Όλοι στη Γεν.Συνέλευση της ΕΛΜΕ Σάμου

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Όλοι στη Γεν.Συνέλευση της ΕΛΜΕ Σάμου

Πέμπτη 21/9,  7μμ  αμφιθέατρο ΕΠΑΛ Σάμου

Η δοκιμασμένη συνταγή της παραπλάνησης του λαού επαναλήφθηκε και φέτος από τον πρωθυπουργό και συνολικά την κυβέρνηση στην ΔΕΘ. Ακούστηκαν υποσχέσεις που σκοπό είχαν να δημιουργήσουν ελπίδες και προσδοκίες στον λαό και βερμπαλισμοί περί επιστροφής στην κανονικότητα που θα έρθει με την πολυδιαφημισμένη ανάπτυξη και τις επενδύσεις. Στο ίδιο μήκος κύματος και η αξιωματική αντιπολίτευση που υπόσχεται περισσότερη ανάπτυξη και επενδύσεις, δηλαδή περισσότερη μνημονιακή πολιτική. Κάθε εργαζόμενος πλέον γνωρίζει ότι αυτό που εννοούν είναι η αύξηση της κερδοφορίας του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου με το ταυτόχρονο ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Οι υπουργοί της κυβέρνησης πανηγυρίζουν πως «οι αιματηρές θυσίες έπιασαν τόπο» αλλά στην ίδια πρόταση μας βεβαιώνουν για τις νέες που θα χρειαστούν για να κλείσει η 3^ηαξιολόγηση (μας περιμένουν 113 προαπαιτούμενα μεταξύ αυτών η περιστολή του δικαιώματος στην απεργία, η κινητικότητα-αξιολόγηση στο δημόσιο, η αύξηση των ωρών διδασκαλίας των εκπαιδευτικών κ.ά.). Ο εργασιακός μεσαίωνας βαθαίνει με την «μαύρη», ελαστική και απλήρωτη εργασία να κυριαρχούν ενώ η αντιδραστική πορεία του πολιτικού σκηνικού εντείνεται και παίρνει πολλαπλές μορφές. Πρόσφατα βιώσαμε μια φασιστική – αντικομμουνιστική έξαρση, ενταγμένη στην συνεχή προσπάθεια να ξαναγραφεί η ιστορία και να εμφανιστούν ως «θύματα» ναζιστές και δωσίλογοι δολοφόνοι. Για να εμπεδωθεί ο καπιταλιστικός μονόδρομος και να αμφισβητηθεί η δυνατότητα οικοδόμησης μιας άλλης κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση. Παράλληλα πέρασαν 4 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και η «δικαιοσύνη» ακόμη δεν έφτασε σε απόφαση για την Χρυσή Αυγή.

Και στην εκπαίδευση ακολουθείται η ίδια αντιλαϊκή πορεία. Μετά από τις πολλαπλές εξαγγελίες για κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων μας προέκυψε ο διπλασιασμός τους αλλά και η προσθήκη ενός σώματος εξωτερικών αξιολογητών για τις εργασίες των μαθητών με την διαβεβαίωση του υπουργού ότι θα λειτουργήσουν «ως ένας αντικειμενικός δείκτης» συνδέοντας έτσι την αξιολόγηση του μαθητή με την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού. Ας το πούμε απλά: προετοιμάζουν ένα λύκειο που θα έχει περισσότερες εξετάσεις για τους μαθητές και λιγότερες θέσεις για τους καθηγητές. Οι μαθητές από τα χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν και θα εκδιωχθούν βίαια προς την τεχνική εκπαίδευση-κατάρτιση. Οι περικοπές στις ώρες με τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις μαθημάτων θα δημιουργήσουν τεχνητές υπεραριθμίες που θα εντείνουν την ελαστικοποίηση της εργασίας μας και θα οδηγήσουν σε απολύσεις αναπληρωτών μέσω της μη πρόσληψής τους αφού πλέον θα φαίνεται ότι περισσεύουν.

