Περισσεύει η «υπευθυνότητα» της
υποταγής και της αδράνειας!
Χρειαζόμαστε αντιστάσεις και αγώνες!
(για τη στάση μας στο ΔΣ σχετικά με το ΜΠΔ)
Με απόφαση της πλειοψηφίας του ΔΣ της
ΕΛΜΕ (ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ και
ΠΑΜΕ), πραγματοποιήθηκε η ένταξη του
σωματείου στο Μητρώο Πραγματικών Δικαιούχων (ΜΠΔ) όπως πρόβλεπε ο νόμος του
ΣΥΡΙΖΑ 4557/2018 που υλοποιείται από την κυβέρνηση της ΝΔ. ‘Ένας νόμος που
κατ΄επιταγήν της ΕΕ επιβάλλει το φακέλωμα σωματείων εργαζομένων, συλλόγων
γειτονιάς ακόμα και συλλόγων γονέων και κηδεμόνων και αντιμετωπίζει όλες αυτές
τις συλλογικότητες ως εν δυνάμει «τρομοκρατικές» που μπορεί να κάνουν…
διακίνηση «μαύρου χρήματος»! Ένας ακόμα νόμος που μαζί με όλα τα μέτρα και τους
νόμους που προστέθηκαν από το 2018 ως σήμερα διαμορφώνει πλαίσιο κατάπνιξης και
απαγόρευσης της οργάνωσης και της πάλης των εργαζομένων και της νεολαίας.
Απέναντι στην επιχείρηση ένταξης των
σωματείων στο ΜΠΔ
που ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2019 και συνοδευόταν, σε περίπτωση άρνησης, από
την απειλή επιβολής εξοντωτικών προστίμων, δεν
δόθηκε καμιά μάχη! Αντίθετα η ΟΛΜΕ, η ΑΔΕΔΥ και συνολικά οι συνδικαλιστικές
ηγεσίες έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να δώσουν οδηγίες για την ένταξη των
σωματείων στο ΜΠΔ! Σε αυτή τη γραμμή της υποταγής πρωτοστάτησαν φυσικά οι
δυνάμεις του κυβερνητικού-καθεστωτικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ και ΣΥΝΕΚ. Με αυτή τη
γραμμή συνέπλευσε πρακτικά και το ΠΑΜΕ
που από τη μια κατήγγειλε το ΜΠΔ και από την άλλη πρότεινε στις Ομοσπονδίες
(δηλαδή στις καθεστωτικές δυνάμεις) να … προτείνουν στην κυβέρνηση «την
εξαίρεση των σωματείων» από το ΜΠΔ! Αλλά και οι Παρεμβάσεις αρκέστηκαν στην
καταγγελία του ΜΠΔ χωρίς να προβάλλουν καμιά πρόταση πάλης για την άρνηση της
ένταξης σε αυτό.
Ως
Αγωνιστικές Κινήσεις το ζήτημα του ΜΠΔ το είχαμε θέσει στα πλαίσια της πρότασης
μας για τη συγκρότηση του προεδρείου
στην ΕΛΜΕ
Σάμου. Το ζήτημα του ΜΠΔ το
θέσαμε πανελλαδικά με συγκεκριμένη πρόταση πάλης προς όλες τις δυνάμεις του
κινήματος, πρόταση που δεν βρήκε αποδέκτες. Στα πλαίσια της ΕΛΜΕ Σάμου στη
βάση αυτής της πρότασης ζητήσαμε σύσκεψη σωματείων που έγινε το Δεκέμβρη
του 2019. Στη σύσκεψη αυτή από τη μια η ΔΑΚΕ έκφρασε ανοιχτά τη
θέση αποδοχής του ΜΠΔ ενώ από την άλλη
το ΠΑΜΕ αρνήθηκε την πρόταση να διοργανωθεί νέα σύσκεψη από κοινού από
τα σωματεία που ήταν παρόντα (ΝΤ ΑΔΕΔΥ, σωματείο εργαζομένων Νοσοκομείο
Σάμου, σύλλογος Δ/Ν). Αρνούνταν δηλαδή οποιαδήποτε προσπάθεια να υπάρξει αγώνας
για το ζήτημα και πρακτικά και πολιτικά στήριζε τη γραμμή αποδοχής του ΜΠΔ. Την ίδια και χειρότερη στάση ακολούθησαν
