συνδιάσκεψη του ΝΤ ΑΔΕΔΥ Σάμου της 30/6/18

Πολιτικό πλαίσιο  για τη συνδιάσκεψη του ΝΤ ΑΔΕΔΥ Σάμου της 30/6/18

1. Με αμείωτη ένταση συνεχίστηκε από το καλοκαίρι του 2015 ως σήμερα η επίθεση του συστήματος ενάντια στο λαό και στη νεολαία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνέχισε στο δρόμο των προηγούμενων με την ψήφιση και εφαρμογή του τρίτου μνημονίου και με δεκάδες άλλα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα. Τα εργασιακά, κοινωνικά αλλά και τα δημοκρατικά δικαιώματα χτυπιούνται, πετσοκόβονται και θυσιάζονται στο βωμό της κρίσης και των οξυμένων ανταγωνισμών , στο βωμό των συμφερόντων του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Παράλληλα με τη λεηλασία των εργαζομένων ξετυλίγεται και η λεηλασία του πλούτου της χώρας με τις ιδιωτικοποιήσεις-ξεπουλήματα κάθε υποδομής στα ξένα και ντόπια αρπακτικά.

Για την εξαρτημένη από τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ και των ΗΠΑ αστική τάξη δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Η μετατροπή της χώρας σε νεκροταφείο των λαϊκών –εργατικών δικαιωμάτων και η ολοένα βαθύτερη παραρτηματοποίηση της στα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια είναι θεμελιώδεις όροι αναπαραγωγής της κυριαρχίας της. Είναι τα θεμέλια της «ανάπτυξης» που ευαγγελίζεται, δηλαδή της ταξικής διεξόδου που θέλει να εξασφαλίσει για τον εαυτό της. Γι αυτό είναι πράγματι για την αστική τάξη μονόδρομος το «ανήκουμε στη Δύση». Γι αυτό οι πολιτικές της ανεργίας-ελαστικής εργασίας, της συμπίεσης μισθών-συντάξεων-κοινωνικών δικαιωμάτων, της φορολεηλασίας των εργαζομένων και των μικρομεσσαίων επαγγελματιών και αγροτών, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων και της ισοπέδωσης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων θα συνεχιστούν ακόμα πιο άγριες. Γι αυτό είναι αντιδραστικά παραμύθια τα περί «καθαρής εξόδου» που προπαγανδίζει η κυβέρνηση που έχει ήδη προγραμματίσει αιματηρά πλεονάσματα μέχρι και 5,2% ως το 2022 και ψήφισε ήδη στο πολυνομοσχέδιο της 14/6, δεκάδες νέα αντιλαϊκά μέτρα. Η απόφαση του Γιουρογκρουπ της 21/6, και παρά τα άθλια κυβερνητικά πανηγύρια με τις γραβάτες, αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση επιβεβαιώνει. Μένουν άθικτα –με ρήτρα «μη αντιστρεψιμότητας»- όλα τα μνημονιακά  μέτρα και συνεχίζονται στο διηνεκές οι πολιτικές της άγριας εκμετάλλευσης και της φτώχειας για το λαό!  Σε αυτή τη βάση εξάλλου έχει αποχαλινωθεί και η ΝΔ που δια του αρχηγού της εξαγγέλλει ήδη νέα αντιδραστική έφοδο στα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα. Γι αυτό όποια και να είναι η νέα συμφωνία με τους λεγόμενους δανειστές, όποια και να είναι η συγκεκριμένη τροπή  των πολιτικών εξελίξεων είναι δεδομένο ότι η εκμετάλλευση, η φτώχεια, η ανεργία, η πολιτική της κατάπνιξης των δημοκρατικών ελευθεριών, των δικαιωμάτων στον αγώνα και στην απεργία, θα συνεχιστούν και θα ενταθούν.

