Ο αντικομμουνισμός είναι η ιδεολογική εμπροσθοφυλακή της βάρβαρης καπιταλιστικής επίθεσης και της πολιτικής της φασιστικοποίησηςΛύσσαξαν τα τσιράκια του συστήματος για τα «εγκλήματα του κομμουνισμού». Με ικανοποίηση για τη φάση ήττας του κομμουνιστικού κινήματος αλλά και με τρόμο για το ενδεχόμενο ανασύστασής του προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία, χρησιμοποιώντας ως «θύματα» ναζιστές και δοσίλογους δολοφόνους, ανύπαρκτους παππούδες και ένα κάρο τραγικές αστειότητες.
Δεν μας κάνει εντύπωση. Για τα αφεντικά του καπιταλισμού – ιμπεριαλισμού, οι κολασμένοι δεν έχουν το δικαίωμα ούτε καν να διανοηθούν να διεκδικήσουν τον κόσμο. Όταν το διανοηθούν είναι «επικίνδυνοι» και «τυχοδιώκτες», όταν το υλοποιούν είναι «αντιδημοκρατικοί», «πραξικοπηματίες», «δολοφόνοι», «βάρβαροι»…
Με το ίδιο τρόπο έχουν ανακαλύψει τη «βαρβαρότητα» των μαζών στη γαλλική επανάσταση, τη «βιαιότητα» των σφαγιασμένων Κομμουνάρων του Παρισιού, την «εγκληματικότητα» των Μπολσεβίκων, τη «δολοφονική μανία» της δολοφονημένης Ρόζας και του μακελεμένου γερμανικού προλεταριάτου, τα «εγκλήματα» του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του Αρη απέναντι στους κατακτητές και τους δοσίλογους, του ΔΣΕ απέναντι στους νέους κατακτητές, των Βιετκόγκ απέναντι στους «δημοκράτες» Αμερικάνους των Ναπάλμ, την «τραχύτητα» των Κινέζων Ερυθροφρουρών απέναντι στους νέους εκμεταλλευτές, την «επικινδυνότητα» του ενός εκατομμυρίου εκτελεσμένων κομμουνιστών Ινδονήσιων κάτω από τους πανηγυρισμούς των ιμπεριαλιστών διπλωματών.
Οι ιμπεριαλιστές και οι αστοί, εμπνευστές και απολογητές της αποικιοκρατίας, των δύο παγκόσμιων πολέμων, των εκατοντάδων εισβολών, της απόλυτης βάρβαρης εκμετάλλευσης του προλεταριάτου και των λαών έχουν δείξει, δείχνουν κάθε μέρα όχι μόνο σε τι σημείο «έξαλλης σκληρότητας μπορούν να φτάσουν» (όπως λέει ο Μαρξ) όταν οι ξυπόλητοι αμφισβητήσουν την κυριαρχία των αφεντικών, αλλά και με τι θράσος προσπαθούν να αντιστρέψουν την ιστορία για να αποφύγουν μελλοντικές εμπλοκές από την συγκροτημένη πάλη των λαών.
Αλλωστε ο νεοναζί με παραλλαγή Εσθονός υπουργός Δικαιοσύνης ομολογεί ντροπαλά (αλλά με ταξική ειλικρίνεια) ότι η εγκληματικότητα του κομμουνισμού αποδεικνύεται από την απαγόρευση της ατομικής ιδιοκτησίας και του επιχειρείν!
Θλιβεροί ακολουθητές της απαίτησης του συστήματος να στρατευθούν όλοι στη μεγάλη φασιστική – αντικομμουνιστική εκστρατεία και διάφοροι θλιβεροί της Αριστεράς, ανάμεσά τους και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ιδεολογικοί του πρόγονοι, που πρώτοι σήκωσαν τη σημαία του «αντι-ολοκληρωτισμού» και του αντικομμουνισμού. Γιατί ήξεραν και ξέρουν ότι ο αντικομμουνισμός μπορεί να μην είναι ικανή αλλά είναι η πρώτη αναγκαία συνθήκη για να μπορεί να μπει κάποιος στα σαλόνια του συστήματος. Χρησιμοποιούνται και «διανοούμενοι» σαν τον αγαπημένο των ιμπεριαλιστών Σολζενίτσιν και το γνωστό -και αγαπημένο σε «προοδευτικούς» κύκλους- Οργουελ για τον οποίο κανένας δεν έχει συγκλονιστεί για το γεγονός ότι τα αντισταλινικά – αντικομμουνιστικά του πονήματα γράφονταν ενώ ο συγγραφέας ήταν αποδεδειγμένα πια πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις και κάρφωνε κομμουνιστές.
Η έξαρση της έως γελοιότητας αντικομμουνιστικής υστερίας έχει διπλό στόχο:
- Αφενός να ισχυροποίησει τον οδοστρωτήρα του συστήματος απέναντι στα λαϊκά και εργατικά δικαιώματα μέσα από την εμπέδωση του καπιταλιστικού μονόδρομου και του μάταιου όποιας απόπειρας οικοδόμησης μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
- Αφετέρου να προλάβει οποιαδήποτε συνάντηση των αντιστάσεων που γεννάει η καπιταλιστική επίθεση με μια κοσμοθεωρία που μπορεί να βάλει την ατζέντα της ανατροπής της κοινωνίας των πολέμων, της φτώχειας, της εκμετάλλευσης.
Για αυτούς τους λόγους η αποφασιστική αντίσταση στον αντικομμουνισμό είναι υπόθεση όχι μόνο των κομμουνιστών αλλά όλων των αγωνιστών που θέλουν να αντισταθούν στη βαρβαρότητα του συστήματος.
Για αυτούς τους λόγους, πραγματική απάντηση στον αντικομμουνισμό και τη φασιστικοποίηση είναι η ανάπτυξη λαϊκών αγώνων για τα βασικά δικαιώματα στη ζωή. Σε αυτούς άλλωστε τους αγώνες, το ίδιο το κίνημα θα βρει τι έχει κάνει καλά και τι όχι στο προηγούμενο ιστορικό κύμα. Θα κάνει τους απολογισμούς του, όχι για να «νομιμοποιηθεί» στο σύστημα, αλλά για να είναι πιο αποτελεσματική η πάλη του
