Ανοιχτό
γράμμα στους συναδέλφους του σχολείου μου,
σε
όλους τους συναδέλφους
Αγαπητοί μου συνάδελφοι,
Πέρασαν ήδη τρεις εβδομάδες που βρισκόμαστε έξω από
τα σχολεία μας, μακριά από τους μαθητές μας. Απομονωμένοι ο ένας από τον άλλον
ζούμε το φόβο και τις πολλές και μεγάλες ανησυχίες της κατάστασης. Για το τώρα
αλλά και για το «μετά». Ταυτόχρονα μέσα σε αυτή την κατάσταση, ο καθένας μας
δέχεται μόνος του πολλαπλές πιέσεις, άμεσες και έμμεσες.
Η απομόνωση αυτή κοστίζει,
νομίζω, σε όλους μας. Η τηλεφωνική επικοινωνία που έχουμε, ο καθένας μας με
κάποιους άλλους, έχει βέβαια την αξία της. Αλλά νομίζω δεν μπορεί να
αντικαταστήσει, ούτε καν να υποκαταστήσει, τη συνολική και συλλογική μας
καθημερινή συνάντηση στο σχολείο μας.
Η τηλεδιάσκεψη στην οποία
καλούσε η Συντονίστρια τη Δευτέρα 30/3 (και) τους εκπαιδευτικούς του Σχολείου
μας, θεωρούσα ότι ήταν μια ευκαιρία να «βρεθούμε» όλοι μαζί. Μια έστω
«τεθλασμένη» δυνατότητα να ακούσουμε, όλοι, ο ένας τον άλλον. Εξ άλλου το θέμα
της τηλεδιάσκεψης («εξ αποστάσεως εκπαίδευση») είναι το «μέγα ζήτημα» των
ημερών για τους εκπαιδευτικούς. Ίσως
μάλιστα όχι μόνο «των ημερών» αλλά και του μέλλοντος, όπως δηλώνεται από
το ΥΠΑΙΘ. Σε κάθε περίπτωση είναι το ζήτημα γύρω από το οποίο ασκούνται στον
καθένα μας οι μεγάλες πιέσεις που ήδη ανέφερα.
Αγαπητοί μου συνάδελφοι,
Δεν μπόρεσα , για
προσωπικούς λόγους, να βρεθώ στη «συνάντηση» αυτή της 30/3. Νοιώθω όμως την
ανάγκη να εκφράσω με το γράμμα μου αυτό κάποιες σκέψεις, για το ζήτημα της «εξ
αποστάσεως εκπαίδευσης», το οποίο είναι ανοιχτό και η έκβαση του θα κριθεί σε
μεγάλο βαθμό από τη δικιά μας, συλλογική στάση.
Θα έλεγα ότι το ζήτημα αυτό
έχει δύο πλευρές. Η μία είναι αυτή που μπορούμε να ονομάσουμε «τεχνική πλευρά»,
και αφορά στους τεχνικούς (και όχι μόνο) όρους υλοποίησης του εγχειρήματος. Η
δεύτερη είναι η ουσιαστική πλευρά και αφορά στο τι πραγματικά επιδιώκει το
ΥΠΑΙΘ και η κυβέρνηση με το εγχείρημα αυτό.
Τα δεδομένα που αφορούν στην πρώτη πλευρά είναι κοινός τόπος
για όλους τους εκπαιδευτικούς. Μπορώ συνεπώς να… πρωτοτυπήσω και να επικαλεστώ
τη μαρτυρία ενός εκπροσώπου της πολιτικής του συστήματος σχετικά με αυτά.
Αναφέρομαι στον πρόεδρο της ΔΑΚΕ Καθηγητών
Δ.Ε. και οργανωτικού γραμματέα της ΟΛΜΕ, Νίκου Παπαχρήστου που γράφει
ανάμεσα στα άλλα:
·
Αρκετοί μαθητές
δε διαθέτουν Ηλεκτρονικό Υπολογιστή και ακόμα περισσότερες οικογένειες έχουν
έναν Ηλεκτρονικό Υπολογιστή για δύο ή περισσότερα παιδιά.