2. Παράλληλα με την άγρια αυτή επίθεση, ολόκληρη η περιοχή από τα Βαλκάνια ως τη Μ. Ανατολή και την Α. Μεσόγειο βρίσκεται κυκλωμένη και απειλούμενη από τις επεμβάσεις και παρεμβάσεις των ιμπεριαλιστών, από τον κίνδυνο του πολέμου! ΗΠΑ, Ρωσία, Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές αλλά και η Κίνα βρίσκονται σε οξύτατο  ανταγωνισμό σε μια περιοχή στρατηγικής σημασίας για τις παγκόσμιες επιδιώξεις τους. Σε αυτό το πλαίσιο και ενώ ήδη αιματοκυλούνται λαοί, συσσωρεύονται διαρκώς στρατιωτικές πολεμικές δυνάμεις, στήνονται βάσεις, τροφοδοτούνται εθνικισμοί και κηρύγματα μίσους μεταξύ των λαών.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη συμφωνία της ΝΔ και όλων των κομμάτων του συστήματος, έχει μετατρέψει τη χώρα σε στρατιωτικό-πολιτικό προγεφύρωμα των Αμερικανονατοίκών. Πρόκειται για την ίδια πολιτική, της ένταξης της χώρας στο πλαίσιο των απαιτήσεων των ιμπεριαλιστών πατρώνων από την οποία η αστική τάξη προσδοκά κέρδη έναντι των ανταγωνιστών της και κύρια της αστική τάξης της Τουρκίας. Πρόκειται για μια πολιτική που υπηρετεί τα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών, μια πολιτική που  εμπλέκει τη χώρα και το λαό μας στους πιο σοβαρούς κινδύνους. Μια πολιτική που ανακηρύσσει συμμάχους το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ και την αμερικανοκίνητη χούντα της Αιγύπτου, μια πολιτική που ο κλεμμένος ιδρώτας του λαού γίνεται γαλλικές φρεγάτες και αμερικάνικα F-35. Μια πολιτική που προετοιμάζει τους όρους για να σύρει  το λαό σε μια άδικη αλληλοσφαγή του με το λαό της Τουρκίας αν και όταν αυτό το απαιτήσουν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα που έχουν ρόλο επικυρίαρχου στον αντιδραστικό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας.

Προϊόν αυτής της πολιτικής είναι και η συμφωνία Ελλάδας-πΓΔΜ με την οποία ανοίγει ο δρόμος της ένταξης της δεύτερης στο ΝΑΤΟ και συνολικά η αναβάθμιση της παρουσίας των αμερικανονατοϊκών στα Βαλκάνια. Μια συμφωνία που καμιά σχέση δεν έχει με την υπόθεση της συναδέλφωσης και της φιλίας των λαών αλλά αντίθετα υπηρετεί τα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών και συνεχίζει να τροφοδοτεί τις εθνικιστικές αντιλήψεις και δυνάμεις και στις δύο χώρες αλλά και στις γειτονικές.

Απέναντι σε αυτή την πολιτική πρέπει να αναπτυχθεί το πιο μαζικό και αποφασιστικό αντιπολεμικό –αντιιμπεριαλιστικό κίνημα των εργαζομένων και της νεολαίας. Ενάντια στην εμπλοκή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις, για το διώξιμο των βάσεων και την έξοδο της χώρας από ΝΑΤΟ-ΕΕ. Ένα κίνημα που θα αγωνίζεται για ένα Μέτωπο των Λαών της περιοχής ενάντια στους κοινούς μας εχθρούς και  που θα αναδεικνύει τη φιλία και την αλληλεγγύη λαών και προσφύγων ως πρώτη προτεραιότητα απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις αντιδραστικές εθνικιστικές επιδιώξεις των αστικών τάξεων.

3. Σε αυτό το πλαίσιο της γενικευμένης επίθεσης ενάντια στο λαό από το κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστές εξελίσσεται και η επίθεση του συστήματος και της κυβέρνησης του ενάντια στους δημοσίους υπαλλήλους (δ.υ) Μια επίθεση που αντλεί «επιχειρήματα» από την πολύχρονη αντιδραστική προπαγάνδα του συστήματος για τους «τεμπέληδες» και «προνομιούχους» δ.υ. οι οποίοι  ούτε λίγο ούτε πολύ, εμφανίζονται ως οι βασικοί υπεύθυνοι της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος! Μια επίθεση που εξελίσσεται εδώ και πολλά χρόνια και έχει διπλό στόχο: α) Το χτύπημα και την ισοπέδωση των εργασιακών, μισθολογικών, ασφαλιστικών, συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων  των εργαζομένων στο δημόσιο, και β) Το χτύπημα των δικαιωμάτων του λαού σε δωρεάν υγεία-παιδεία και συνολικά την αναίρεση κάθε κοινωνικής πρόνοιας και κατάκτησης των εργαζομένων και της νεολαίας.

