίηση δεσμεύσεων μνημονίων, κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ…

Ένα κίνημα που δεν θα περιοριστεί στις αναγκαίες αλλά όχι ικανές αποφάσεις συνδικαλιστικών οργάνων αλλά θα οργανώσει έναν παρατεταμένο απεργιακό αγώνα ενάντια στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και των εκπαιδευτικών δικαιωμάτων στο σχολείο.

Διάβασέ το »

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ, ΟΥΤΕ ΕΝΑΓΟΝΤΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΑΛΛΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ.
ΟΛΑ ΚΑΤΑΚΤΙΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ !

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ, ΟΥΤΕ ΕΝΑΓΟΝΤΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ
ΑΛΛΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

ΔΥΝΑΜΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΜΑΣ

            Τις τελευταίες μέρες έχει ανοίξει μια ολόκληρη διαδικασία δικαστικών προσφυγών εκπαιδευτικών και συνολικότερα δημοσίων υπαλλήλων που διεκδικούν δικαστικά την επιστροφή αναδρομικά των κομμένων επιδομάτων (Χριστουγέννων, Πάσχα κλπ). Τρίβουν τα χέρια τους τα δικηγορικά γραφεία (μικρά και μεγάλα) που πρωτοστατούν στην επιχείρηση αυτή. Δίνουν και παίρνουν τα διάφορα νομικά ή νομικίστικα επιχειρήματα που συνηγορούν στο νόμιμο της διεκδίκησης και προκρίνουν αυτή τη διαδικασία ως το πιο αποτελεσματικό και τελεσφόρο μέσο για τη δικαίωση των εργαζομένων.

            Και όλοι ταγμένοι στην προσπάθεια να συσκοτίσουν, να αποκρύψουν, να αποπροσανατολίσουν από την πραγματικότητα: ότι η δικαστική, νομοθετική και εκτελεστική εξουσία δεν είναι ξεκομμένες, δεν είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους αλλά συνεργάζονται στενά, αλληλοτροφοδοτούνται και οι τρεις μαζί υπηρετούν πιστά το σύστημα της εκμετάλλευσης και ιμπεριαλιστικής εξάρτησης σε βάρος των εργαζομένων, του λαού, της νεολαίας.

            Οι δικαστικές προσφυγές για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας συνιστούν μια μεθοδευμένη κίνηση που προεκλογικά ευνοεί και την κυβέρνηση, η οποία από τη μια δηλώνει ότι σέβεται τις δικαστικές αποφάσεις από την άλλη όμως ότι δεν μπορεί να παρεκκλίνει από τις δεσμεύσεις της στους θεσμούς και τους δημοσιονομικούς στόχους Και πόσο ανεξάρτητη και θετική θα είναι η όποια απόφαση της «ανεξάρτητης» Δικαιοσύνης, όταν κατά δεκάδες  χιλιάδες προσφύγουν οι Δημόσιοι Υπάλληλοι σε μια περίοδο που οι ιμπεριαλιστές-δανειστές, στο πλαίσιο της ενισχυμένης επιτήρησής τους,   και η κυβέρνηση εφαρμόζουν «σφιχτή» οικονομική πολιτική και «ματωμένα» πλεονάσματα από τώρα ως το 2060 ;

            Ο αποπροσανατολισμός γίνεται ακόμη μεγαλύτερος, αν σκεφτούμε ότι αμέσως μετά από τις καθόλου αμελητέες κινητοποιήσεις ενάντια στο κακόφημο προσοντολόγιο οι εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί σε όλες τις βαθμίδες όφειλαν να βγάλουν τα απαραίτητα συμπεράσματα για τον αγώνα και να προετοιμαστούν για να αντισταθούν στο νέο γύρο επίθεσης σε βάρος τους (ομάδες εκπαιδευτικού έργου, προώθηση αυτοαξιολόγησης, «Νέο Λύκειο»…)

            Κι αν ακόμα υπάρξει «δικαίωση» και εκδικαστούν κάποια ποσά στους εργαζόμενους (ψίχουλα μπροστά στο μέγεθος των περικοπών, της ληστείας που διαπράττεται εδώ και χρόνια σε βάρος τους), το γεγονός ότι δεν κερδήθηκαν μέσα από αγώνες αλλά προσφέρονται ως προεκλογικό δωράκι της κυβέρνησης (υποκίνηση δικαστικών προσφυγών και από κυβερνητικούς παράγοντες, ΜΜΕ κλπ) το κάνει πιο ευάλωτο, πιο ανασφαλές στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, υπονομευμένο στη διαδικασία εξαέρωσής τους.

            Από την άλλη, ευθύς εξαρχής ξεκαθαρίζεται ότι πρωτόδικη δικαίωση δεν σημαίνει και τελεσίδικη απόφαση. Ήδη το ποσό που  «αναλογεί» στον κάθε εργαζόμενο έχει κουτσουρευτεί ριζικά και σίγουρα δεν περιλαμβάνει το σύνολο των περικοπών των τελευταίων δέκα χρόνων. Ήδη το ποσό αυτό, αν τελικά δοθεί, δεν θα αποτελέσει παρά μία «σταγόνα στον ωκεανό» του πραγματικού κόστους της ζωής τους που μαστίζεται από συνεχείς αυξήσεις στις τιμές και τις υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, από τα φορολογικά χαράτσια και τους έμμεσους φόρους κατανάλωσης. Ήδη διαρρέεται ότι θα έχει το χαρακτήρα φιλοδωρήματος, φιλανθρωπίας που θα δοθεί (η υπόσχεσή του) προεκλογικά και θα παρθεί πάλι πίσω μετεκλογικά με διάφορες μορφές και τρόπους. Ήδη η κατάργηση του αφορολόγητου βρίσκεται προ των πυλών.

