BANNER

ολοι μια γροθια
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ,
ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΝΕΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΦΡΑΓΜΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΕΡΑ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ!
ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ!
ΔΕΙΤΕ!

Υπεράριθμοι, δηλαδή;

Υπεράριθμοι, δηλαδή;
Δεκαεπτά εκπαιδευτικοί της Α΄ Σάμου με απόφαση που πήρε το ΠΥΣΔΕ Σάμου την 31ηΜαΐου του 2017 χαρακτηρίζονται ως «υπεράριθμοι».Η απόφαση δεν προκαλεί έκπληξη στην πλειοψηφία των εκπαιδευτικών που γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια διαδικασία που επαναλαμβάνεται συστηματικά κάθε χρόνο. Τι σημαίνει όμως ότι κάποιοι χαρακτηρίζονται ως υπεράριθμοι;
Στο Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής διαβάζουμε ότι υπεράριθμος είναι αυτός «που είναι παραπάνω από τον ορισμένο, κανονικό ή συνηθισμένο αριθμό, που περισσεύει». Ο ορισμός δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Πρόκειται για εκπαιδευτικούς που δούλευαν κανονικά στην τάξη και θα δουλεύουν και του χρόνου βάσει των πραγματικών αναγκών. Άλλωστε είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν σε όλες τις ειδικότητες των υπεράριθμων όχι απλώς αυτοί χρειάστηκαν αλλά προσλήφθηκαν και αναπληρωτές για να καλύψουν τα κενά.
Ο χαρακτηρισμός λοιπόν κάποιων εκπαιδευτικών ως υπεράριθμων δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια συνειδητή πολιτική επιλογή. Μια επιλογή απαραίτητη ώστε να δικαιολογηθεί η πολιτική των μη διορισμών, των ανύπαρκτων μεταθέσεων, των πολλαπλών μετακινήσεων και των αποσπάσεων ως εργαλείου εξάρτησης και υποταγής των συναδέλφων. Ας σκεφτούμε λίγο. Αν το Υπουργείο μέσω των οργάνων διοίκησης που έχει αναγνώριζε όχι υπεραριθμίες αλλά ανάγκες σε προσωπικό, αυτό θα καθιστούσε πρόδηλη ακόμα και στον πιο άσχετο την ανάγκη για διορισμούς εκπαιδευτικών. Παράλληλα, θα ήταν αδύνατο να δικαιολογηθεί το φετινό αρνητικό ρεκόρ των 213 μεταθέσεων με το πρόσχημα της μη ύπαρξης οργανικών κενών. Δεν θα μπορούσε με κανένα τρόπο να θεωρείται «φυσιολογική» η μετακίνηση εκπαιδευτικών σε 3, 4 ή 5 σχολεία αν αναγνωριζόταν στην πλειοψηφία των εκπαιδευτικών το δικαίωμα της μόνιμης και σταθερής εργασίας σε ένα σχολείο.
Στα αντεπιχειρήματα ακούμε συχνά ότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς αφού «το ωράριο για να έχεις οργανική δεν συμπληρώνεται». Εδώ πρέπει να σκεφτούμε ότι όταν μιλάμε για ωράριο, μιλάμε για αυτό που έχει αυξηθεί για 2 ώρες και μας έταζαν κιόλας ότι θα επανέλθει στα προηγούμενα επίπεδα. Μιλάμε για τμήματα που έχουν κοπεί μέσω της αύξησης του ορίου των μαθητών, για ώρες υπευθύνων εργαστηρίων που εξαφανίστηκαν, για ωρολόγια προγράμματα που αλλάζουν και μειώνονται για να βολεύεται η εβδομάδα με το υπάρχον προσωπικό. Μιλάμε για όλα αυτά που διεκδικούμε να ανατρέψουμε. Για όλα αυτά που υποβαθμίζουν την όποια παρεχόμενη παιδεία και ελαστικοποιούν την εργασία μας.
Με παρόμοιο σκεπτικό λέγεται ότι «τα οργανικά κενά δεν σχετίζονται με τα λειτουργικά κενά», ότι οι συνάδελφοι «τελικά θα παραμείνουν στις θέσεις τους αφού κάποιοι θα φύγουν με αποσπάσεις» κ.ο.κ. Αυτή όμως η ρητορική νομιμοποιεί και ξεπλένει το όργιο που κάθε πολιτική ηγεσία συνεχίζει να πραγματοποιεί με τις αποσπάσεις. Αποσπάσεις που εν πολλοίς είναι ρουσφετολογικές και κρατούν ομήρους τους συναδέλφους ενώ παράλληλα διαλύουν τις υπηρεσίες και διαιωνίζουν το φαινόμενο των αναπληρωτών που αναπληρώνουν τους εαυτούς τους (δηλαδή την πολιτική των μη διορισμών και των εργαζομένων χωρίς δικαιώματα). Άλλωστε οι συνδικαλιστικές ηγεσίες έχουν ως πάγιο αίτημά τους τον δραστικό περιορισμό των αποσπάσεων και την κάλυψη των διοικητικών κενών με μετατάξεις-διορισμούς.
