Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος ο
τρόπος με τον οποίο η συνδικαλιστική ηγεσία της ΔΟΕ καταφέρνει να προκαλεί
ταυτόχρονα γέλια και κλάματα. Όμως, η τελευταία κωμικοτραγική της κίνηση, η
«εξώδικη διαμαρτυρία–καταγγελία προς την Υπουργό Παιδείας και τον Γενικό
Γραμματέα του Υ.ΠΑΙ.Θ.», ξεπέρασε τα «ενιαία κείμενα» με τα οποία προσπαθεί να
πείσει τον κλάδο πως μπορεί να ακυρώσει την αξιολόγηση με τη συμμετοχή του σε
αυτή! Ισχυρίζεται πως με τα «ενιαία κείμενα» και την «εξώδικη
διαμαρτυρία-καταγγελία» οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας έχουν όπλα για να
κατατροπώσουν την Κεραμέως!
Θα γελούσαμε με όλα αυτά, αν δεν
ήταν τόσο σοβαρά τα πράγματα.
Το εξώδικο από μόνο του ως τρόπος
διαμαρτυρίας εξευτελίζει την ίδια την έννοια του σωματείου. Απογειώνει τις
αυταπάτες για τον ρόλο των δικαστηρίων, αφαιρεί από τα σωματεία το δικαίωμα στην
καταγγελίας και συνακόλουθα της διεκδίκησης.
Η ΔΟΕ ξεκινάει τη εξώδικη «διαμαρτυρία»
της με ένα παράπονο! Αναρωτιέται τι άλλο να κάνει για να δηλώσει τη συμμόρφωσή
της στην απόφαση του δικαστηρίου που έκρινε την απεργία/αποχή παράνομη εκτός
από το ότι δεν την προκηρύσσει ξανά. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα που: «…επικαλεστείτε ότι η Δ.Ο.Ε. δεν συμμορφώθηκε
προς το περιεχόμενό της,(της απόφασης του δικαστηρίου) κατηγορώντας μας ότι συνεχίζουμε μία απεργία η οποία είχε κριθεί
παράνομη. Αυτό, που θα περιμέναμε να γνωρίζετε, λόγω της ιδιότητας σας ως
νομικός, είναι ότι για τη διακοπή της απεργίας δεν απαιτούνται πανηγυρικές
δηλώσεις αλλά αρκεί το γεγονός, ότι η οργάνωση, που την προκήρυξε δεν εμμένει
στη συνέχισή της»!
Το κείμενο του εξώδικου είναι μια
ωδή στη νομιμότητα, μια δήλωση υποταγής στους νόμους. Η «απειλή» στο τέλος προς
την υπουργό πως αν συνεχίσει τις συκοφαντίες και την τρομοκρατία, η ΔΟΕ θα
προβεί στα «…τα εκ του νόμου δικαιώματα ημών και των μελών μας, προβαίνοντας σε
κάθε νόμιμη ενέργεια» μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλέσει.
Αλήθεια, τι αγώνες μπορεί να
οργανώσει μια ομοσπονδία που εγκαλεί την υπουργό στην έννομη τάξη; Όταν της
ζητά να εφαρμόσει τον ν.4692/2020, δηλαδή τον νόμο της;
Στην κατρακύλα της η ΔΟΕ συναντάει
διάφορους υποστηριχτές που οδεύουν κι αυτοί προς τα κάτω. Δεν μπορούμε να
γνωρίζουμε πού ακριβώς είναι ο πάτος στον οποίο θα σταματήσουν.
Ο κλάδος θα βρει τον δικό του
δρόμο, αν διαχωριστεί από τους κυρίαρχους. Αυτός ο δρόμος θα είναι δύσκολος και
ανηφορικός αλλά είναι ο μόνος που οδηγεί στο ξέφωτο, που μπορεί να φέρει νίκη.
8/11/2021
