Αγώνας για μέτρα προστασίας από την πανδημία – για ανατροπή της
αντιδραστικής πολιτικής στη δουλειά και στις σπουδές
Όχι στην κυβερνητική επίθεση και τις απειλές – Κάτω τα χέρια από το
δικαίωμα στη δουλειά – Το εμβόλιο είναι δικαίωμα
Από την
έναρξη της πανδημίας, η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι δεν την ενδιαφέρει καθόλου
η προστασία του λαού. Η εγκατάλειψη των δομών περίθαλψης και η εξόντωση του
νοσηλευτικού προσωπικού, η πεισματική της άρνηση να πάρει μέτρα ώστε να
ανοίξουν τα σχολεία με ασφάλεια, έχουν κάνει προφανή αυτήν την πολιτική
επιλογή. Μια επιλογή, που για την
κυβέρνηση και τον καπιταλισμό είναι στρατηγική και δεν πρόκειται να υποχωρήσει
από αυτήν παρά μόνο μετά από σοβαρούς αγώνες.
Ταυτόχρονα, η
κυνική εργαλειοποίηση της πανδημίας για να περάσουν αντιλαϊκά μέτρα (βροχή
αντιλαϊκών νόμων, περιστολή ελευθεριών, ανοιχτή καταστολή διαδηλώσεων), αλλά
και τα αντιφατικά υγειονομικά μηνύματα («ακίνδυνη η νεολαία» - «υγειονομική
βόμβα η νεολαία», «μην φοράτε μάσκες» - «να φοράτε μάσκες» κλπ), ανάλογα με τις
πολιτικές, κάθε φορά επιδιώξεις, είναι παράγοντες που έχουν αφαιρέσει στα
πλατιά λαϊκά στρώματα, κάθε ίχνος εμπιστοσύνης για αυτά που λέει η κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση ήταν αυτή που οργάνωνε πολυπληθή
γλέντια σε σπίτια πολιτευτών της. Ήταν αυτή που δεν έλεγε κουβέντα για τις
δηλώσεις «επιστημόνων» ότι ο κορονοϊός δεν μεταδίδεται με τη μετάληψη. Ηταν
αυτή που «το βούλωσε» όταν κορυφαίος παράγοντας της αστικής τάξης της χώρας και
ιδιοκτήτης μεγάλης φαρμακοβιομηχανίας τουίταρε ότι «δεν θα κάνει το εμβόλιο για
να μην αλλοιωθεί το DNA του»! Είναι αυτή που σφυρίζει αδιάφορα για το ότι οι
αστυνομικοί δεν εμβολιάζονται και αποφασίζει ότι στις εκκλησίες δεν χρειάζεται
κανένα πιστοποιητικό εμβολιασμού,
Και τώρα αυτή
η ίδια κυβέρνηση απειλεί με παύση μισθού και απολύσεις τους εργαζόμενους στην
περίθαλψη και στον ιδιωτικό τομέα και –για την ώρα- απειλεί εκπαιδευτικούς ότι,
αν δεν εμβολιαστούν, δεν θα ανοίξουν τα σχολεία, ενώ περιορίζει δραστικά την
χορήγηση δωρεάν τεστ! Πιο υποκριτής πεθαίνεις!
Η κυβερνητική
πολιτική αντιμετώπισης της πανδημίας αποκρυσταλλώνεται στο δίπολο καταστολή –
εμβόλια. Επειδή το εμβόλιο είναι το μόνο ενεργητικό μέτρο προστασίας, επειδή
δεν θέλει να δώσει ούτε μισό ευρώ για υποδομές περίθαλψης, και επειδή από την
άλλη θέλει «η μηχανή» να συνεχίσει να λειτουργεί, αυτός είναι ο λόγος που
προβάλλει αποφασιστικά το εμβόλιο.
Και χρησιμοποιεί ξανά την πανδημία για να
χτυπήσει το δικαίωμα στη δουλειά. Και αυτό πρέπει να καταγγελθεί ανοιχτά
και να μην επιτραπεί! Αντίστοιχα, το άνοιγμα του δρόμου για εμπέδωση κατάστασης
έκτακτης ανάγκης σήμερα με αφορμή την πανδημία και αύριο με μια άλλη, είναι μια
διαδικασία απόλυτα επικίνδυνη.