Γίνεται προφανές ότι οι εκπαιδευτικοί ουδεμία σχέση πρέπει να έχουμε με αυτές τις πολιτικές επιλογές αλλά αντίθετα πρέπει να στεκόμαστε απέναντί τους και να παλεύουμε την ανατροπή τους.
Άμεσα, προκύπτουν και ερωτήματα που αφορούν τον ρόλο των ΠΥΣΔΕ και την συμμετοχή μας σε αυτά. Γίνεται να έχουμε εκπροσώπους που με την συμμετοχή τους να δηλώνουν ότι καλώς έχουμε υπεράριθμους, ότι καλώς το ωράριό μας παραμένει αυξημένο, ότι καλώς έχουμε λιγότερα τμήματα; Έχει κάποια αξία η σωστή εφαρμογή του θεσμικού πλαισίου όταν το πρόβλημα είναι το θεσμικό πλαίσιο;Η συμμετοχή μας στα ΠΥΣΔΕ ενισχύει την συλλογική πάλη και την συγκρότηση των εργαζομένων ή αδρανοποιεί και χειραγωγεί το κίνημα; Το να εμφανίζονται αιρετοί εκπαιδευτικοί ότι συνδιοικούν προάγει τους μαζικούς αγώνες ή δημιουργεί σύγχυση και παράλυση; Χρειαζόμαστε εν τέλει αυτή τη γεύση «εξουσίας»;
Ρητορικά τα ερωτήματα. Αλλά μήπως το «αριστερό» ΠΥΣΔΕ τα κατάφερε καλύτερα από ότι ένα «δεξιό»;Όσο καλύτερα είναι οι 17 υπεράριθμοι από ότι οι 18 πέρυσι. Δεν θα σταθούμε όμως στο συγκεκριμένο αριθμητικό που μπορεί να μην υποδηλώνει και τίποτε. Θα σταθούμε στην ομοφωνία (τουλάχιστον κανείς δεν έβγαλε μια ανακοίνωση ή κάτι που να λέει ότι διαφώνησε) που στέλνει μήνυμα σε όλους τους εκπαιδευτικούς ότι όλα έγιναν καλώς και νόμιμα. Που στέλνει μήνυμα στους εκπαιδευτικούς να φροντίσουν να προσαρμοστούν στις μνημονιακές πολιτικές και να ξεχάσουν την ανατροπή τους. Που τελικά ενισχύει την επίθεση που δεχόμαστε και όχι το κίνημα για την ανατροπή της.
Έχουμε αφήσει πίσω μας τις εκλογές των ΠΥΣΔΕ-ΠΥΣΠΕ (κ.τ.λ.) αλλά τα παραδείγματα και οι σκέψεις πρέπει να μας συνοδεύουν στην καθημερινή στάση και πάλη ενάντια στην αυταπάτη της “συνδιοίκησης”. Ήδη οι εκπρόσωποι της “συνδιοικητικής αριστεράς”, από τη μια δεν λένε κουβέντα για τις υπεραριθμίες που έβγαλε το ΠΥΣΔΕ, από την άλλη σπεύδουν να βάλουν παύλα (-) δηλαδή να νομιμοποιήσουν τη διαδικασία επιλογής των διευθυντών! Η «αποχή» τους είναι φραστική και μόνο, αφού δεν θέλουν να συγκρουστούν πριν από όλα με τη δικιά τους επιλογή της “συνδιαμόρφωσης” με το κράτος και την κυβέρνηση, της πολιτικής στην εκπαίδευση!  Γι αυτό ως Αγωνιστικές Κινήσεις καταψηφίσαμε και τη σχετική απόφαση στο ΔΣ της ΕΛΜΕ και καλούμε σε ΑΠΟΧΗ όλους τους συναδέλφους από τις σχετικές διαδικασίες των συλλόγων διδασκόντων. Όσο για τους “αιρετούς μας” ας πάνε πάλι στο ΠΥΣΔΕ να αναζητούν συννενόηση με τον αντίπαλο! Έτσι κι αλλιώς η λύση ποτέ δεν βρισκόταν εκεί και σε αυτούς. Βρίσκεται στην πάλη που μαζικά πρέπει να κάνει το σωματείο και ο κλάδος. Άλλωστε έχουμε άμεσα άλλες μάχες να δώσουμε με πρώτη αυτή της αξιολόγησης των υποψηφίων διευθυντώνόπου και εκεί δεν μας πρέπει άλλος δρόμος παρά η αποχή ώστε να σταματήσει και η αξιολόγηση-χειραγώγηση-μετακίνηση-απόλυση που απεργάζονται για όλους μας. Το παράδειγμα του λεξικού στο λήμμα υπεράριθμος είναι χαρακτηριστικό: «Το προσωπικό που κρίνεται υπεράριθμο θα απολύεται».

Κατεβάογλου Στέλιος, μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών Σάμου και μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Σάμου` (που δενέχει κριθεί υπεράριθμος!)