ΚΑΠΟΙΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ
ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΣΑΜΟΥ
Με ελπιδοφόρα συμμετοχή και
διάθεση πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου η έκτακτη Γενική Συνέλευση
του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Σάμου, με θέμα την ατομική αξιολόγηση και
τις ενέργειες του σωματείου για το επόμενο διάστημα. Τη συζήτηση παρακολούθησαν
περίπου 50 συνάδελφοι, γεγονός που αποδεικνύει την ανησυχία και τον αναβρασμό
που επικρατεί στην εκπαίδευση, αλλά και την εμπιστοσύνη των συναδέλφων στις
συλλογικές διαδικασίες. Η ατομική αξιολόγηση σωστά έχει προκαλέσει την οργή της
συντριπτικής πλειοψηφίας του κλάδου, αφού όλοι αντιλαμβάνονται πως στοχεύει στον
εκβιασμό ενός ευάλωτου κομματιού των εκπαιδευτικών, όπως είναι οι νεοδιόριστοι,
προκειμένου να εμπεδωθεί η κουλτούρα για την εφαρμογή της αξιολόγησης, το άνισο
και ταξικό σχολείο, η πειθάρχηση και η τρομοκρατία των εκπαιδευτικών και το
κρίσιμο ζήτημα της αμφισβήτησης της μόνιμης και σταθερής δουλειάς.
Ως Αγωνιστικές Κινήσεις τοποθετηθήκαμε
για την ανάγκη οργάνωσης κεντρικού απεργιακού αγώνα απέναντι σ’ αυτό το κρίσιμο σημείο της
επίθεσης του Υπουργείου. Όλο το προηγούμενο διάστημα οι ομοσπονδίες έδειξαν με
τη στάση τους πως όχι μόνο δεν ανταπεξέρχονται στις ανάγκες της περιόδου, αλλά
η ένοχη σιωπή και ανοχή τους όλο το τελευταίο διάστημα, η ευθυγράμμισή τους με την
κυβερνητική πολιτική, έδωσαν χώρο στην κυβέρνηση να βαθαίνει την επίθεση στον
χώρο της εκπαίδευσης όλο και περισσότερο. Η μόνη διέξοδος, λοιπόν, για εμάς
αυτήν την περίοδο βρίσκεται στις μαζικές γενικές συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων
σωματείων, στις αποφάσεις για απεργίες και διαδηλώσεις, στη σύνδεσή μας στον
αγώνα με τους γονείς και τους μαθητές, στη δημιουργία επιτροπών αγώνα από
συναδέλφους που θα οργανώνουν, θα συντονίζουν και θα εξασφαλίζουν την υλοποίηση
των αποφάσεων των συνελεύσεων.
Οι άλλες τρεις δυνάμεις του
σωματείου (Ενωτική, ΑΣΕ και Ανεξάρτητη Επικοινωνία) κατέθεσαν μια πρόταση, που
συγκλίνει με την απόφαση της ΔΟΕ και αποτελεί μια ακόμα απόφαση υπεκφυγής και μη
πάλης. Απεργία-αποχή, κυλιόμενες στάσεις εργασίας, παράσταση διαμαρτυρίας στις
διευθύνσεις, συναντήσεις με τους σχολικούς συμβούλους(!!!) και μια 24ωρη απεργία που για άλλη μια φορά δε
θέτει το ζήτημα της αξιολόγησης ως το κεντρικό ζήτημα πάλης αυτής της περιόδου, υποτιμώντας μ’ αυτόν τον τρόπο
την ισχύ και τη συσπείρωση που δημιουργεί το αίτημα για ανατροπή του πλαισίου
της αξιολόγησης. Η απεργία- αποχή που οδηγεί σε ατομική στάση του
αξιολογούμενου και οι κυλιόμενες στάσεις εργασίας αυτήν την περίοδο δεν μπορούν
να αναδεικνύονται ως το βασικό εργαλείο πάλης, γιατί οδηγούν στο να απομονώνονται
οι εκπαιδευτικοί, να εγκαταλείπονται οι νεοδιόριστοι μόνοι τους να αντιμετωπίσουν
τους αξιολογητές και τελικά να επικρατήσει απογοήτευση και εφαρμογή της αξιολόγησης.
Ιδιαίτερα ελπιδοφόρο, επίσης,
ήταν πως, αν και ως Αγωνιστικές Κινήσεις καταθέσαμε διαφορετική πρόταση από
τους υπόλοιπους που ταυτίζονταν πλήρως με τις προτάσεις της ΔΟΕ και ενώ έγινε
συγκεκριμένη προσπάθεια από τις υπόλοιπες δυνάμεις να υπάρξει σύγχυση ως προς
το τι λέμε κι αν μπορεί να υλοποιηθεί, ένα πολύ σημαντικό ποσοστό (14 έναντι
27) στήριξε την πρόταση μας δείχνοντας τη διάθεση του για ανυποχώρητο απεργιακό
αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση.
Συνάδελφοι/-ίσσες,
η περίοδος είναι κρίσιμη και επιβάλλει την ενεργή συμμετοχή μας στις
διαδικασίες του σωματείου.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ
ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