Οι νέες εξαγγελίες έρχονται να προστεθούν σε όλα τα προηγούμενα αντιεκπαιδευτικά μέτρα (αλλαγές στα ωρολόγια, αύξηση ωραρίου, κατάργηση υπεύθυνων εργαστηρίων) που παραμένουν σε ισχύ και εφαρμόζονται όλο και πιο έντονα και πιστά. Σε αυτή την κατεύθυνση και το έγγραφο του Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης που απαίτησε πιστή τήρηση των ορίων. Έτσι, στη Σάμο έχουμε 27άρια τμήματα, ολιγομελή τμήματα στα ΕΠΑ.Λ. που ακόμη εκκρεμούν και εκπαιδευτικούς που τους κυνηγάνε ακόμα και αν τους λείπει μια ώρα. Μάλιστα το υπουργείο επιστρατεύει και τους Σχολικούς Συμβούλους που θα προτείνουν «εναλλακτικές προτάσεις συμπλήρωσης του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών ώστε να επιτυγχάνεται πλήρως η αξιοποίηση του διδακτικού τους ωραρίου».

Ενώ η επίθεση στα λαϊκά και μορφωτικά δικαιώματα κλιμακώνεται η συνδικαλιστική ηγεσία της ΟΛΜΕ τηρεί στάση υποταγής. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ερμηνευθεί το αίτημα για έναρξη διαλόγου με το υπουργείο; Χρειάζεται ενημέρωση ο υπουργός για να αντιληφθεί ότι υλοποιώντας τις επιταγές ΟΟΣΑ, ΕΕ και ΔΝΤ υλοποιεί μια αντιεκπαιδευτική, αντιλαϊκή πολιτική; Η αδράνεια και η προτασεολογία στέλνουν μήνυμα στους εκπαιδευτικούς να «σκύψουν το κεφάλι» ενώ αυτό που χρειάζεται είναι αγώνας υπεράσπισης και διεκδίκησης δικαιωμάτων. Πρόσφατα οι συνάδελφοι έδωσαν μήνυμα αφύπνισης και σπασίματος της υποταγής απέχοντας από την διαδικασία επιλογής διευθυντών. Αυτή η κίνηση χειραφέτησης υπονομεύθηκε από ΠΑΜΕ και Παρεμβάσεις που διακινούσαν εναλλακτικά πρακτικά και συμμετείχαν με τους αιρετούς στην αξιολόγηση. Η ανάγκη μαζικού αγώνα για μόνιμους διορισμούς, αντικαταστάθηκε από την προτασεολογία για βελτίωση των συνθηκών ζωής των αναπληρωτών. Το αποτέλεσμα των προτάσεων τους, που εν μέρει υιοθετήθηκαν από την κυβέρνηση, το ζούνε οι συνάδελφοι μας αναπληρωτές σε Μύκονο και Σαντορίνη, με την Κυβέρνηση και τους Δήμους να ρίχνουν ο ένας στον άλλο την ευθύνη για την στέγαση και τους συναδέλφους μας στον δρόμο.

Συναδέλφισσες/φοι,

Αν παραμείνει αυτή η κατάσταση τα πράγματα θα πάνε πολύ χειρότερα. Δεν αποτελεί λύση η αναμονή μέχρι να περάσουν τα δύσκολα αφού δοκιμάστηκε και μας έφερε σε αδιέξοδο. Βιώνουμε μια ολομέτωπη επίθεση και το μόνο που μας πρέπει είναι να ορθώσουμε το ανάστημά μας! Τα δικαιώματα μας που κερδήθηκαν με αγώνες βρίσκονται στο στόχαστρο. Ασφάλιση, σύνταξη, δωρεάν εκπαίδευση και υγεία, το δικαίωμα στην εργασία, όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις ροκανίζονται με κάθε νέο μέτρο. Είναι υποχρέωσή μας να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας και να βαδίσουμε τον δρόμο του αγώνα, της αντίστασης και της διεκδίκησης, της αναμέτρησης με τον ταξικό αντίπαλο. Οι νέες κυβερνητικές ρυθμίσεις για την επιβολή της αξιολόγησης αποδεικνύουν και αυτές ότι δεν συνιστά αντίσταση η κατεύθυνση της συνδιαχείρισης.