Είναι μύθος τα περί «σύγκρουσης» μεταξύ νεοφιλελεύθερων και κεντροαριστερών - σοσιαλδημοκρατών για το ποιο πρέπει να είναι τάχα το «μοντέλο» με βάση το οποίο θα γίνεται η διαχείριση του δημόσιου τομέα. Από την  κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και το Λεβέντη,  όλα τα κόμματα του συστήματος συμφωνούν και στο τσάκισμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο δημόσιο και στην απόσυρση του κράτους από κάθε υποχρέωση του απέναντι στις στοιχειώδεις ανάγκες και τα κοινωνικά δικαιώματα του λαού. Και με διαφορές στο στυλ, όλοι αυτοί καλούν το λαό να «καλύψει» στοιχειώδεις ανάγκες του στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη , στη μόρφωση των παιδιών του, στην καθαριότητα, τη λειτουργία και τη συντήρηση των δημόσιων υπηρεσιών, χώρων, δικτύων και  πόλεων, στη λειτουργία γηροκομείων κοκ μέσα από τις «φιλάνθρωπες δράσεις» τηλεοπτικών σταθμών, μεγαλόσχημων και της Εκκλησίας, μέσα από τα λεγόμενα «κοινωνικά ιατρεία» «κοινωνικά φαρμακεία» , «κοινωνικά φροντιστήρια» κλπ. Παράλληλα επιδεινώνουν διαρκώς το κοινωνικό τοπίο για το λαό όπως με το πολυνομοσχέδιο που ψήφισαν στις 14/6, όπου προβλέπεται μείωση κατά 50% των δαπανών για την πρόνοια και Λύκειο-εξεταστικό κάτεργο για τα παιδιά του λαού! Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση και τα κόμματα του συστήματος   καλούν το λαό να αποδεχτεί τις συνθήκες κοινωνικής εξαθλίωσης που επιβάλλει η πολιτική τους, να σκύψει το κεφάλι στον κοινωνικό μεσαίωνα, να ζει ως επαίτης και να μην αντιδρά, να μην αγωνίζεται για όλα όσα του κλέβουν και του ανήκουν.

4. Στο χώρο του Δημοσίου έχουν πρωτοστατήσει εδώ και χρόνια –ακόμα και πριν τα διαβόητα μνημόνια- οι πολιτικές που χτυπούν  το δικαίωμα  στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, στη δουλειά με δικαιώματα! Στη δουλειά δηλαδή με μισθό που θα καλύπτει τις ανάγκες του εργαζόμενου, στη δουλειά με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα , στη δουλειά με σταθερό ωράριο και  άδεια, χωρίς υποχρεωτικές και χωρίς απλήρωτες υπερωρίες, στη δουλειά όπου τα συνδικαλιστικά δικαιώματα θα είναι ανεμπόδιστα από θεσμοθετημένα και άτυπα εμπόδια και απειλές. Εδώ και χρόνια προωθούνται οι πολιτικές των ελαστικών εργασιακών σχέσεων που με την καθοριστική βοήθεια των κακόφημων ΕΣΠΑ έφτασαν σήμερα στο σημείο να αφορούν περίπου 76.000 εργαζόμενους μόνο στους χώρους της Υγείας, της Παιδείας και των Δήμων! Τόσοι είναι οι συμβασιούχοι σήμερα σε αυτούς μόνο  τους χώρους και σταθερή επιδίωξη της κυβέρνησης και συνολικά του συστήματος είναι η ακόμα μεγαλύτερη αύξηση τους. Πρόκειται για στρατηγικό στόχο του συστήματος που με τη γενίκευση της λεγόμενης ελαστικής εργασίας επιδιώκει όχι μόνο οικονομικά κέρδη αλλά και την διαίρεση-διάσπαση των εργαζομένων, την αύξηση των δυσκολιών τους στο να αντισταθούν και να διεκδικήσουν συλλογικά και μαζικά, και τελικά την υποταγή τους.

Εξάλλου ταυτόχρονα με το μεγάλωμα της στρατιάς των συμβασιούχων προωθείται σταθερά η επίθεση σε όλα τα δικαιώματα των μονίμων. Μισθοί , περίθαλψη, σύνταξη, διαρκώς συρρικνώνονται ,ενώ παράλληλα αυξάνονται το  ωράριο και η  εντατικοποίηση στους χώρους δουλειάς.