·
Μέρος του
εκπαιδευτικού δυναμικού δε διαθέτει τον απαραίτητο τεχνολογικό εξοπλισμό, για
να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του προγράμματος.
·
Κάποιοι
συνάδελφοι, με μεγάλη προϋπηρεσία, δεν είναι εξοικειωμένοι με τις
τεχνικές της εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης και κάνουν βασική χρήση του
Ηλεκτρονικού Υπολογιστή.
·
Πολλές
οικογένειες και εκπαιδευτικοί δε διαθέτουν ευρυζωνικό δίκτυο υψηλής ταχύτητας
(υψηλής ταχύτητας internet)
·
Το Πανελλήνιο
Σχολικό Δίκτυο, το οποίο επιβάλλεται να χρησιμοποιηθεί για την εγγραφή των
μαθητών στην ασύγχρονη εκπαίδευση και τη δημιουργία ηλεκτρονικών τάξεων,
κυριολεκτικά «σέρνεται», με αποτέλεσμα πολλοί γονείς να αδυνατούν να εγγράψουν
τα παιδιά τους. Γι’ αυτό άλλωστε το Υπουργείο έδωσε παράταση εγγραφής έως τις
30 Μαρτίου.
·
Οι καθηγητές
δυσκολεύτηκαν να δημιουργήσουν ηλεκτρονικές τάξεις και πολλοί
υποχρεώθηκαν να δουλέψουν τα ξημερώματα (04:00 ή 05:00 το πρωί) προκειμένου να
πετύχουν τον στόχο τους.
·
Η πρόσκληση για
τη χρήση της πλατφόρμας Cisco Webex Meetings ήρθε από το
Υπουργείο μόλις τη Δευτέρα, 23 Μαρτίου στα e-mail των εκπαιδευτικών.
·
Η αντικειμενική
αδυναμία έστω και μικρού μέρους των μαθητών να συμμετέχει στη διαδικασία κάνει
το πρόγραμμα επιλεκτικό.
(ολόκληρη η επιστολή του
προέδρου της ΔΑΚΕ στο σύνδεσμο: https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/317043_anoihti-epistoli-pros-eidimones-dimosiografoys-shetika-me-tin-ex-apostaseos
)
Η
έστω κομψή ομολογία του προέδρου της ΔΑΚΕ , ότι «αντικειμενικά» το πρόγραμμα όσον αφορά τους μαθητές «είναι επιλεκτικό» μας συνδέει και με τη
δεύτερη πλευρά του ζητήματος. Αλλά ταυτόχρονα η ομολογία αυτή απαντά αρνητικά και στο ερώτημα για το αν το
πρόγραμμα είναι υποχρεωτικό για τους
εκπαιδευτικούς.
Αγαπητοί
μου συνάδελφοι,
Το
ερώτημα αυτό τέθηκε και στην τηλεδιάσκεψη της 30/3 και υπάρχουν δύο σημαντικές
νομίζω επισημάνσεις για το ζήτημα αυτό.
α)Το
ερώτημα αυτό είναι εύλογο και
επιβεβλημένο αλλά τέθηκε σε αναρμόδιο
πρόσωπο. Οι συντονιστές εκπαίδευσης, δεν
είναι διοικητικά όργανα και δεν έχουν την ευθύνη να ανακοινώσουν τις
υποχρεώσεις των εκπαιδευτικών. Την ευθύνη αυτή έχουν το ΥΠΑΙΘ, η Περιφερειακή
Διεύθυνση , η ΔΙΔΕ, οι διευθυντές των σχολείων. Κανένα από αυτά τα διοικητικά
όργανα δεν έχει εκδώσει γραπτή απόφαση
-ανακοίνωση για την υποχρεωτικότητα του προγράμματος. Δεν νομιμοποιούνται
να το κάνουν, ακριβώς γιατί μια τέτοια απόφαση θα σήμαινε ‘ότι αποφασίζουν να
αποκλείσουν ακόμα και από αυτό που (πολύ καταχρηστικά) ονομάζεται «εκπαίδευση»
εξ αποστάσεως, ένα σημαντικό μέρος των μαθητών!