Να επιχειρήσουμε άμεσα να σπάσουμε τον πάγο με ένα κοινό συλλαλητήριο Α/βάθμιας και Β/βάθμιας. Δεν χρειάζονται άλλες συζητήσεις με τον ΔΙΔΕ για να προωθήσει τάχα τα αιτήματά μας. Πρέπει να βγούμε στους δρόμους για να μπορούμε να ελπίζουμε στην διεύρυνση του μετώπου με την συμπαράταξη γονιών και μαθητών.

•          Για μαζικούς και μόνιμους διορισμούς, για δουλειά με δικαιώματα και ελευθερίες, κόντρα στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Όχι στην αξιολόγηση!

•          Για αυξήσεις στους μισθούς, για πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα για όλους.

•          Για την ανατροπή των αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, των νέων και παλιών μνημονίων, της πολιτικής Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών Σάμου

Διάβασέ το »

Αντικομμουνισμός και πολιτική της φασιστικοποίησης

Ο αντικομμουνισμός είναι η ιδεολογική εμπροσθοφυλακή της βάρβαρης καπιταλιστικής επίθεσης και της πολιτικής της φασιστικοποίησης

Λύσσαξαν τα τσιράκια του συστήματος για τα «εγκλήματα του κομμουνισμού». Με ικανοποίηση για τη φάση ήττας του κομμουνιστικού κινήματος αλλά και με τρόμο για το ενδεχόμενο ανασύστασής του προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία, χρησιμοποιώντας ως «θύματα» ναζιστές και δοσίλογους δολοφόνους, ανύπαρκτους παππούδες και ένα κάρο τραγικές αστειότητες.

Δεν μας κάνει εντύπωση. Για τα αφεντικά του καπιταλισμού – ιμπεριαλισμού, οι κολασμένοι δεν έχουν το δικαίωμα ούτε καν να διανοηθούν να διεκδικήσουν τον κόσμο. Όταν το διανοηθούν είναι «επικίνδυνοι» και «τυχοδιώκτες», όταν το υλοποιούν είναι «αντιδημοκρατικοί», «πραξικοπηματίες», «δολοφόνοι», «βάρβαροι»…

Με το ίδιο τρόπο έχουν ανακαλύψει τη «βαρβαρότητα» των μαζών στη γαλλική επανάσταση, τη «βιαιότητα» των σφαγιασμένων Κομμουνάρων του Παρισιού, την «εγκληματικότητα» των Μπολσεβίκων, τη «δολοφονική μανία» της δολοφονημένης Ρόζας και του μακελεμένου γερμανικού προλεταριάτου, τα «εγκλήματα» του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του Αρη απέναντι στους κατακτητές και τους δοσίλογους, του ΔΣΕ απέναντι στους νέους κατακτητές, των Βιετκόγκ απέναντι στους «δημοκράτες» Αμερικάνους των Ναπάλμ, την «τραχύτητα» των Κινέζων Ερυθροφρουρών απέναντι στους νέους εκμεταλλευτές, την «επικινδυνότητα» του ενός εκατομμυρίου εκτελεσμένων κομμουνιστών Ινδονήσιων κάτω από τους πανηγυρισμούς των ιμπεριαλιστών διπλωματών.

Οι ιμπεριαλιστές και οι αστοί, εμπνευστές και απολογητές της αποικιοκρατίας, των δύο παγκόσμιων πολέμων, των εκατοντάδων εισβολών, της απόλυτης βάρβαρης εκμετάλλευσης του προλεταριάτου και των λαών έχουν δείξει, δείχνουν κάθε μέρα όχι μόνο σε τι σημείο «έξαλλης σκληρότητας μπορούν να φτάσουν» (όπως λέει ο Μαρξ) όταν οι ξυπόλητοι αμφισβητήσουν την κυριαρχία των αφεντικών, αλλά και με τι θράσος προσπαθούν να αντιστρέψουν την ιστορία για να αποφύγουν μελλοντικές εμπλοκές από την συγκροτημένη πάλη των λαών.

