Τι θα γινόταν αν οι εξετάσεις δεν γίνονταν λόγω απεργίας εκπαιδευτικών;

 

Τι θα γινόταν αν οι εξετάσεις δεν γίνονταν λόγω απεργίας εκπαιδευτικών;

Μια υπόθεση και η πραγματικότητα

Υποθετικό Σενάριο:  Εν μέσω ενδοσχολικών (ή Πανελλαδικών) εξετάσεων, η κυβέρνηση επιχειρεί να περάσει νέα αντιδραστικά μέτρα που πλήττουν δικαιώματα εκπαιδευτικών και μαθητών και τα εκπαιδευτικά σωματεία προκηρύσσουν απεργία. Αμέσως τα ΜΜΕ παίρνουν φωτιά και οι «έγκριτοι και έγκυροι» δημοσιογράφοι πιάνουν δουλειά, διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους για την απαράδεκτη κατάσταση που ταλαιπωρεί τους μαθητές και τους γονείς τους, για τους «επαγγελματίες συνδικαλιστές» που γκρινιάζουν και δεν προσαρμόζονται, ενώ διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους  πως «η κοινωνία» είναι εναντίον των απεργών. Οι εκπαιδευτικοί και τα αιτήματά τους κρεμιούνται στα ανθρωποφαγικά μανταλάκια των πρωϊνάδικων που δεν προφταίνουν τα ρεπορτάζ και τις ζωντανές συνδέσεις με εξοργισμένους γονείς και ταλαιπωρημένους μαθητές. Οποιαδήποτε αντίθετη γονεϊκή φωνή κόβεται αυτόματα και πολύ δημοκρατικά. Η υπουργός κάνει έκκληση στα φιλάνθρωπα αισθήματα των εκπαιδευτικών -που πολύ τους εκτιμά- και καταθέτει κατεπείγουσα αγωγή ζητώντας να βγει η απεργία παράνομη. Τέλος, οι εκπρόσωποι των συνδικαλιστικών ηγεσιών, αφού δώσουν μερικές εικονικές μάχες, πολύ ηρωικές, αυτό-επιστρατεύονται ανακαλώντας την απεργία «για το καλό των παιδιών» που με την εφαρμογή των νέων μέτρων θα δουν τα όνειρά τους να διαλύονται. «Νικήσαμε» θα πουν περήφανοι στους απεργούς. Happy end.

Πραγματικότητα: Εν μέσω ενδοσχολικών εξετάσεων και προεκλογικής περιόδου, η πλατφόρμα της τράπεζας θεμάτων «πέφτει» και οι εξετάσεις των λυκείων όλης της χώρας καθυστερούν ή αναβάλλονται μέχρι νεωτέρας ενώ σε δύο μέρες ξεκινούν οι Πανελλαδικές εξετάσεις. Τα ΜΜΕ μεταφέρουν με θαυμαστή ψυχραιμία σε εκπαιδευτικούς και μαθητές τη σύσταση του ΙΕΠ «να κάνουν υπομονή» και περνούν σε άλλες σημαντικότερες ειδήσεις. Την επόμενη μέρα, ο ουρανός δεν γίνεται πιο γαλανός και η κατάρρευση επαναλαμβάνεται. Ακολουθεί μια πραγματικά ευφάνταστη καμπάνια απόσεισης ευθυνών. «Μην με ρωτάτε, δεν είμαι υπουργός» δηλώνει η επί 4 χρόνια υπουργός Παιδείας που παραιτήθηκε (προσωρινά) πριν δύο μέρες. «Χάκερς από 114 χώρες επιτέθηκαν στο σύστημα» μας πληροφορεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. «Αήθης επίθεση εναντίον της εκπαίδευσης» συμπληρώνει ο γ.γ. του υπουργείου υπονοώντας πολιτικές ευθύνες, ενώ κάποιες ιστοσελίδες ανακαλύπτουν «άλμα 140% στις κυβερνοεπιθέσεις στην Ευρώπη» από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος. Η αντιπολίτευση κλαίγεται γιατί η σφαγή της Τράπεζας Θεμάτων δεν λειτουργεί εύρυθμα. Πληροφορίες για δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών που εμπλέκουν εξωγήινους ελέγχονται ως ανακριβείς. Για τα ΜΜΕ, είναι απλά Τρίτη και τίποτα δεν διαταράσσει την κανονικότητα. Happy end νο 2.