β)
Αν οι συντονιστές πράγματι, πιστεύουν στην αξία του προγράμματος της λεγόμενης
«εξ αποστάσεως εκπαίδευση» νομίζω ότι οφείλουν να «εμπνεύσουν» και να
«στρατεύσουν» εκπαιδευτικούς σε αυτό το πρόγραμμα επιχειρηματολογώντας για την
αξία που οι ίδιοι οι συντονιστές θεωρούν ότι έχει! Η αδυναμία να το κάνουν αυτό και πολύ
περισσότερο η καταφυγή στην επίκληση της «υποχρεωτικότητας» (που δεν ισχύει ούτε για τη σύγχρονη ούτε
για την ασύγχρονη «τηλεκπαίδευση»), το λιγότερο που μπορεί να δείχνει είναι ότι
περισσεύουν τα αρνητικά στοιχεία για την «αξία του προγράμματος».
Αγαπητοί
μου συνάδελφοι,
Μερικές
μόνο βασικές επισημάνσεις για αυτό που
ονόμασα δεύτερη και ουσιαστική πλευρά
του ζητήματος της «εξ αποστάσεως» εκπαίδευσης είναι:
Ø Η
εκπαίδευση δεν είναι «δύο οθόνες» που απέχουν μεταξύ τους μερικά ή και πάρα
πολλά χιλιόμετρα! Η εκπαίδευση βασίζει την υπόσταση της στην άμεση σχέση-
αλληλεπίδραση όλων με όλους μέσα σε μια τάξη, με φυσική παρουσία. Για να
υπάρχει εκπαίδευση χρειάζονται σχολεία! Όταν τα σχολεία είναι κλειστά η
εκπαίδευση δεν λειτουργεί, δεν υπάρχει!
Ø Ξέρουμε
καλά πόσο και πως η κυβέρνηση (όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις)
«νοιάστηκε» τους μαθητές και την εκπαίδευση πριν την πανδημία. Με την
αδιοριστία και τα χιλιάδες κενά, με το πετσόκομα των λειτουργικών δαπανών των
σχολείων (μέχρι και η δωρεάν μετακίνηση των μαθητών στα σχολεία έχει
αμφισβητηθεί…) με τα «μη εγκρινόμενα τμήματα» και τις συγχωνεύσεις σχολείων κοκ
Ø Τώρα,
με τα σχολεία κλειστά, το ΥΠΑΙΘ ξεσηκώνει ένα τεράστιο θόρυβο και παρουσιάζει
μια εικονική κανονικότητα που αγγίζει τα όρια του φαιδρού. Η κυβέρνηση στοχεύει
να εμφανιστεί στο λαό –που τον έχει αφήσει αβοήθητο και «μόνο του στο
σπίτι» απέναντι στην πανδημία- ότι
«φροντίζει» τα παιδιά του. Στην πραγματικότητα ετοιμάζει την επόμενη εφιαλτική
μέρα. Γιατί η εξάπλωση της «τηλεκπαίδευσης» είναι η κατάργηση της εκπαίδευσης,
η κατάργηση του δικαιώματος όλων των μαθητών στο δωρεάν και δημόσιο σχολείο.