Αλλωστε ο νεοναζί με παραλλαγή Εσθονός υπουργός Δικαιοσύνης ομολογεί ντροπαλά (αλλά με ταξική ειλικρίνεια) ότι η εγκληματικότητα του κομμουνισμού αποδεικνύεται από την απαγόρευση της ατομικής ιδιοκτησίας και του επιχειρείν!

Θλιβεροί ακολουθητές της απαίτησης του συστήματος να στρατευθούν όλοι στη μεγάλη φασιστική – αντικομμουνιστική εκστρατεία και διάφοροι θλιβεροί της Αριστεράς, ανάμεσά τους και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ιδεολογικοί του πρόγονοι, που πρώτοι σήκωσαν τη σημαία του «αντι-ολοκληρωτισμού» και του αντικομμουνισμού. Γιατί ήξεραν και ξέρουν ότι ο αντικομμουνισμός μπορεί να μην είναι ικανή αλλά είναι η πρώτη αναγκαία συνθήκη για να μπορεί να μπει κάποιος στα σαλόνια του συστήματος. Χρησιμοποιούνται και «διανοούμενοι» σαν τον αγαπημένο των ιμπεριαλιστών Σολζενίτσιν και το γνωστό -και αγαπημένο σε «προοδευτικούς» κύκλους- Οργουελ για τον οποίο κανένας δεν έχει συγκλονιστεί για το γεγονός ότι τα αντισταλινικά – αντικομμουνιστικά του πονήματα γράφονταν ενώ ο συγγραφέας ήταν αποδεδειγμένα πια πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις και κάρφωνε κομμουνιστές.

Η έξαρση της έως γελοιότητας αντικομμουνιστικής υστερίας έχει διπλό στόχο:

• Αφενός να ισχυροποίησει τον οδοστρωτήρα του συστήματος απέναντι στα λαϊκά και εργατικά δικαιώματα μέσα από την εμπέδωση του καπιταλιστικού μονόδρομου και του μάταιου όποιας απόπειρας οικοδόμησης μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
• Αφετέρου να προλάβει οποιαδήποτε συνάντηση των αντιστάσεων που γεννάει η καπιταλιστική επίθεση με μια κοσμοθεωρία που μπορεί να βάλει την ατζέντα της ανατροπής της κοινωνίας των πολέμων, της φτώχειας, της εκμετάλλευσης.

Για αυτούς τους λόγους η αποφασιστική αντίσταση στον αντικομμουνισμό είναι υπόθεση όχι μόνο των κομμουνιστών αλλά όλων των αγωνιστών που θέλουν να αντισταθούν στη βαρβαρότητα του συστήματος.

Για αυτούς τους λόγους, πραγματική απάντηση στον αντικομμουνισμό και τη φασιστικοποίηση είναι η ανάπτυξη λαϊκών αγώνων για τα βασικά δικαιώματα στη ζωή. Σε αυτούς άλλωστε τους αγώνες, το ίδιο το κίνημα θα βρει τι έχει κάνει καλά και τι όχι στο προηγούμενο ιστορικό κύμα. Θα κάνει τους απολογισμούς του, όχι για να «νομιμοποιηθεί» στο σύστημα, αλλά για να είναι πιο αποτελεσματική η πάλη του

Διάβασέ το »

Προτάσεις Γαβρόγλου

Περισσότερες εξετάσεις για τους μαθητές, λιγότερες θέσεις για τους καθηγητές

Είναι γνωστό ότι ποτέ δεν πήραμε στα σοβαρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες για κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων. Όχι γιατί κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί σε μια καπιταλιστική χώρα. Αναπτυγμένες ιμπεριαλιστικές χώρες με σοβαρή παραγωγική βάση και δυνατότητες σχετικά μακροπρόθεσμου σχεδιασμού έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν τη ροή πιο «τακτοποιημένα» και χρονικά μοιρασμένα – που μπορεί να σημαίνει και ακόμα πιο ταξικά. Η ιμπεριαλιστική Γερμανία που εφαρμόζει σκληρό ταξικό διαχωρισμό από το δημοτικό ακόμα,έχει παράλληλα και τη δυνατότητα εκτός από το «μαστίγιο» να χρησιμοποιεί και το «καρότο»: Ο γιός του βιομηχανικού εργάτη που θα έχει κατευθυνθεί από μικρός στην επαγγελματική εκπαίδευση θα μπορεί… τουλάχιστον να διεκδικήσει ένα μεροκάματο στις γερμανικές βιομηχανίες ή επιχειρήσεις. Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν υπαινισσόμαστε καθόλου ότι αυτή η πραγματικότητα εμπεριέχει οτιδήποτε το φιλολαϊκό, απλώς κάνουμε τη δική μας ανάλυση.