            Το σημαντικό, όμως είναι άλλο: Ότι η λογική-πρακτική των δικαστικών προσφυγών συμβάλλει στην εδραίωση  της  αντίληψης  ότι οι εργαζόμενοι διεκδικούν από το κράτος και μέσω της δικαιοσύνης μόνο και εφόσον το κράτος έχει να  δώσει. Αποδυναμώνεται, έτσι, και  η λογική ότι διεκδικούμε το δικαίωμα  στην αξιοπρεπή διαβίωση και  ο  αγώνας  για  αύξηση του μισθού μας ανεξάρτητα και ουσιαστικά σε αντίθεση με  την πολιτική των κυβερνήσεων  και των δικαστικών αποφάσεων. Ενισχύει, δηλαδή, την αντίληψη περί εφικτού,  το εφικτό που προβάλλει η  κυβέρνηση και το σύστημα, το οποίο τελικά καταστρέφει τους εργαζόμενους και μεταθέτει για το …απώτερο μέλλον την ανάγκη  για οργάνωση αγώνων αντίστασης και διεκδίκησης.

            Δεν αποκλείουμε, ως θέση αρχής, και τη χρησιμοποίηση δικαστικών μέσων. Αυτό, όμως, μπορεί να γίνει ως τριτεύουσα πλευρά δράσης ενός υπαρκτού κινήματος που απεργεί, διαδηλώνει, παλεύει, συγκρούεται με στόχο το κέρδισμα χρόνου ή την ανάδειξη ενός ζητήματος. Σε συνθήκες κυριαρχίας της αδράνειας και της ατομικής λύσης (όπως η σημερινή), μια τέτοια επιλογή απλώς αναπαράγει και ανατροφοδοτεί την αδράνεια και τη συνδικαλιστική διάλυση.

            «Μα δεν μας στοιχίζει τίποτα (τα 20 -25 ευρώ μπορούμε ακόμα να τα τζογάρουμε) κι αν τα πάρουμε, κάποιες τρύπες θα κλείσουμε». Κι όμως, συνάδερφοι, μας στοιχίζει. Γιατί ο δρόμος των δικαστικών προσφυγών είναι ατομικός δρόμος (όσο κι αν προβάλλεται  ότι οι προσφυγές γίνονται συλλογικά). Αποπροσανατολίζει, θολώνει, αποδυναμώνει. Βάζει ένα επιπλέον εμπόδιο στις συλλογικές, μαχητικές διαδικασίες και διεκδικήσεις.

            Η  ανάλογη υπόθεση των 176 ευρώ στο παρελθόν, των προσφυγών της διαθεσιμότητας στη συνέχεια αποδεικνύουν ότι μπροστά στην σκληρή και άδικη επίθεση που δεχόμαστε στη ζωή μας δεν απαντούμε αναζητώντας την ‘‘προστασία» των εργαλείων του αντιπάλου. Ιστορικά οι εργαζόμενοι γνωρίζουν τον δρόμο για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων και κατακτήσεών τους και οι δεκάδες χιλιάδες  εκπαιδευτικοί που βγήκαν στους δρόμους στις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Ολλανδία τον επιβεβαιώνουν.

            Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

            Στόχος μας πρέπει να είναι οι αυξήσεις στους μισθούς μας –αυξήσεις που να ανέρχονται στο κόστος ζωής, που να καλύπτουν τις ανάγκες μας. Διεκδικούμε 13^ο και 14^ο μισθό.

            Για να το  πετύχουμε αυτό θα πρέπει να ανοίξουμε έναν αγωνιστικό δρόμο πάλης και διεκδίκησης. Στηριγμένοι στις δικές μας δυνάμεις, στη δική μας οργάνωση και αλληλεγγύη.

·       Κόντρα στην υποταγμένη ηγεσία της ΟΛΜΕ -ΑΔΕΔΥ που έχει  κηρύξει στάση αγώνων και ουσιαστικά κλείνει το μάτι  στις δικαστικές προσφυγές.

·       Κόντρα σε δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα και που όμως σπέρνουν ψευδαισθήσεις για την ευκαιρία, για τη λογική του κόλπου (θα ξεγελάσουμε προεκλογικά το σύστημα για να τους τα πάρουμε).

·      Κόντρα στις αυταπάτες που σπέρνει το ΠΑΜΕ ότι τάχα μπορούν να επιστραφούν οι απώλειες των εργαζόμενων με σχέδια νόμου στη Βουλή.

            Για να αλλάξουν οι συσχετισμοί μέσα στους χώρους δουλειάς υπέρ των εργαζομένων, ο μόνος δρόμος είναι ο μαζικός, οργανωμένος και αταλάντευτος αγώνας!

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ
ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΣΗ.

Διάβασέ το »