Ø Η
υπουργός Παιδείας (σκοπίμως) δεν κρατήθηκε! Πρόσφατα αποκάλυψε ότι σχεδιάζει
την «ολοκλήρωση της ύλης με εξ
αποστάσεως μαθήματα» (https://www.in.gr/2020/03/22/greece/ti-tha-ginei-tis-panelladikes-kerameos-apokalyptei-sto-gr-sxedio-tou-yp-paideias/)
και όχι μόνο όπως υποκριτικά λέγεται «τη διατήρηση της επαφής των μαθητών με
την εκπαίδευση»
Αγαπητοί μου συνάδελφοι,
Στις δύσκολες και
επικίνδυνες για την υγεία μας , τη ζωή μας και τα δικαιώματα
μας συνθήκες που ζούμε, οφείλουμε
αλληλεγγύη και στήριξη στους μαθητές μας! Με όποια μορφή και τρόπο κρίνει ο
καθένας μας πρόσφορο, πρέπει να είμαστε όσο μπορούμε κοντά τους. Να ακούσουμε
τις αγωνίες τους και τα ερωτήματα τους, να συμβάλλουμε και να παροτρύνουμε όσο
μπορούμε, και όσο το επιτρέπουν και οι συνθήκες των οικογενειών τους στη
δημιουργική αξιοποίηση του χρόνου τους.
Αυτή η αλληλεγγύη μας και
για να είναι τέτοια πρέπει να εκδηλώνεται έξω
από τις πλατφόρμες και απέναντι στους σχεδιασμούς του Υπουργείου.
Είναι
αλληλεγγύη στους μαθητές μας, να μην συμμετέχουμε στην επιχείρηση κατασκευής της εικονικής κανονικότητας
του Υπουργείου !
Είναι
αλληλεγγύη στους μαθητές μας να σταθούμε απέναντι στην
επιδίωξη να διαμορφωθούν προϋποθέσεις για να γίνει η «εξ αποστάσεως εκπαίδευση»
καθεστώς σε πολλά σχολεία, τμήματα, μαθήματα στη χώρα!
Αυτή είναι η συλλογική στάση
που οφείλουμε, η ευθύνη που έχουμε απέναντι στους μαθητές μας. Είναι δικαίωμα μας η άρνηση συμμετοχής
στην επιχείρηση του Υπουργείου, κόντρα στον καθημερινό καταιγισμό πιέσεων που
μας ασκούνται. Ακόμα και το ΔΣ της ΟΛΜΕ προσδιορίζει ως «προαιρετική» τη
συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην «εξ αποστάσεως διδασκαλία»! (https://www.esos.gr/arthra/66671/i-kritiki-tis-olme-stin-ex-apostaseos-ekpaideysi)
Αυτή είναι η κατεύθυνση στην οποία κινούνται ήδη πολλοί
εκπαιδευτικοί σε όλη τη χώρα και σε αυτή την κατεύθυνση είναι και η απόφαση της
ΕΛΜΕ Σάμου (https://agkinekpsamou.blogspot.com/2020/03/blog-post_23.html)
αλλά και πολλών ΕΛΜΕ και Συλλόγων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. (ενδεικτικά: https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/317011_yliko-gia-paidia-ekatontades-protaseis-biblion-binteomathimaton-kai)
Από αυτό το «βήμα» του
ανοιχτού γράμματος, προτείνουμε και καλούμε εκ μέρους των Αγωνιστικών Κινήσεων
Εκπαιδευτικών, την ΕΛΜΕ Σάμου, να στηρίξει πιο αποφασιστικά την παραπάνω
ανακοίνωση της, να διαμορφώσει πλαίσιο
στο οποίο να μπορούν να αναφέρονται και να στηρίζονται οι πολλές μεμονωμένες
πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που εκδηλώνουν συνάδελφοι μας.
Αγαπητοί μου συνάδελφοι,
Θέλουμε να είμαστε υγιείς
και να ζήσουμε. Να ζήσουμε όρθιοι. Να ζήσουμε με τα δικαιώματά μας. Έχουμε
ανάγκη και δικαίωμα να παλέψουμε για αυτό.
Ο συνάδελφος σας
Νίκος Παπαβασιλείου
εκπαιδευτικός στο Γυμνάσιο Καρλοβάσου,
μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών
