ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΣΑΜΟΥ Πέμπτη 8/6 , στις 18:00, στο 1ο Δ.Σ. Καρλοβάσου (Πορφυριάδα)

 

Φέρνουν άγρια επίθεση στη ζωή μας και στην εκπαίδευση.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ η μόνη μας επιλογή!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΣΑΜΟΥ

Πέμπτη 8/6 , στις 18:00, στο 1^ο Δ.Σ. Καρλοβάσου (Πορφυριάδα)

 Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στις 21 Μάη κατέγραψαν έναν βαρύ ταξικό συσχετισμό σε βάρος του λαού και της νεολαίας. Οι αυταπάτες έπεσαν και δεν πρέπει να δημιουργηθούν νέες μπροστά στις δεύτερες κάλπες. Ό,τι και να βγάλουν, θα μας φέρει άγρια επίθεση παντού. Αυτό το καταλαβαίνουν καλά όλοι οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα εμείς οι εκπαιδευτικοί, που τα τελευταία χρόνια η επίθεση στα δικαιώματα μας έχει ενταθεί και το κλίμα απειλών και τρομοκρατίας έχει γίνει καθημερινότητα. Η διέξοδος όμως δεν βρίσκεται στην απογοήτευση και την παραίτηση. Βρίσκεται στην οργάνωση μας και την ενεργή μας συμμετοχή στον επίμονο και σκληρό αγώνα που απαιτεί η εποχή.

 Όπως ήταν αναμενόμενο, σε διαφορετική τελείως κατεύθυνση δείχνει να κινείται η συνδικαλιστική ηγεσία μας, αν κρίνουμε από το εισηγητικό κείμενο προς τον κλάδο για το Συνέδριο,  (92^η Γ.Σ.) και από τα πεπραγμένα της.  Μέχρι και πρόταση νόμου περιέχει  για την δήθεν νομική μας … θωράκιση, μπροστά στο αντικειμενικά σκληρό κλίμα που πάει να διαμορφωθεί, όπου για ότι στραβό υπάρχει στα σχολεία υπεύθυνοι θα είναι οι εκπαιδευτικοί.

 Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Το εισηγητικό κείμενο για το συνέδριο της ΔΟΕ διακατέχεται από ένα αίσθημα πως έχουμε λίγο πολύ νικήσει και πως η αξιολόγηση είναι ένα άδειο πουκάμισο, γι’ αυτό και δεν μπαίνει ως χωριστό θέμα εισηγητικά. Εμείς πιστεύουμε πως δεν είναι έτσι τα πράγματα.  Θεωρούμε πως παρά τις αντιστάσεις μας, παρά την καταγεγραμμένη αντίθεση του κλάδου στην αξιολόγηση, αυτό που χαρακτηρίζει την περίοδο που βρισκόμαστε είναι πως το κίνημα έχει καταγράψει κυρίως ήττες παρά νίκες. Πως, παρά τις μάχες που έχουμε δώσει, τα δύσκολα είναι μπροστά μας.

 Γι’ αυτό, δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε τα ατέλειωτα σεντόνια των αιτημάτων, προτάσεων και ολοκληρωμένων προγραμμάτων. Δεν καταθέτουμε όραμα για άλλο σχολείο σε μια σάπια κοινωνία. Δεν προτείνουμε άλλη επιμόρφωση, αντίθετα λέμε πως πρέπει να μπει κάποια στιγμή ένα τέλος στην τρέλα των επιμορφώσεων, των πιστοποιήσεων και των μεταπτυχιακών. Δεν παραιτούμαστε από τον αγώνα για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς για να τον κάνει διαπραγμάτευση η ηγεσία της ΔΟΕ στο όνομα μιας νέας συλλογικής σύμβασης.

 Τρία συν ένα, είναι τα σημεία που πρέπει να επικεντρωθούμε.

·      Η αξιολόγηση, που θα τη δούμε από του χρόνου να ξεδιπλώνεται με απίστευτη αγριότητα.

·      Ο μισθός μας, που τον τρώει η ακρίβεια, οι φόροι και τον απειλούν ξανά οι νέες εισηγήσεις της Ε.Ε.

·      Τα δημοκρατικά μας δικαιώματα στον συνδικαλισμό, στην απεργία και τη διαδήλωση, στη δουλειά και τη ζωή.

 Όσο για το «συν ένα» που το θέσαμε χωριστά, αφορά στους μαθητές μας που θα δεχτούν νέα τεράστια επίθεση. Τη βλέπουμε με την Τράπεζα Θεμάτων και την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής. Βλέπουμε κάθε μέρα πώς τα εξοντώνει το σύστημα, πώς τα διαλύει η κοινωνία που οικοδομείται πάνω στα ερείπια των δικαιωμάτων μας. Το σχολείο θα γίνει ακόμα πιο τοξικό, πιο ακριβό, πιο ταξικό και εχθρικό για αυτά και τις οικογένειές τους.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Δεν ξεχνούμε τα Τέμπη, το Μάτι, τη Μάνδρα, την Πανδημία. Και πάνω από όλα δεν κάνουμε πως δεν υπάρχει ο πόλεμος, δεν θεωρούμε αστείες τις απειλές για πυρηνικό όλεθρο. Αλλά δεν ξεχνούμε και τις συγκλονιστικές συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις του λαού και της νεολαίας πριν λίγους μήνες, τις μεγάλες απεργίες που κάναμε, τους επίμονους εργατικούς αγώνες του περασμένου διαστήματος, τους λαούς που διαδηλώνουν και ακύρωσαν τις φωνές όσων λένε πως δεν αντέχουμε να απεργήσουμε κι να αγωνιστούμε.

Εμείς δεν λέμε πως έχουμε μπροστά μας εύκολο αγώνα. Αντίθετα, λέμε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να οργανωθούμε για να μπορούμε να αντισταθούμε, να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε για το μέλλον που μας αξίζει. Θα νικήσουμε στους δρόμους! Η γραμμή της ΔΟΕ όλο το προηγούμενο διάστημα, όσον αφορά στην αξιολόγηση, που θέτει την αποχή και τις στάσεις εργασίας ως κύρια μορφή πάλης, αποδεικνύεται αδιέξοδη και έχει μετατρέψει τον αγώνα σε προσωπική υπόθεση του κάθε νεοδιόριστου συνάδελφου. Επιμένουμε στην πρόταση μας πως σε αυτήν την μάχη, ενάντια σε έναν νόμο κεντρικής πολιτικής σημασίας για το σύστημα, είναι αναγκαίος ένας κεντρικός αγώνας του κλάδου με συνελεύσεις , απεργίες και διαδηλώσεις και επικουρική χρήση, όπου χρειάζεται, άλλων εργαλείων, όπως οι στάσεις εργασίας και η αποχή. Αυτός ο νόμος, δεν μπορεί και δεν πρέπει απλώς να μείνει στα χαρτιά, όπως ορισμένοι προτάσσουν ως κατεύθυνση. Χρειάζεται κεντρικός, μαζικός και παρατεταμένος αγώνας έως την ανατροπή του.