5. Βασικό εργαλείο για την ακόμα πιο ασφυκτική περικύκλωση και γενίκευση του χτυπήματος των δικαιωμάτων των εργαζόμενων στο Δημόσιο αποτελεί η αξιολόγηση που πλέον προωθείται σε ηλεκτρονική-εξατομικευμένη μορφή για το σύνολο των δ.υ., εκτός των εκπαιδευτικών για τους οποίους προωθείται με ξεχωριστό νόμο που ψηφίστηκε τον περασμένο Μάιο. Η αξιολόγηση αποτελεί βασική κατεύθυνση τόσο των ΕΕ-ΔΝΤ όσο και της κυβέρνησης, της ΝΔ και των άλλων κομμάτων του συστήματος. Η επιδίωξη όλων αυτών μέσα από την αξιολόγηση δεν είναι βέβαια «να βρεθούν οι άριστοι και να ανταμειφθούν» ούτε «η αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς το λαό» όπως αναίσχυντα προπαγανδίζουν τα παπαγαλάκια του συστήματος και της κυβέρνησης του. Επιδίωξη της αξιολόγησης είναι η κατηγοριοποίηση εργαζομένων, υπηρεσιών και σχολείων για να εξαχθούν τα ανάλογα «συμπεράσματα». Αυτά που θα επιβάλλουν τη συγχώνευση-κατάργηση-ιδιωτικοποίηση δομών και υπηρεσιών. Αυτά που θα διαμορφώνουν δεξαμενές εργαζομένων που οι μισθοί τους πρέπει να περικοπούν ή ακόμα και να απολυθούν. Σε κάθε περίπτωση η αξιολόγηση θα αποτελεί εργαλείο εξατομίκευσης του κάθε εργαζομένου , εργαλείο ελέγχου, τρομοκράτησης και έντασης της εντατικοποίησης των εργαζομένων. Και είναι επικίνδυνες για τα συμφέροντα των εργαζομένων οι αυταπάτες που καλλιεργούνται για μια δήθεν αξιοκρατική, δίκαιη και με αντικειμενικά κριτήρια αξιολόγηση! Τα μόνα κριτήρια που μπορεί να έχει το σύστημα  και οι κυβερνήσεις του είναι αυτά που υπηρετούν τα συμφέροντα του και στρέφονται ενάντια στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων. Γι αυτό μόνο τέτοια, αντεργατική και αντιδραστική,  αξιολόγηση  αυτό το σύστημα μπορεί να εφαρμόσει!  

6. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση και αυτές τις πολιτικές είναι φανερό ότι απαιτείται μαζικός, μαχητικός και παρατεταμένος αγώνας αντίστασης και διεκδίκησης των εργαζομένων. Ωστόσο, όχι μόνο δεν αναπτύσσονται οι αγώνες που απαιτούνται αλλά επιπλέον στις γραμμές των εργαζομένων επικρατεί σύγχυση, απογοήτευση ακόμα και ηττοπάθεια. Η αρνητική αυτή κατάσταση έχει αιτίες και υπευθύνους. Πριν από όλα τις συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που χρόνια τώρα κινούνται με τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας, της υποταγής και της στήριξης τελικά της επίθεσης του συστήματος και των κυβερνήσεων του. Η «κοινωνική συμμαχία» που πρόσφατα ανακήρυξαν και διαμόρφωσαν με το κεφάλαιο και την εργοδοσία, δεν είναι παρά η τελευταία εκδοχή αυτής της γραμμής που βάζει πλάτη στην επίθεση του συστήματος. Μια γραμμή που τον περασμένο Ιανουάριο απέναντι στα μέτρα της τρίτης αξιολόγησης και το χτύπημα στο δικαίωμα στην απεργία έφτασε στο σημείο να μην κηρύξει ούτε την προσχηματική διαμαρτυρία τη μέρα της ψήφισης των μέτρων. Μια γραμμή που απέναντι στα μέτρα της 14/6 τήρησε σιγή ιχθύος! Με αυτή την πολιτική της στήριξης των απαιτήσεων ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου-κυβερνήσεων πορεύονται σταθερά οι κυρίαρχες καθεστωτικές δυνάμεις  στο συνδικαλιστικό κίνημα εδώ και δεκαετίες! Οι παρατάξεις των κομμάτων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ ήταν και παραμένουν απέναντι σε κάθε αγώνα, σε κάθε προσπάθεια των εργαζομένων να αντισταθούν και να διεκδικήσουν. Εξάλλου την ίδια εχθρική για τα συμφέροντα των εργαζομένων γραμμή και στάση έχουν και οι Ομοσπονδίες όπως χαρακτηριστικά φάνηκε στις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων στους Δήμους τον περασμένο Ιούνιο και στις αντίστοιχες των εκπαιδευτικών το φετινό Μάρτη. Μια γραμμή που αντί να βάζει σε πρώτη προτεραιότητα το δικαίωμα στη δουλειά, στοιχίζεται πίσω από τα όρια και τις επιδιώξεις του συστήματος. Γι αυτό εφευρίσκει και ένα σωρό τερτίπια («πανελλαδικές κινητοποιήσεις», δικαστικές προσφυγές, «διαλόγους» με την κυβέρνηση,  αναβολές και τεμαχισμούς κινητοποιήσεων κλπ) που μεθοδεύουν την εκτόνωση, τη διάσπαση , την κατάσβεση τελικά των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων. Την ίδια διαλυτική και απεργοσπαστική στάση και γραμμή τηρούν οι εκπρόσωποι των καθεστωτικών παρατάξεων και στα πρωτοβάθμια σωματεία επιδιώκοντας και την «από τα κάτω» αποσάθρωση των αντιστάσεων και των αγώνων.