Όμως, ο εξαρτημένος ελληνικός καπιταλισμός δεν έχει τέτοιες δυνατότητες σχεδιασμού. Το βάθεμα της εξάρτησης, η όξυνση της κρίσης και η παραπέρα αποσυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της χώρας αποτελούν τις βάσεις των συνεχών «μεταρρυθμίσεων» (δηλαδή αντιδραστικών αναπροσαρμογών) που γίνονται στην ελληνική εκπαίδευση και που αφαιρούν οποιαδήποτε δυνατότητα στην αστική τάξη να λύσει το πρόβλημα της ροής των μαθητών και του καταμερισμού τους μέσω (και) «καρότων».Αυτός είναι και ο λόγος των (έως γελοιότητας) παλινωδιών στην Επαγγελματική Εκπαίδευση. Στην Ελλάδα το πρόβλημα του ταξικού καταμερισμού στην εκπαιδευτική ροή λύνεται με δύο βασικά τρόπους: μέσω των εξωεκπαιδευτικών φραγμών και του κοινωνικού ταξικού φίλτρου, που πετούν έξω (ουσιαστικά ή και τυπικά) τα παιδιά φτωχών και άνεργων οικογενειών και μέσω των άμεσων βίαιων εκπαιδευτικών φραγμών, που δεν είναι άλλοι από τις γνωστές εξετάσεις.

Αυτός είναι και ο λόγος που πίσω από τις εξαγγελίες για «κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων» εμείς βλέπαμε περισσότερες εξετάσεις με άλλο όνομα (κατά τη γνωστή συριζέικη επικοινωνιακή τακτική).

Οι εξαγγελίες για το «Νέο Λύκειο» (η κατάσταση είναι κωμική, όσον αφορά τα ΕΠΑΛ, αυτή τη στιγμή είμαστε στο νέο, νέο, νέο ΕΠΑΛ!) συνοψίζονται στο δίπολο: περισσότερες εξετάσεις για τους μαθητές, λιγότερες θέσεις για τους καθηγητές.Πιο συγκεκριμένα:

1. Το Λύκειο γίνεται εξεταστικό κέντρο. Οι πανελλαδικού τύπου εξετάσεις (διαγώνισμα το λέει η κυβέρνηση) το Γενάρη αλλά και οι εργασίες που θα διορθώνονται από άλλο σώμα εκπαιδευτικών οξύνουν τους ταξικούς φραγμούς και την εντατικοποίηση. Οι αιτιάσεις του Υπουργείου περί «προαιρετικότητας» της προσμέτρησής τους στον τελικό βαθμό στερούνται σοβαρότητας. Η πίεση θα αυξηθεί έτσι κι αλλιώς. Και τα φροντιστήρια επίσης, μιας και ανταγωνισμός όχι μόνο παραμένει αλλά και οξύνεται.
2. Με βάση τα παραπάνω, μπορεί να υπηρετηθεί και ο διακαής πόθος του συστήματος για βίαιη μετακίνηση μαθητών στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση.
3. Η μείωση των ωρών του προγράμματος κατά μία ώρα στη Β’ Λυκείου και κατά τρεις ώρες στη Γ’ Λυκείου οδηγεί σε αύξηση των υπεραριθμιών των καθηγητών. Οι ώρες αυτές πολλαπλασιασμένες επί τα τμήματα επί τα Λύκεια κάθε περιοχής θα βγάλουν πολλά λιγότερα ωράρια ανά ΠΥΣΔΕ (διοικητική εκπαιδευτική περιοχή της δευτεροβάθμιας).
4. Η κατάργηση και συγχώνευση μαθημάτων (στη Β’ Λυκείου από 18 σε 10 και στη Γ’ Λυκείου από 15 σε 7) θα οδηγήσει σε παραπέρα δημιουργία υπεραριθμιών και πιθανά συνολικό «περίσσευμα» ειδικοτήτων.
5. Η παραπάνω μεταβολή και η συνακόλουθη ενεργοποίηση – διεύρυνση της τρίτης ανάθεσης μαθημάτων θα οδηγήσει όχι μόνο στην παραπέρα ελαστικοποιήση των εργασιακών σχέσεων των μόνιμων εκπαιδευτικών, αλλά (και αυτό είναι ακόμα πιο σοβαρό) μέσω του ντόμινο και στην απόλυση (μέσω της μη πρόσληψης) χιλιάδων αναπληρωτών που δουλεύουν χρόνια και πια δε θα είναι «απαραίτητοι»!
6. Η πανελλαδικοποίηση του διαγωνίσματος του πρώτου τετραμήνου (του οποίου η βαθμολόγηση θα γίνεται ηλεκτρονικά) αλλά και η ανώνυμη εξωτερική αξιολόγηση των μαθητικών εργασιών της Γ’ Λυκείου, όπως λέει ο Γαβρόγλου λειτουργούν «ως ένας ‘αντικειμενικός’ δείκτης για την αξιολόγηση του υποψηφίου από τον εκπαιδευτικό», συνδέοντας έτσι την αξιολόγηση του μαθητή με την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού.
7. Η ακόμα μεγαλύτερη υποταγή των δύο τελευταίων τάξεων του Λυκείου στη διαδικασία προετοιμασίας στην πληθώρα εξετάσεων θα αυξήσει το κλίμα εσωτερικού ανταγωνισμού ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και θα οξύνει την πολιτική της de facto αξιολογικής περικύκλωσης του κλάδου.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, όσο το κίνημα των εκπαιδευτικών παραμένει αδρανές, τόσο θα οξύνεται η ανθρωποφαγία, η κόντρα ειδικοτήτων και τα «αιτήματα» για αύξηση των ωρών διδασκαλίας της μιας κόντρα στην άλλη ειδικότητα. Ούτε πραγματική κριτική είναι η γκρίνια για «κυβερνητική προχειρότητα», ούτε βέβαια η λύση είναι η αναζήτηση «εποικοδομητικών προτάσεων» που θα παραδώσει το κίνημα στην κυβέρνηση για της υποδείξει με ποιο τρόπο η αστική εκπαίδευση θα λειτουργεί προς το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού. Η κυβερνητική υιοθέτηση του «αιτήματος» περί 14χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης –που δεν αποτελεί κανενός είδους απτή προοδευτική δέσμευση- θα έπρεπε να βάλει μυαλό σε όσους πλέουν σε πελάγη ρεφορμιστικών φαντασιώσεων, οι οποίες τελικά ρίχνουν νερό στο μύλο της αντιλαϊκής πολιτικής.

Η αποκάλυψη των πραγματικών συνεπειών της εφαρμογής των προτάσεων για το «νέο Λύκειο» δεν μπορεί παρά να στοχεύει στην έναρξη συλλογικών διαδικασιών, στη σύγκληση γενικών συνελεύσεων του κλάδου, σε αποφάσεις για αγώνες να μην περάσουν τα σχέδια του συστήματος και της κυβέρνησής του. Αγώνες στους οποίους οι καθηγητές μπορούν να συναντηθούν με τους μαθητές.

