Χαστούκι στην κυβέρνηση – μαζική δυσαρέσκεια των
εκπαιδευτικών – η «απέχουσα» ηγεσία δεν μπορεί να δώσει καμία προοπτική
Τα
αποτελέσματα των τηλε-«εκλογών» για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια των εκπαιδευτικών χαρακτηρίστηκαν
από τα εντυπωσιακά νούμερα αποχής του κλάδου. Παρά την προσπάθεια της
κυβέρνησης να πιέσει και να εκβιάσει τους εκπαιδευτικούς, πολύ μικρά ποσοστά
συμμετείχαν στην διαδικασία.
1)
Η
τεράστια αποχή αποτελεί ένα χαστούκι στην κυβέρνηση και την υπουργό. Οι
επικλήσεις στο «μέλλον» των τηλεψηφοφοριών έπεσαν στο κενό. Η κυβέρνηση ούτε
στις πιο απαισιόδοξες εκτιμήσεις της δεν περίμενε τέτοια μονοψήφια ποσοστιαία
νούμερα συμμετοχής.
2)
Βάση αυτής της τεράστιας αποχής είναι η τεράστια
δυσαρέσκεια των εκπαιδευτικών, οι οποίοι βιώνουν μια πρωτοφανή επίθεση στα
δικαιώματά τους αλλά και στα ευρύτερα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας.
3)
Τα όργανα αυτά ποτέ δεν ήταν δημοκρατικά. Ηταν και
θα είναι όργανα αφομοίωσης του συνδικαλιστικού κινήματος ως ενός επικουρικού
μηχανισμού στον κρατικό μηχανισμό και την μόνιμη επίθεση του συστήματος. Με την
τηλε-«ψηφοφορία» η κυβέρνηση ήθελε να κάνει σαφές ότι δεν επιλέγει πια τη
χρησιμοποίηση ενός τέτοιου μηχανισμού. Αποφάσισε να καταργήσει τους
διαμεσολαβητές – νεροκουβαλητές. Να κάνει τη «δουλειά» με απλά «βασιλικά
διατάγματα».
4)
Σε αυτήν την κατάργηση αντέδρασαν («ενωτικά»!) οι
συνδικαλιστικές ηγεσίες. Οι ίδιες που το ίδιο ενωτικά αρνήθηκαν να κάνουν μια
απεργία με το άνοιγμα των σχολείων, παρά την απουσία στοιχειωδών μέτρων
προστασίας από τον κορονοϊό. Που το ίδιο ενωτικά έγιναν οι απολογητές –
νεροκουβαλητές της τηλε-«εκπαίδευσης» και της επίθεσης τους μαθητές και
εκπαιδευτικούς.
5)
Η καταγραφή της μαζικής δυσαρέσκειας των
εκπαιδευτικών μπορεί να αποτελέσει το λίπασμα που θα τροφοδοτήσει πραγματικούς
αγώνες αντίστασης στην επίθεση του συστήματος και των κυβερνήσεών του. Αρκεί να
μην αφομοιωθεί σε αδιέξοδα κανάλια για την επιστροφή των «αιρετών» που θα τους
δώσει και πάλι η κυβέρνηση το ρόλο του κυματοθραύστη και διαχειριστή της
αγανάκτησης.
6)
Η συνεχής πάλη για οικοδόμηση ενός συνδικαλιστικού
κινήματος μαζικής αντίστασης και διεκδίκησης είναι παράλληλη με τον αγώνα για
την οικοδόμηση ενός συνδικαλιστικού κινήματος ανεξάρτητου από το κράτος και
τους μηχανισμούς του. Κόντρα στους κυβερνητικούς εκβιασμούς και μακριά από τα
παζάρια – ρουσφέτια των «αιρετών» που είναι τα αυτιά και τα μάτια της πολιτικής
του συστήματος.