7. Ωστόσο βασικές ευθύνες για την άσχημη κατάσταση και τον αρνητικό συσχετισμό που έχει διαμορφωθεί σε βάρος των εργαζομένων ανήκουν στις δυνάμεις που αναφέρονται ως ταξικές, αγωνιστικές, ριζοσπαστικές. Στις δυνάμεις που (αυτό)αναφέρονται ως δυνάμεις υπηρέτησης των συμφερόντων των εργαζομένων, αλλά που η γραμμή τους κάθε άλλο παρά αυτά τα συμφέροντα υπηρετεί.

Ø  Γιατί έχουν διακηρύξει ιδεολογικά και πολιτικά το αστικό κράτος ως «πεδίο της ταξικής πάλης» και καλούν τους εργαζόμενους σε πρακτικές συνδιαχείρησης με τον αντίπαλο.

Ø  Γιατί συνεργάζονται αρμονικά σε σωματεία και Ομοσπονδίες με τις καθεστωτικές δυνάμεις μέσα στο αντεργατικό πλαίσιο του νόμου 1264.

Ø  Γιατί οι προτάσεις τους δεν είναι προτάσεις αγώνα στους εργαζόμενους αλλά σχέδια νόμου στη Βουλή, σχέδια εκλογικής διαφοροποίησης από τα κόμματα του συστήματος

Για αυτό επιλέγουν και καταφεύγουν στις εικονικές κινητοποιήσεις μακριά και έξω από τα σωματεία και τη μάζα των εργαζομένων, ανακυκλώνοντας και τροφοδοτώντας την απογοήτευση και τις αυταπάτες. Γι αυτό τα αιτήματα τους κατρακυλούν αμέσως από το ταξικά αναγκαίο (όπως το καμιά απόλυση συμβασιούχου) στο συμβιβασμό και στην εκτόνωση που ..περιγράφει όλα τα δικαιώματα που «μπορεί» να έχουν οι συμβασιούχοι όντας συμβασιούχοι! Γι αυτό και ο απολογισμός της τριετούς θητείας της ΕΓ του ΝΤ της ΑΔΕΔΥ είναι με ευθύνη της πλειοψηφίας του (ΠΑΜΕ), απολογισμός αδράνειας και απουσίας. Απολογισμός που δεν έχει να παρουσιάσει καμιά προσπάθεια συντονισμού και κινητοποίησης των εργαζομένων ακόμα και όταν εκδηλώθηκαν αγωνιστικές διαθέσεις (Ιούνιος 2017, Μάρτιος2018). Απολογισμός που σε χρόνια που μαίνονται οι απειλές και οι κίνδυνοι, δεν έχει να παρουσιάσει ούτε μια προσπάθεια αντιπολεμικής –αντιιμπεριαλιστικής κινητοποίησης των σωματείων. Απολογισμός που ενώ δυναμώνουν διαρκώς οι φασιστικές προκλήσεις και εντείνεται η πολιτική της φασιστικοποίησης ,  στη δίκη της 17/3/17 όπου σύρθηκαν (και καταδικάστηκαν!) δύο αγωνιστές που κατήγγειλαν τα φασιστικά κηρύγματα της Χ.Α., δεν έκανε ούτε  κάλεσμα για διοργάνωση συγκέντρωσης έξω από τα δικαστήρια.  Απολογισμός που είναι πίσω ακόμα και από τις καταστατικές υποχρεώσεις που προβλέπουν ετήσια σύγκλιση της Συνέλευσης των αντιπροσώπων του Ν.Τ. , πίσω ακόμα και από τη στοιχειώδη υποχρέωση της ΕΓ να συμμετέχει και όχι να απέχει από τις απεργιακές στάσεις, σαν αυτή της Παρασκευής της 11/5/18!

8. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανένα λόγο να φορτωθούν τα αδιέξοδα της γραμμής του συμβιβασμού. Δεν έχουν κανέναν λόγο να «παραδειγματιστούν» από άλλες μορφές αναχώρησης από το πεδίο της πάλης. Σαν αυτή που εκδηλώθηκε στην ΕΛΜΕ Σάμου όπου η κριτική του προέδρου του σωματείου και επικεφαλής της Δημοκρατικής Συσπείρωσης (Παρεμβάσεις), στις ξεπουλημένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, κατέληγε σε κάλεσμα μη συμμετοχής στην απεργία της 30/5! Για να «αθωώσει» έτσι την απεργοσπασία των ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ αλλά και όλο το πρόσφατο και παλιότερο παρελθόν των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που εμφανίζονται ότι τάχα τώρα εγκατέλειψαν τους εργαζόμενους και συντάχθηκαν με τον αντίπαλο!

Οι εργαζόμενοι απέναντι στην άγρια επίθεση του συστήματος και τις πολεμικές απειλές των ιμπεριαλιστών έχουν κάθε λόγο να παλέψουν για να κατακτήσουν τα σωματεία τους. Κόντρα στα δικαστικά και κυβερνητικά πραξικοπήματα, κόντρα στις δεκάδες  διώξεις των συνδικαλιστών και των αγωνιστών που έγινα στα 3,5 χρόνια  της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ , και ενάντια στην προπαγάνδα της μοιρολατρίας και της παραίτησης που καλλιεργείται από πολλές πλευρές, οι εργαζόμενοι οφείλουν να «επιστρέψουν» στα σωματεία τους και να  παλέψουν για τα δικαιώματα τους και την προοπτική τους. Αυτή η δύσκολη επιλογή της πάλης για οργάνωση ανεξάρτητη από το κράτος και τις δυνάμεις του συστήματος , της πάλης για τη συγκρότηση μαζικού κινήματος αντίστασης και διεκδίκησης θεωρούμε ότι είναι η μόνη ρεαλιστική επιλογή. Η επιλογή που δεν υποτιμά και μπορεί να εμπνεύσει τους εργαζόμενους και να απελευθερώσει τις δυνάμεις τους που καταπνίγονται στη σημερινή κατάσταση. Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε και παλεύουμε:

·       Κάτω η αντιλαϊκή – αντεργατική επίθεση κυβέρνησης-κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ!

·       Για Δωρεάν υγεία- παιδεία για όλο το λαό. Κάτω ο κοινωνικός μεσαίωνας

·       Καμιά αξιολόγηση! Όχι στην τρομοκράτηση-χειραγώγηση-κατηγοριοποίηση των εργαζομένων

·       Ενάντια στην ελαστική εργασία -Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού-Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων

·       Για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις - Όχι στην φοροληστεία του λαϊκού εισοδήματος!

·       Για Ελεύθερο συνδικαλισμό, ανεξάρτητο από κράτος και εργοδοσία!

·       Για Φιλία και αλληλεγγύη των λαών! Όχι στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό! Έξω ΗΠΑ- βάσεις –ΝΑΤΟ-ΕΕ

        

Οι αντιπρόσωποι στη συνδιάσκεψη του ΝΤ της ΑΔΕΔΥ από

*Το παραπάνω κείμενο –χωρίς την αναφορά στην απόφαση του Γιουρογκρουπ της 21/6-, αποτέλεσε πρόταση πλαισίου προς τους αντιπροσώπους του Εκπαιδευτικού Ομίλου-αντιτετράδια της εκπαίδευσης, για κοινή παρέμβαση στη συνδιάσκεψη του ΝΤ της ΑΔΕΔΥ. Μετά την άρνηση αυτής της πρότασης  εκ μέρους των αντιπροσώπων του Εκπαιδευτικού Ομίλου-αντιτετράδια της εκπαίδευσης,  το κείμενο αυτό αποτελεί το πολιτικό πλαίσιο της δικιάς μας παρέμβασης στη συνδιάσκεψη της 30/6/18.