όλοι αυτοί στην επόμενη σύσκεψη που διοργανώθηκε από την ΕΛΜΕ μετά από πρότασή
μας και τον Ιανουάριο
του 2020
Με βάση αυτόν τον κυρίαρχο συσχετισμό οι
συνάδελφοι στο σωματείο μας αλλά και όλοι οι εργαζόμενοι στα σωματεία της Σάμου
και σε όλη τη χώρα δεν καλέστηκαν ποτέ να αντισταθούν και να αρνηθούν την
ένταξη στο ΜΠΔ. Με βάση αυτή τη γραμμή του συμβιβασμού και της αδράνειας
ήρθε ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία η λήξη της προθεσμίας για την ένταξη στο ΜΠΔ
(την οποία τόσο ανυπόμονα περίμενε η ΔΑΚΕ), χωρίς να έχει εκδηλωθεί καμιά
αντίσταση, καμιά κινητοποίηση, ούτε καν κάποια πρόταση πάλης από τα
«εκατοντάδες» σωματεία και συνδικάτα που αναφέρονται στις «ταξικές» αλλά και
στις «ριζοσπαστικές» δυνάμεις. Και αφού ήρθε η λήξη της προθεσμίας, οι δυνάμεις
της πλειοψηφίας, «σαν έτοιμες από καιρό», και με δεδομένη την παραίτηση μας από
τις θέσεις του γραμματέα και του ταμία, συγκρότησαν νέο προεδρείο (που δεν το
ανακοινώνουν στους συναδέλφους) και ψήφισαν «υπεύθυνα» την ένταξη του σωματείου
στο ΜΠΔ (που ούτε και αυτό το ανακοινώνουν).
Αυτή τη γραμμή του συμβιβασμού και
της αδράνειας καταψηφίσαμε στο ΔΣ , καταψηφίζοντας την ένταξη του σωματείου στο
ΜΠΔ. Την άρνηση της συναίνεσης μας σε αυτόν τον κυρίαρχο συσχετισμό εκφράσαμε
με την παραίτηση μας από τις θέσεις του γραμματέα και του ταμία!
Φωνασκεί τώρα η πλειοψηφία του ΔΣ και
μας κάνει «μάθημα υπευθυνότητας», μας κουνάει το δάχτυλο που δεν ψηφίσαμε μαζί
τους την ένταξη του σωματείου στο ΜΠΔ! Στην πραγματικότητα δεν μας θέλουν «υπεύθυνους»,
μας θέλουν συνένοχους στην υποταγή, στο συμβιβασμό, στην αδράνεια. Θέλουν να
πάρουμε μερτικό από την αποκλειστικά δικιά τους πολιτική ευθύνη. Την ευθύνη όχι
γιατί τα σωματεία δεν κατάφεραν με τον αγώνα τους να αποτρέψουν την ένταξη τους
στο ΜΠΔ. Αλλά την ευθύνη γιατί ποτέ δεν υπήρξε αυτός ο αγώνας!
Υπάρχουν μάχες και αγώνες που
κερδίζουν νίκες και κατακτήσεις. Υπάρχουν μάχες και αγώνες που δεν κερδίζουν τους στόχους
τους αλλά κερδίζουν το μάθημα της μαζικής και συλλογικής αντίστασης που είναι η
βάση για τις επόμενες νικηφόρες μάχες. Οι
μόνες μάχες που είναι χαμένες είναι αυτές που δεν δίνονται!
Στην ΕΛΜΕ Σάμου και στα σωματεία,
«περισσεύει» η γραμμή που αρνείται στους εργαζόμενους να δώσουν μάχες.
Περισσεύει η υποταγή και η συμμόρφωση που παρουσιάζεται ως «υπευθυνότητα». Όμως
οι εκπαιδευτικοί, όλοι οι εργαζόμενοι και η νεολαία χρειάζονται γραμμή μαζικής
αντίστασης και αγώνων. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που έχουν απέναντι στην άγρια
επίθεση για να υπερασπίσουν και να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους στη ζωή και
στη δουλειά!
Σάμος 13/01/2021