Σε μια άλλη κοινωνία, όπου η εξουσία θα
ανήκε στο λαό, όπου οι εργαζόμενοι δεν θα είχαν τον φόβο ότι η εξουσία πάει να
«τους τη φέρει» ο εμβολιασμός θα
μπορούσε να είναι υποχρεωτικός. Σήμερα, όμως, ζούμε σε μία κοινωνία
εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, βαρβαρότητας, εξαθλίωσης των
λαϊκών μαζών και έντασης της επίθεσης απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα.
Πόσο… κίνημα είναι το λεγόμενο «αντιεμβολιαστικό κίνημα» για τον
κορονοϊό;
Δεν έχουμε
καμία πρόθεση να τσουβαλιάσουμε διαφορετικές ομάδες ανθρώπων και απόψεων. Στην
παράγραφο αυτή, αναφερόμαστε σε αυτό που θεωρούμε «πολιτική καθοδήγηση» της
κίνησης αυτής και όχι τους εργαζόμενους που έστω και μερικά έχουν επηρεαστεί
από αυτή.
Για να μην
χάσουν, λοιπόν, οι λέξεις το νόημά τους, πρέπει να το πούμε ανοιχτά και καθαρά:
Το λεγόμενο «αντιεμβολιαστικό κίνημα» δεν είναι καθόλου κίνημα για τον απλό
λόγο ότι δεν διεκδικεί τίποτα! Δεν διεκδικεί προσλήψεις στα νοσοκομεία, δεν
διεκδικεί δωρεάν πρωτοβάθμια περίθαλψη, δεν διεκδικεί ΜΕΘ, δεν διεκδικεί μικρά
τμήματα και προσλήψεις στα σχολεία, δεν διεκδικεί δωρεάν εμβόλια. Κάτω από μια
απόλυτα αστική εκδοχή της προσωπικής ελευθερίας, το μόνο που «διεκδικεί» είναι
το να μην εμβολιαστεί. Αποτελεί το καλύτερο άλλοθι της πολιτικής του
συστήματος, το οποίο παραδίδει το λαό έρμαιο στην πανδημία. Βάση της
«ιδεολογίας» του είναι ο κοινωνικός δαρβινισμός, η «ανοσία αγέλης» με την
έννοια του θανάτου των πιο αδύναμων και της –στη βάση της φυσικής επιλογής-
επιβίωσης των πιο ισχυρών. Φυσική του κατάληξη είναι να πεθαίνουν οι φτωχοί
στους δρόμους χτυπημένοι από τον κορονοϊό και τη διάλυση της δωρεάν περίθαλψης
– όπως ακριβώς έγινε στη Βραζιλία.
Η ηγεμόνευση
αυτού του «κινήματος» από φασιστικές γκρούπες (σε Γαλλία, Ισπανία, ΗΠΑ,
Γερμανία, τέτοιες γκρούπες οργάνωσαν τις κινητοποιήσεις «ελευθερίας» - είναι
πραγματικά παράδοξο οι φασίστες να καμώνονται ότι είναι «ενάντια στο φασισμό») δεν
είναι ούτε συγκυριακή ούτε τυχαία. Αλλά βρίσκεται στην βάση συγκρότησής του,
που είναι η πιο κυνική και επιθετική εκδοχή της αδιαφορίας του συστήματος για
τη ζωή του λαού.
Οι γκρούπες
αυτές κρύβονται πίσω από την αντίθεση στην υποχρεωτικότητα για να έχουν πιο
πλατιά ακροατήρια και να σπείρουν την σύγχυση, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που
θέλουν να πουν είναι «κανένα δωρεάν
εμβόλιο, κανένα δωρεάν νοσοκομείο, κανένα δωρεάν φάρμακο – αφήστε τους φτωχούς
να πεθάνουν»!
Οι γκρούπες
αυτές θα πανηγύριζαν σε μια ενδεχόμενη επιλογή του συστήματος να κάνει το
εμβόλιο όχι δωρεάν - προαιρετικό. Την στιγμή που δεν είναι καθόλου απίθανο να
πρέπει σύντομα να διεκδικηθεί μαζικά και δωρεάν τρίτη δόση για τον πληθυσμό, αν
είναι ακριβές το στοιχείο ότι στο εξάμηνο μετά τον εμβολιασμό, η ανοσία ελαττώνεται.
Οι επιφυλάξεις τμήματος του λαού για τα εμβόλια και η συζήτηση για την
υποχρεωτικότητα και τη λεγόμενη «ελευθερία επιλογής»
Ωστόσο, είναι
λάθος να καταγραφεί στον φασισμό το τμήμα του λαού που βλέπει εχθρικά τον
εμβολιασμό, γιατί στο τμήμα αυτό υπάρχουν και πολλοί καθόλα αξιόλογοι και
προοδευτικοί άνθρωποι. Απευθυνόμενοι,
λοιπόν, προς αυτούς, έχουμε να κάνουμε τα παρακάτω σχόλια.
Με βάση όλα
τα παραπάνω, με βάση την επείγουσα και βραχύχρονη παραγωγή εμβολίων, με βάση
και την απόλυτη υποταγή της επιστήμης στο κεφάλαιο, οι επιφυλάξεις είναι
κατανοητές. Αλλά δεν δικαιολογούν την άρνηση του εμβολίου. Άλλωστε, για ποια
ιατρική (και πόσο μάλλον σε συνθήκες καπιταλιστικής κερδοφορίας) ανακάλυψη δεν
υπάρχουν επιφυλάξεις; Μήπως είμαστε σε θέση να ελέγξουμε τα παιδικά εμβόλια, τα
εμβόλια της γρίπης ή τις αντιβιώσεις (που κάθε χρόνο αλλάζουν και προφανώς
δοκιμάζονται λειψά) και τις συνέπειές τους σε… δύο γενιές; Μήπως μπορούμε να
ελέγξουμε τις συνέπειες των κεραιών κινητής τηλεφωνίας, οι οποίες είναι
ουσιαστικά υποχρεωτικές για όλους; Τις συνέπειες των χημικών που χρησιμοποιούν
ανεξέλεγκτα οι βιομηχανίες τροφίμων; Μήπως τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα και τα
μεταλλαγμένα που σπρώχνουν μαζικά στην αγροτική παραγωγή οι εταιρίες –
κολοσσοί; Παρ’ όλες τις επιφυλάξεις, οι εμβολιασμοί έχουν σώσει εκατομμύρια
ανθρώπους, παρ’ όλες τις επιφυλάξεις (και με βάση την έλλειψη εναλλακτικής
σοσιαλιστικής ιατρικής) ο λαός δεν μπορεί παρά να ακολουθήσει τις προτάσεις της
υπάρχουσας ιατρικής. Και καλά κάνει!
Υπάρχει και
εκτεταμένη συζήτηση για την υποχρεωτικότητα. Το κατανοούμε, αλλά είμαστε
υποχρεωμένοι να θυμίσουμε μερικές πολύ πιο σοβαρές υποχρεωτικότητες, για τις
οποίες καμία κουβέντα δεν γίνεται:
·
Γιατί, αλήθεια, δεν γίνεται καμία κουβέντα, για
την υποχρεωτικότητα υποταγής του εργαζόμενου στους όρους που βάζει η εργοδοσία;
·
Για την υποχρεωτικότητα να πεταχτεί έξω από την
εκπαίδευση ένας νέος με βάση την Τράπεζα Θεμάτων και την προφανή πια (ως προς τις
συνέπειές της) Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής;
·
Για τις… υποχρεωτικές συλλήψεις και δίκες
αγωνιστών όταν προσπάθησαν να διαδηλώσουν στην επέτειο του Πολυτεχνείου και της
δολοφονίας Γρηγορόπουλου;
·
Για την υποχρεωτική συμμετοχή στις διαδικασίες
αξιολόγησης, με ποινή τουλάχιστον έναν μισθό για κάθε άρνηση συμμετοχής;
·
Για την (φασιστική, ναι αυτή είναι φασιστική)
απαγόρευση των απεργιών και των σωματείων;
·
Για την κορυφαία υποχρεωτικότητα οι εργαζόμενοι
μιας ολόκληρης χώρας να ζουν υπό την ασφυκτική επιτήρηση αντιλαϊκών μνημονίων
και κάτω από την… άγρυπνη παρουσία της στρατιωτικής τρομοκρατίας των βάσεων που
έχει σε όλη τη χώρα η πιο δολοφονική μηχανή, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός;
Όλα τα
παραπάνω κάνουν, νομίζουμε κατανοητή πόσο άτοπη θεωρούμε την κουβέντα περί «ελευθερίας επιλογής», σε μία κοινωνία
που τέτοια ελευθερία την έχουν μόνο τα μέλη της άρχουσας τάξης… Οσο για την «αυτοδιάθεση στο σώμα μας», θέτουμε το
ερώτημα: γιατί δεν υπάρχει η αντίστοιχη ευαισθησία για την μηδαμινή αυτοδιάθεση στο σώμα των εργατών που από τα
τριάντα τους χρόνια πάσχουν από δισκοπάθεια και ρημάζονται σε εργατικά
ατυχήματα, για να μην πούμε για τη μηδαμινή αυτοδιάθεση στο σώμα των νεκρών από
την ασιτία και τις ασθένειες στις χώρες του τρίτου κόσμου αλλά και των νεκρών από
τους βομβαρδισμούς των ιμπεριαλιστών…
Όσο, λοιπόν,
τμήμα των εργαζομένων έχει πωρωθεί με την αντίθεσή του στο εμβόλιο (ή στην
υποχρεωτικότητά του) και ασχολείται με αξιοπερίεργη εμμονή με αυτό το ζήτημα,
το σύστημα εφορμά και αλλάζει το καθημερινό πλαίσιο ζωής, σπουδών και εργασίας,
όχι μέσω εμβολίου και μη ελεγχόμενης συνομωσίας, αλλά με καθημερινά αντιλαϊκά
μέτρα, τα οποία, κυριολεκτικά περνάνε στη σκιά της φασαρίας για το εμβόλιο! Πόσο αντισυστημική είναι αυτή η τακτική;
Και πόσο βολεύει την κυβερνητική επίθεση;
Υπάρχει,
ωστόσο και κάτι ακόμα που χρίζει απάντησης. Αν τα εμβόλια αποτελούν ένα μοχθηρό
σχέδιο, το οποίο κατά βάση βλάπτει την υγεία των ανθρώπων, γιατί οι
μπουρζουάδες στη χώρα μας και οι κυβερνητικοί παράγοντες καταπάτησαν επετηρίδες
για να κάνουν το εμβόλιο πρώτοι από όλους; Γιατί οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές
χώρες κρατάνε για την πάρτη τους τα εμβόλια, ενώ στην Αφρική είχε εμβολιαστεί τον
Ιούνη το 0,7% του πληθυσμού (ο ΠΟΥ υπολογίζει ότι ούτε το 10% των χωρών της δεν
θα έχει εμβολιάσει το 10% του πληθυσμού τους έως τον Σεπτέμβρη του 2021) και
στην Ινδία (χώρα παραγωγής εμβολίων) πολύ κάτω από το 10%;!
Καλούμε, λοιπόν, ανοιχτά και καθαρά το
προοδευτικό τμήμα των ανθρώπων που θεωρεί ότι εντάσσεται με τα όποια ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά σε αυτήν την αντιεμβολιαστική φασαρία, να βγει από αυτήν την
εμμονή και να κατανοήσει ότι υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό σε χίλιες πτυχές που η
κυβερνητική – κρατική πολιτική διαλύει τις ζωές μας, για όποιον θέλει να
αντισταθεί.
Το μέτωπό μας είναι το σύστημα, η κυβέρνηση του και η αντιδραστική
πολιτική - Η στάση μας απέναντι στις κυβερνητικές απειλές και στα ερωτήματα που
έχουν προκύψει
Όλα τα
παραπάνω δεν σημαίνουν καθόλου ότι μια παράταξη σαν την δικιά μας μπορεί να
κλείσει τα μάτια στην άθλια κυβερνητική μεθόδευση να δημιουργήσει συνθήκες
ανθρωποφαγίας και τεχνητών διαιρέσεων μέσα στην κοινωνία και σε εργασιακούς
χώρους. Στην εκτόξευση απειλών για αναστολές εργασίας και για άμεσες ή έμμεσες
περικοπές μισθών. Σε σύνδεση του δικαιώματος στη δουλειά με τον ιατρικό φάκελο
του εργαζόμενου. Είμαστε κατηγορηματικά
αντίθετοι και θεωρούμε ότι όλα αυτά πρέπει να απαντηθούν από το κίνημα:
·
Γιατί όταν τοποθετούμαστε, τοποθετούμαστε
υπερασπιζόμενοι δικαιώματα και όχι συγκεκριμένες αντιλήψεις. Υπερασπιζόμαστε το
δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους ανεξάρτητα με τις πεποιθήσεις
τους.
·
Γιατί δεν δεχόμαστε να νομιμοποιηθεί η άθλια
πολιτική της κυβέρνησης να μην πάρει κανένα μέτρο ουσιαστικό προστασίας του λαού
πέρα από τα εμβόλια, μέσω της στοχοποίησης ανθρώπων που είναι επιφυλακτικοί
γιατί το ίδιο το σύστημα με τις επιλογές του, τους έκανε επιφυλακτικούς.
·
Γιατί, αν σήμερα είναι το εμβόλιο και η
πανδημία, αύριο θα είναι κάτι άλλο που θα χρησιμοποιηθεί για να εμπεδωθεί η
κατάσταση κατασταλτικής «έκτακτης ανάγκης», απολύσεων και περικοπών μισθών.
Αρα,
θεωρούμε, ότι με την έναρξη της σχολικής χρονιάς πρέπει να γίνουν συνελεύσεις
και απεργίες που να εντάξουν την
αντίθεση στις απειλές και τη στοχοποίηση συναδέλφων στο συνολικό πλαίσιο
για την ανατροπή της αξιολόγησης, της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και της
Τράπεζας Θεμάτων, αλλά και για την διεκδίκηση –επιτέλους- μέτρων προστασίας από
την πανδημία.
Πώς στεκόμαστε – τι διεκδικούμε
Απέναντι στο
αντιδραστικό δίπολο κυβερνητική επίθεση – αντιεμβολιαστική αδιαφορία για την
υγεία του λαού, οι εργαζόμενοι είμαστε υποχρεωμένοι να περάσουμε τις
συμπληγάδες και να μην χρησιμοποιηθούμε από καμία από τις δύο αντιδραστικές
πλευρές. Να ανατρέψουμε την αντιδραστική κυβερνητική πολιτική που παραδίδει το
λαό έρμαιο στην πανδημία και την χρησιμοποιεί για να ανοίξει παράθυρο
απολύσεων. Να μην αφήσουμε κανένα παράθυρο «δικαίωσης» μιας ακροδεξιάς
πολιτικής που καμώνεται την αντισυστημική την ίδια στιγμή που αποτελεί την πιο
ωμή πρόσκληση στο σύστημα να αφήσει το λαό στην τύχη του απέναντι στην
πανδημία.
Παλεύουμε
για:
·
Μόνιμες προσλήψεις προσωπικού σε
νοσοκομεία και σχολεία.
·
Δωρεάν περίθαλψη σε όλο το λαό.
·
Δωρεάν εμβόλια σε όλους – δωρεάν τεστ
για όλους.
·
Μικρά τμήματα στα σχολεία.
·
Καμία μείωση μισθού καμία απόλυση –
οι εργαζόμενοι δεν είναι υπεύθυνοι για το αδιέξοδο που έχει δημιουργήσει η
πολιτική του συστήματος και της κυβέρνησης – να μην αποδεχτούμε τη στοχοποίηση
και τον κανιβαλισμό ανάμεσα στους εργαζόμενους.