Διάβασέ το »

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΥΠΟΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΥΠΟΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ

Άλλο ένα βήμα στην αξιολογική περικύκλωση του κλάδου βρίσκεται σε εξέλιξη. Η κυβέρνηση, σε συνέχεια των ενεργειών της, του Ιουνίου που αφορούσαν στην επιλογή-αξιολόγηση των διευθυντών σχολικών μονάδων, καλεί τους εκπαιδευτικούς να επιλέξουν-αξιολογήσουν τους υποδιευθυντές των σχολικών μονάδων. Στόχος όλων αυτών είναι η διάλυση της συλλογικότητας στα σχολεία, η στήριξη των μηχανισμών διοίκησης της εκπαίδευσης και φυσικά η εμπέδωση από τον κλάδο του «κλίματος αξιολόγησης» σύμφωνα με τις υποδείξεις του ΟΟΣΑ.Η μόνη απάντηση που μπορούν να δώσουν κι αυτή τη φορά οι εκπαιδευτικοί είναι η αποχή από τη διαδικασία επιλογής υποδιευθυντών.

Οι υποδιευθυντές των σχολείων μπορεί να φαντάζουν ως ο τελευταίος τροχός της άμαξας, ωστόσο είναι και αυτή διοικητική θέση που μεταφέρει προς υλοποίηση αντιδραστικούς νόμους. Όλοι οι νόμοι των κυβερνήσεων κινούνται στα πλαίσια των επιταγών των απανωτών μνημονίων και της αντιδραστικής εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ. Τα τελευταία νομοθετήματα και διατάγματα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χτυπούν τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών, οξύνουν τους ταξικούς φραγμούς, συρρικνώνουν τα σχολεία από μαθητές και εκπαιδευτικούς, διαλύουν τα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών. Στα πλαίσια των αντιδραστικών νόμων-διαταγμάτων, το υπουργείο αναθέτει καθήκοντα και αρμοδιότητες στους υποδιευθυντές.Αυτό το γεγονός δεν πρέπει να προσπερνιέται επειδή οι υποδιευθυντές διατηρούν τα διδακτικά τους καθήκοντα και συχνά μετατρέπονται στους χαμάληδες των σχολείων.

Οι υποδιευθυντές είναι μέρος της διοίκησης που δεν πρέπει να νομιμοποιείται.Βέβαια η διαδικασία επιλογής υποδιευθυντών από τους συλλόγους διδασκόντων των σχολείων σε μεγάλο βαθμό έχει απενοχοποιηθεί με ευθύνη του συνόλου σχεδόν των παρατάξεων από τότε που την εισήγαγε το ΠΑΣΟΚ.

Αντιμετωπίστηκε ως «λαϊκή συμμετοχή» στους μηχανισμούς διοίκησης και μάλιστα σε μια εποχή που το κραταιό τότε ΠΑΣΟΚ είχε αρχίσει τη μεγάλη επίθεση στην εκπαίδευση (ν.2525 και κατάργηση της επετηρίδας). Ακόμη και σήμερα που η επίθεση στα σχολεία είναι τρομακτική, η σιωπή των κυρίαρχων παρατάξεων για την επιλογή υποδιευθυντών στα πλαίσια της αξιολόγησης-χειραγώγησης είναι εκκωφαντική, όπως προκλητική είναι και η σιωπή τους μπροστά στη λαίλαπα που ισοπεδώνει τις κατακτήσεις μας.

Απέχουμε από τις διαδικασίες επιλογής υποδιευθυντών

• γιατί δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες για δημοκρατική επιλογή διοίκησης όταν διαλύουν τη δουλειά και τη ζωή μας.
• γιατί δεν κλίνουμε τα μάτια μας νομιμοποιώντας την επερχόμενη αξιολόγηση που απαιτούν οι «θεσμοί», ο ΟΟΣΑ και προωθούν διαχρονικά όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις και απαιτεί φυσικά και το ντόπιο κεφάλαιο.
• γιατί δεν ανοίγουμε την πόρτα στην αξιολόγηση.
• γιατί δε νομιμοποιούμε τους μηχανισμούς διοίκησης και την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.

Καλούμε τα σωματεία να πάρουν θέση υπέρ της αποχής από τις διαδικασίες επιλογής υποδιευθυντών και να προχωρήσουν σε έκτακτες γενικές συνελεύσεις όπου θα συζητήσουμε και θα οργανώσουμε την πάλη μας.

Να οργανώσουμε αγώνες που να μπορούν να βάλουν φρένο στην επίθεση

Διάβασέ το »