Αν η παραπάνω σύγκριση δεν μας εκπλήσσει και τόσο είναι επειδή ξέρουμε καλά σε ποια χώρα και σε ποιο σύστημα ζούμε. Ξέρουμε ότι δεν πρόκειται για προϊόντα φαντασίας αλλά για την επίμονη πραγματικότητα της ζωής του λαού και της νεολαίας. Σε αυτήν την πραγματικότητα, η τράπεζα θεμάτων δεν είναι μια λεπτομέρεια στον κυκεώνα της επίθεσης στα  λαϊκά δικαιώματα. Είναι κεντρικό πολιτικό εργαλείο με στόχο την ενίσχυση και την εμπέδωση  των ταξικών φραγμών και ο αγώνας για την ανατροπή της θα συνεχιστεί, όχι γιατί «έπεσε η πλατφόρμα» αλλά γιατί είναι ένα μέτρο βαθιά ταξικό και άδικο.

Αλλά προς το παρόν ας μην ανησυχούμε…. Δεν είμαστε δα και… Τουρκία του Ερντογάν, που όλα τα ΜΜΕ ελέγχονται, εγκλωβίζουν τον λαό σε εκβιαστικά διλήμματα και τον βομβαρδίζουν νυχθημερόν με κάθε είδους ψέματα και αυταπάτες. Και, όσο μας αφορά:

Δεν ζητάμε εύρυθμη λειτουργία της Τράπεζας Θεμάτων

Θα παλέψουμε για κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων της Βάσης Εισαγωγής και όλων των μέτρων του ταξικού εξεταστικού σφαγείου!

Διάβασέ το »

Η ταλαιπωρία των μαθητών, ο εξευτελισμός των εκπαιδευτικών και η ιερή ταξική αγελάδα της τράπεζας θεμάτων

 

Η ταλαιπωρία των μαθητών, ο εξευτελισμός των εκπαιδευτικών και η ιερή ταξική αγελάδα της τράπεζας θεμάτων

Με αρκετές ώρες καθυστέρηση δόθηκαν οι προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις των λυκείων όλης της χώρας σήμερα Δευτέρα,  29/5, ενώ σε πολλές περιπτώσεις ακυρώθηκαν και μεταφέρθηκαν για άλλη μέρα.

Η αιτία της ταλαιπωρίας μαθητών και εκπαιδευτικών δε βρίσκεται ασφαλώς στη δυσλειτουργία της πλατφόρμας της τράπεζας θεμάτων,  ούτε αφορά σε κάποιο "επιτελικό φιάσκο". 

Η υπηρεσιακή κυβέρνηση, εφαρμόζοντας απαρέγκλιτα την ταξική πολιτική όλων των αστικών κυβερνήσεων, δεν υπαναχώρησε ούτε λεπτό από την αρχική της πρόθεση για εφαρμογή και εμπέδωση αυτού του μέτρου μαζικού αποκλεισμού και αποθάρρυνσης μαθητών,  για πρώτη φορά φέτος και στις τρεις τάξεις του λυκείου.

Εξαρχής συστήθηκε σε εκπαιδευτικούς και μαθητές να "κάνουν υπομονή" μέχρι να αποκατασταθεί η βλάβη. Έτσι δημιουργήθηκε μια άκρως προσβλητική κατάσταση μέσα στους συλλόγους,  με τους διδάσκοντες τα μαθήματα όλη τη χρονιά σε μια εξευτελιστική διαδικασία αναμονής των "έτοιμων" θεμάτων. 

Γίνεται έτσι φανερό ότι η επίθεση στα δικαιώματά μαθητών και εκπαιδευτικών δεν θα σταματήσει αν δεν τη σταματήσουμε. Δε γνωρίζει "εκλογικά" διαλείμματα ούτε φτιασιδώνεται. Είναι και θα είναι η κανονικότατα τους πάνω στο σώμα των κατακτήσεων μας.

Εκπαιδευτικοί και μαθητές δεν θα αποδεχτούμε τετελεσμένα και μονόδρομους επιβεβλημένους από παλιές και νέες κυβερνήσεις. 

Ο αγώνας για την ανατροπή του αντιδραστικού νόμου της Τράπεζας Θεμάτων είναι μπροστά μας, είναι αναγκαίος και δίκαιος. 

Διάβασέ το »

ΑΚΕ: OI ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΩΣΑΝ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ!

 

OI ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΩΣΑΝ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ!

Ο δικός μας μονόδρομος:

ΜΑΖΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ!

Πανηγυρίζει η κυβέρνηση και «λυπάται» η (προς ώρας) αξιωματική  αντιπολίτευση!

Παράλληλα ένα κλίμα απογοήτευσης και προβληματισμού για τα περαιτέρω διατρέχει το λαό και ιδιαίτερα τον κλάδο των εκπαιδευτικών καθώς είχαν καλλιεργηθεί κάποιες ελπίδες για ανάσχεση της  επίθεσης μέσα από το εκλογικό αποτέλεσμα.

1.  Δεν δικαιώθηκε η αντιλαϊκή-αντιδραστική κυβερνητική πολιτική

Μα είναι δυνατόν να δικαιώθηκε μία πολιτική που στην κοινωνία εξολόθρευσε πάνω από το 0,3% του πληθυσμού με την πανδημία, που έβαλε στο γύψο τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, που επιχείρησε να καταργήσει ακόμα και τις διαδηλώσεις για το Πολυτεχνείο, που εκτόξευσε τις τιμές των υπηρεσιών και των ειδών πρώτης ανάγκης στα ύψη, που μετέτρεψε την χώρα σε ορμητήριο και στόχο των ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων;

Μπορεί  στ’ αλήθεια να δικαιωθεί μία πολιτική που στην εκπαίδευση έκλεισε σχολεία, πέταξε μαθητές μαζικά έξω από τα Πανεπιστήμια, επέβαλλε (με την συναυτουργία βέβαια δεξιών και «αριστερών») το αίσχος της τηλεκπαίδευσης, έβγαλε σωρηδόν παράνομες τις μορφές αγώνα που εξήγγειλαν κάθε τόσο οι συνδικαλιστικές ομοσπονδίες, προωθεί την αξιολόγηση στους εκπαιδευτικούς και τη «διαφοροποίηση» των σχολικών μονάδων για μαθητές και γονείς, που κατάργησε το πανεπιστημιακό άσυλο;

Μήπως οι εκπαιδευτικοί δεν «καταψήφισαν» και μάλιστα με… συντριπτικά ποσοστά τόσο με την αποχή τους από τις ηλεκτρονικές εκλογές για τα ΠΥΣΠΕ-ΚΥΣΠΕ, με τη μεγάλη απεργία τον Οκτώβρη του 2021 -αλλά και με άλλες απεργίες- αυτή την πολιτική; Δεν ήταν αυτό μαζική συμμετοχή σε μία αγωνιστική… ψηφοφορία των δρόμων;

Όσοι σήμερα έχουν ανακαλύψει και προβάλλουν  το «ευκολάκι» της καταγγελίας του λαού για τις επιλογές του, γίνονται υποστηρικτές της θεωρίας της ατομικής ευθύνης από τη δική τους μεριά. Σερβίρουν εκ του ασφαλούς το παραμύθι της ελεύθερης επιλογής -νεοδημοκρατικό εύρημα της πανδημίας!- σε ένα ταξικό σύστημα όπου οι πιο αντιδραστικές δυνάμεις του κεφαλαίου έχουν την πρωτοβουλία.  Και όπου όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν στην ουσία να προτείνουν μία άλλη προοπτική και σέρνονται στις ίδιες… ράγες.

Αλήθεια, πόσο ελεύθερα ψήφισαν οι πολίτες της χώρας μας το 1974 σε αντίθεση με το πολιτικό γεγονός ότι οι δρόμοι και οι πλατείες συνταράζονταν από τις λαϊκές διαδηλώσεις, τότε… με το περίφημο «Καραμανλής ή τανκς»; Πόσο  ακόμα ελεύθερα δήθεν ψήφισαν αργότερα «Ανδρέα» για να μη έρθει η… δεξιά; Και για να μην πάμε πιο μακριά το 2012 που εξαφανίστηκαν τα φάρμακα, και το 2015 που κλείσανε από τους ιμπεριαλιστές οι τράπεζες, πόσο ελεύθερα επέλεγε ο λαός;

2. Αλλά και στην περίπτωση-λέμε τώρα- που «δικαιώνονταν» ο λαός;

Αλλά και στην περίπτωση που το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ευνοϊκό για το Σύριζα (και τους πιθανούς συνοδοιπόρους) πόσο πραγματικά θα δικαιώνονταν ο λαός και ο κλάδος των εκπαιδευτικών;

Ο Σύριζα προηγήθηκε της ΝΔ στην καθιέρωση της «αυτοαξιολόγησης», στην αύξηση του υποχρεωτικού εργασιακού ωραρίου, στο κλείσιμο σχολών και την καθιέρωση διάφορων μεταπτυχιακών «επαρκειών» για να βρεις δουλειά, συνέχισε και… αναβάθμισε το αίσχος της πολιτικής απέναντι στους αναπληρωτές με το περίφημο προσοντολόγιο και το διαφορετικό καθεστώς αδειών.

Και αν έπαιρνε την κυβερνητική εντολή θα συνέχιζε και θα ενέτεινε αυτή την πολιτική.

Γι`αυτό εξάλλου παρέα με τις άλλες δύο καθεστωτικές συνδικαλιστικές δυνάμεις και στις δύο εκπαιδευτικές ομοσπονδίες (πιο ύπουλα στην πρωτοβάθμια, πιο ανοιχτά στην δευτεροβάθμια) έκανε κοινό μέτωπο και καταψήφιζε κάθε απόφαση που προωθούσε παραπέρα τον συνδικαλιστικό αγώνα, ειδικά σε κεντρικές απεργιακές μάχες! Βέβαια λάβαινε πολύτιμη βοήθεια σε αυτή την υψηλή συστημική του αποστολή από την αδράνεια και άλλων δυνάμεων -όπως το ΠΑΜΕ- που αναφέρονται στην αριστερά που δεν είχαν ξεκάθαρες αγωνιστικές θέσεις στο ζήτημα της τηλεκπαίδευσης: Έθαβαν το κύριο μέτωπο της αξιολόγησης πίσω από τα υπόλοιπα αιτήματα, σύρθηκαν στις ίδιες μορφές πάλης με τις ομοσπονδίες και βιάζονταν να κλείσουν τους αγώνες εν όψει των εκλογών που θα δυνάμωναν το «κόμμα της εργατικής τάξης».

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Το γεγονός ότι το κυβερνητικό εκλογικό «αφήγημα» δείχνει να πείθει και κομμάτια ανθρώπων του λαού οφείλεται στο ότι προβλήθηκε ως ο αυθεντικός μονόδρομος για τη διαχείριση  του συστήματος  της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης απέναντι στις…  ιμιτασιόν  εκδοχές  του, που δοκιμάστηκαν εξάλλου πρόσφατα. Από την άποψη αυτή η αρνητική εμπειρία του 2015 και η ζημιά που έχει προκληθεί στις συνειδήσεις εξακολουθεί να είναι ενεργή.

Εντάθηκε όμως αυτή η -προσωρινή- ισχύς της καθεστωτικής πολιτικής από την ανυπαρξία ενός άλλου πραγματικού αγωνιστικού πόλου, ενός μετώπου αντίστασης και διεκδίκησης απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική.

Από την απουσία του μόνου πραγματικού όρου που θα μπορούσε να την ανακόψει και να ανοίξει το δρόμο για πραγματικές ανατροπές που σήμερα φαίνονται «μακρινές», ακριβώς χάρις σε αυτόν τον καταθλιπτικό συσχετισμό δύναμης. Της μόνης ουσιαστικής προϋπόθεσης που μπορούσε να μετακινήσει πραγματικά συνειδήσεις, να μετασχηματίσει στάσεις ζωής, να μετατρέψει αδράνειες χρόνων σε δράση.

