ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ, ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ
ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΜΕ!!!
Διαβάζοντας
την ανακοίνωση για την παραίτηση των 5 μελών της Ενωτικής Δημοκρατικής Κίνησης
από το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου δασκάλων και νηπιαγωγών Σάμου
διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά ότι η πλειοψηφία του Δ.Σ του Συλλόγου μας, έχει
μετατρέψει το σωματείο σε μια «καλοστημένη» διοικητική μηχανή. Στο κείμενο της
παραίτησης τους περιγράφεται μια σειρά ενεργειών γύρω από το σεισμό στο νησί
μας, που μόνο μια διοικητική αρχή θα
μπορούσε να την συναγωνιστεί. Η πολιτική τους θέση δεν συμμεριζόταν ποτέ την
λογική του αγώνα και των διεκδικήσεων. Έχουν
την πεποίθηση και την αυταπάτη ότι ο δρόμος για να επιλύσεις τα προβλήματα που
προκύπτουν στον κλάδο είναι η συνδιαλλαγή με τους κρατικούς και διοικητικούς
φορείς, οι συνεννοήσεις και οι συμφωνίες με τους παράγοντες του τόπου. Με
αυτούς τους μηχανισμούς δηλαδή που τα γεννούν και τα θρέφουν. Καλλιεργούν στους
συναδέλφους την αντίληψη και ψευδαίσθηση πως ο δρόμος του αγώνα και της
διεκδίκησης μαζικά και συλλογικά-που είναι
ο δρόμος που εδώ και δεκάδες χρόνια έχει φέρει νίκες και δικαιώματα στο λαό- δεν
έχει αποτέλεσμα και πως με τις δικές τους και μόνο διαμεσολαβήσεις θα πετύχουμε
αυτά που διεκδικούμε!
Η
Ενωτική σύρθηκε σε μια σειρά συνεννοήσεων και συνδιαλλαγών με την Περιφέρεια,
με τους δήμους του νησιού, με τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, προσπαθώντας
να πετύχει την έναρξη της σύγχρονης εξ’ αποστάσεως στην σεισμόπληκτη Σάμο, 3
ημέρες μετά! Και- άκουσον-άκουσον- το υπουργείο δεν τους έκανε το χατίρι, δεν
ικανοποίησε αυτό το «δίκαιο», «κρίσιμο» «αίτημά»
τους!
Και με
την ίδια άνεση που όλο το προηγούμενο διάστημα αποφάσιζαν και «κινητοποιούνταν»
(διάβαζε παραγόντιζαν) ερήμην των συναδέλφων, με την ίδια ακριβώς άνεση
αποφάσισαν να παραιτηθούν. Γιατί άραγε; Δεν τους βγαίνουν οι «συνεννοήσεις» με
τις Αρχές; Θεώρησαν πως σε μια περίοδο φορτωμένη με απαγορεύσεις, καταστολή και
τρομοκρατία είναι προτιμότερη μια απόσυρση από το ρόλο του ΔΣ του σωματείου
ακόμα και όπως οι ίδιοι τον εννοούν; Ανησύχησαν ότι η απραξία τους και η υποταγή
τους σε αυτές τις συνθήκες (όπως στην επέτειο του Πολυτεχνείου) γίνεται
κραυγαλέα; Αναζητούν μια πιο συνεπή στάση σε αυτά που υπηρετούν, χωρίς π.χ να
έχουν την καταστατική υποχρέωση να καλέσουν το σωματείο στην πανελλαδική
απεργία της 26/11; Προσβλέπουν ότι αν εγκατασταθούν-στερεωθούν οι «γύψοι» σε
σωματεία και δικαιώματα, αν περάσει ο οδοστρωτήρας της επίθεσης του ΥΠΑΙΘ
(τηλε-«εκπαίδευση», αξιολόγηση) θα μπορούν να επιστρέψουν και να έχουν
ενισχυμένο ρόλο στη νέα υπέρ-αντιδραστική «κανονικότητα;
Όπως και να’ χει, ένα είναι
βέβαιο. Οι συνάδελφοι και τα σχολεία δεν αποσύρονται! Παραμένουν εδώ
αντιμέτωποι με τον ορυμαγδό της αντιλαϊκής επίθεσης, μέσα σε συνθήκες
καραντίνας και μετα-σεισμικής εγκατάλειψης. Δεν μπορούν να περιμένουν την
επιστροφή «σωτήρων». Έχουν ανάγκη να πάρουν την υπόθεση του σωματείου στα χέρια
τους. Γιατί έχουν ανάγκη να πάρουν την υπόθεση της ζωής και των δικαιωμάτων
τους στα χέρια τους.
Το πρώτο
βήμα είναι η μαζική συμμετοχή μας στην απεργία και την απεργιακή συγκέντρωση. Ενάντια
στο νομοσχέδιο Βρούτση, που καταργεί κάθε εργασιακό και συνδικαλιστικό δικαίωμα.
Για να καταγγείλουμε το όργιο τρομοκρατίας και απαγορεύσεων. Για να απαιτήσουμε
μέτρα προστασίας από την πανδημία. Για να διεκδικήσουμε ασφαλή σχολικά κτίρια
για όλα τα παιδιά. Για να σταθούμε απέναντι στην τηλε-«εκπαίδευση» που κάθε
μέρα φορτώνει αδιέξοδα στις λαϊκές οικογένειες και στους εκπαιδευτικούς,
εξουθενώνει τους μαθητές, και εμπεδώνει την ιδέα της «εκπαίδευσης» χωρίς
σχολεία!
Στη βάση αυτών των ζητημάτων χρειάζεται στη
συνέχεια να συγκληθεί γενική συνέλευση
για να αποφασίσουν οι ίδιοι οι συνάδελφοι τα επόμενα βήματα του σωματείου.
Όλοι
στην απεργιακή συγκέντρωση που καλεί η ΕΛΜΕ Σάμου, την Πέμπτη 26 Νοεμβρίου,
στις 11.00, στην πλατεία Καρλοβάσου.
Συνάδελφοι,
εμείς δεν πρέπει να παραιτηθούμε!!!