Και ακριβώς πίσω από την βαριά σκιά του εκλογικού αποτελέσματος μπορούμε να διακρίνουμε-τολμούμε να το… προφέρουμε!- την θετική πλευρά,  την πιο βαθιά και απαιτητική συνειδητοποίηση ότι η αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική αντιμετωπίζεται μόνο με αγώνες. Ότι ο μονόδρομος της επίθεσης αντιμετωπίζεται με τον άλλον μονόδρομο: με τη δημιουργία εστιών αντίστασης και οργάνων μαζικής πάλης, με το συντονισμό όλων των λαϊκών δυνάμεων που μπορούν να συντονιστούν σε αυτή την προοπτική.

Αυτό ισχύει πρωτίστως για την εκπαίδευση καθώς η νέα κυβέρνηση θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει το εκλογικό αποτέλεσμα για να εντείνει την επίθεση της. Ορθά οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες ανησυχούν για αυτό. Δεν έχουν κανένα λόγο όμως να λυπούνται για το κατάντημα των συνδιαχειριστών της αντιλαϊκής επίθεσης και να τους αφήσουν να «θάψουν τους εαυτών νεκρούς».

Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι τα ρήγματα της μεγάλης απεργίας του Οκτώβρη του 2021,  των νεολαιίστικων κινητοποιήσεων για το άσυλο που άφησαν την πολιτική της με κάποιες σοβαρές «εκκρεμότητες», οι επίμονοι εργατικοί αγώνες αυτής της περιόδου και πάνω απ` όλα οι μεγαλειώδεις λαϊκές και νεολαιίστικες κινητοποιήσεις για το έγκλημα στα Τέμπη, όλα αυτά είναι ενεργά. Και θα μεγαλώσουν καθώς η επίθεση θα εντείνεται.

Εξάλλου μέσα στην ίδια την «μαυρίλα» του εκλογικού αποτελέσματος μπορεί κανείς να διακρίνει τα στίγματα μιας άλλης πορείας: το ποσοστό της αποχής που εξακολουθεί να είναι μεγάλο καθώς μεγάλα κομμάτια του λαού γυρίζουν την πλάτη στο παραμύθι των εκλογών, τα ποσοστά αύξησης των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ακόμη και η αύξηση στους ψήφους του ΚΚΕ (όσο και αν αυτό το κόμμα θα τους «επενδύσει» στην κοινοβουλευτική του λογική).

Η κριτική του Μητσοτάκη στις εκδηλώσεις αλαζονείας δεν κρύβουν μόνο κοινοβουλευτικές τακτικές, αλλά το φόβο ότι από δω και μπρος η κυβέρνηση θα είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίζει άμεσα και κατάματα την «αντιπολίτευση» των δρόμων, τους λαϊκούς αγώνες χωρίς μάλιστα αξιόπιστη δήθεν εναλλακτική λύση για να εκτονώσει και να εκτρέψει την μαχητική τους προοπτική!

Μπορεί όμως να αρνηθεί τον εαυτό της; Μπορεί να ανακόψει την ήδη εξαγγελθείσα κλιμάκωση της επίθεσης; Μπορεί να αποκρύψει την πικρή αλλά περιεκτική αλήθεια ότι «δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε»;

Μάης 2023

https://agkinekp.blogspot.com/

Διάβασέ το »

Eξετάσεις ελληνικής PISA: εξετάσεις κατηγοριοποίησης και αξιολόγησης σχολικών μονάδων, μαθητών και εκπαιδευτικών.

 

Eξετάσεις ελληνικής PISA: εξετάσεις κατηγοριοποίησης και αξιολόγησης σχολικών μονάδων, μαθητών και εκπαιδευτικών.

Η Τετάρτη 10/5 να είναι ημέρα απεργιακών κινητοποιήσεων σε όλη τη χώρα ενάντια στην αξιολόγηση, για να μη διεξαχθούν οι εξετάσεις της  PISA.

 

«Δημοσιογράφος: Εξηγήστε μου γιατί οι δικοί μας μαθητές είναι τόσο χαμηλά στην αξιολόγηση της Pisa;

Κεραμέως:Ας ξεκινήσουμε από το ότι δεν γινόταν ποτέ αξιολόγηση. Όταν δεν έχεις αξιολόγηση στη χώρα 40 χρόνια τι να περιμένεις;»

             Με το όνομα «ελληνική PISA» είναι περισσότερο γνωστές οι «διαγνωστικού χαρακτήρα εξετάσεις για τους μαθητές της ΣΤ’ Δημοτικού και Γ’ Γυμνασίου». Θα γίνουν την Τετάρτη 10 Μαΐου και θα λάβουν μέρος 6.000 μαθητές της ΣΤ΄ τάξης τριακοσίων Δημοτικών και 6.000 μαθητές της Γ΄ τάξης τριακοσίων Γυμνασίων.

 

             Η «ελληνική PISA» είναι εφαρμογή του άρθρου 104 του νόμου 4823/21 της αξιολόγησης, που συνδέει την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και της σχολικής μονάδας με τις «επιδόσεις» των μαθητών. Αυτή η σύνδεση οδηγεί στην κατηγοριοποίηση των σχολείων και στη συνέχεια συνδέεται με τη χρηματοδότησή τους. Αποτελεί το δεύτερο επίπεδο, της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού συστήματος, με πρώτο και τρίτο την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και την ατομική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού.

             Η «ελληνική PISA» είναι αντίγραφο της PISA του ΟΟΣΑ, του αντιδραστικού αυτού οργανισμού του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, που με πρόσχημα την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών συστημάτων και των επιδόσεων των μαθητών κάθε χώρας, ασκεί πιέσεις για να προσαρμοστεί η εκπαίδευση των χωρών μελών στις αντιδραστικές πολιτικές που προωθεί. Σύμφωνα με αυτόν, τα εκπαιδευτικά συστήματα πρέπει να προσφέρουν «δεξιότητες» που έχει ανάγκη η αγορά και οι μαθητές αξιολογούνται κατά πόσο τις έχουν εμπεδώσει και αποδεχτεί. Τέτοιες είναι η εργασιακή ανασφάλεια-περιπλάνηση και η δια βίου μάθηση-κατάρτιση, που συνοδεύονται με ιδεολογική χειραγώγηση και πειθαναγκασμό των νέων να αποδεχτούν το μέλλον που τους επιφυλάσσουν.

             Από το 2000, οι εξετάσεις που πραγματοποιεί ο ΟΟΣΑ μαζί με τις εκθέσεις για τα εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών, έχουν γίνει τα εργαλεία για την προώθηση του χτυπήματος των δικαιωμάτων των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Η σκλήρυνση του εξεταστικού συστήματος πρόσβασης στις ανώτερες σπουδές, η σύνδεση της χρηματοδότησης με τα αποτελέσματα της αξιολόγησης σχολείων, η κατάργηση της επετηρίδας των εκπαιδευτικών, η επιβολή του προσοντολογίου και το χτύπημα της μόνιμης και σταθερής θέσης εργασίας είναι οι μόνιμες κατευθύνσεις. Όταν λένε πως «πάτωσαν οι μαθητές στον διαγωνισμό της PISA», νέα επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις πρόκειται να ξεδιπλωθεί.

             Η πραγματοποίηση αυτών των εξετάσεων θα αποτελέσει ένα ακόμη όπλο στα χέρια του υπουργείου για την προώθηση της πολιτικής του για να ρίξει την ευθύνη στην «ανεπάρκεια» των εκπαιδευτικών για τα αποτελέσματα αλλά και στους μαθητές που δεν προσπαθούν!

             Την ίδια στιγμή εξελίσσονται σε όλη τη χώρα εφορμήσεις των αξιολογητών στα σχολεία.Η αξιολόγηση (που συνδέεται άμεσα με τη μονιμοποίηση εργαζομένων), συνεχίζεται –παρά την προεκλογική περίοδο- σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης και του ΥΠΑΙΘ να κάνει τα πρώτα βήματα εμπέδωσής της, καταπατώντας ακόμα και αυτούς τους κανόνες που έχουν θεσπιστεί.

             Με βάση τα παραπάνω, ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ πρέπει να αποφασίσουν 3ωρες στάσεις ώστε μαζί με αυτές των ομοσπονδιών ΔΟΕ-ΟΛΜΕ στις 10 Μάη να οργανωθούν πανελλαδικά απεργιακές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις ενάντια στην αξιολόγηση.

Ø  Να μη γίνουν οι εξετάσεις της «ελληνικής PISA».

Ø  Κεντρικός μαζικός αγώνας όλου του κλάδου για να ανατραπεί όλο το πλαίσιο της αξιολόγησης.

Διάβασέ το »