η υποκρισία περί ... bullying

Η άγρια βία της επίθεσης του συστήματος και
 η υποκρισία περί bullying

Ø  ΜΑΤατζήδες όργανα του κράτους «με εθνόσημο» σπάνε αυτοκίνητα, ανοίγουν κεφάλια, βρίζουν, μπουκάρουν σε πανεπιστημιακές σχολές.

Ø  Υπουργοί υπερασπίζονται τη «νόμιμη βία» και ετοιμάζουν φυλακές για τους πρόσφυγες.

Ø  Από τη Σούδα ξεκινάνε νατοϊκά αεροπλάνα για να ισοπεδώσουν πόλεις, να σκοτώσουν παιδιά, γυναίκες, άντρες.

Ø  Εργοδότες ξυλοφορτώνουν εργαζόμενους όταν ζητάνε τα αυτονόητα και τους απειλούν με τη βία της ανεργίας.

Ø  Ρουφιάνοι, δολοφόνοι, χρυσαυγίτες επιτίθενται δολοφονικά σε φτωχούς ανθρώπους και η εισαγγελέας προτείνει την ουσιαστική αθώωσή τους γιατί τελικά τα θύματα… δεν πέθαναν.

Ø  Τελεσκουπίδια αποθεώνουν τον ανθρώπινο εξευτελισμό και τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης «ενημερώνουν» για να χειραγωγήσουν το λαό.

Ø  Στο… λίκνο της δύσης και του καπιταλισμού αστυνομικοί φοράνε χειροπέδες σε εξάχρονο κορίτσι και σκοτώνουν μαύρους επειδή είναι μαύροι.

Ø  Στον «πολιτισμένο δυτικό κόσμο» γυναίκες δολοφονούνται και οι δολοφόνοι αθωώνονται, στο κέντρο της Αθήνας νέος άνθρωπος λιντσάρεται επειδή είναι gay με τη συνδρομή της αστυνομίας.

Ø  Η νεολαία είναι συνεχής στόχος άγριας καταστολής και τρομοκράτησης.

Ø  Το Υπουργείο Παιδείας ετοιμάζει μια βάρβαρη, εξεταστική – ταξική καταιγίδα μέτρων, για να κόψει βίαια την ελπίδα των λαϊκών παιδιών να σπουδάσουν.

ΑΥΤΗ είναι η βία! Η βία που πηγάζει από την επίσημη επίθεση του συστήματος απέναντι ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ των ΒΑΣΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ: Στο δικαίωμα στη ζωή, στη δουλειά, στις σπουδές. Στο δικαίωμα στη σκέψη, στη δράση, στην οργάνωση, στον αγώνα.

Με αυτή τη βία έρχεται αντιμέτωπος ο λαός. Με αυτή τη βία θέλουν να εθίσουν και να «συμφιλιώσουν» τα παιδιά του από τη μικρή ηλικία. Οι αυξημένες και αναβαθμισμένες βίαιες και υποτιμητικές συμπεριφορές μαθητών απέναντι σε συμμαθητές τους, που ανέκαθεν εκδηλώνονταν, αλλά δεν προβάλλονταν, τροφοδοτούνται από την απάνθρωπη πραγματικότητα που βιώνει ο κόσμος, απ’ την ίδια τη βιαιότητα του συστήματος και το αβέβαιο –μαύρο μέλλον που προδιαγράφεται για τη νεολαία.

Η μια πλευρά, λοιπόν, της «ευαισθησίας» του Υπουργείου Παιδείας «ενάντια στο bullying» είναι η υποκρισία και η διασπορά σύγχυσης γύρω από τα πραγματικά αίτια: Αυτοί που είναι οι ηθικοί αυτουργοί και οργανωτές της πιο άγριας (και «νόμιμης») βίας καμώνονται τους ευαίσθητους για τα αποτελέσματα της πολιτικής τους.

Η πολυδιαφημισμένη παρουσία στα σχολεία ψυχολόγων (αναγκαία για κάποιες ιδιαίτερες περιπτώσεις) δεν μπορεί να απαντήσει σε φαινόμενα και προβλήματα που είναι γέννημα του ίδιου του συστήματος. Έλεος πια με αυτήν την τάση «ψυχολογικοποίησης» των κοινωνικών φαινομένων και προβλημάτων.

Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά, η οποία αφορά την κρυφή ατζέντα του συστήματος: Το Υπουργείο με την προπαγάνδα του «ενάντια στο bullying» και τα μέτρα «αντιμετώπισης του», προετοιμάζει σήμερα τους όρους για την αυριανή καταστολή των μαθητικών αντιστάσεων ενάντια στα άγρια αντιλαϊκά μέτρα του «νέου λυκείου». Η δημιουργία «εσωτερικών κανονισμών» στα σχολεία την κατεύθυνση της πειθάρχησης θέλει να εξυπηρετήσει –με τη συνενοχή, μάλιστα, των Συλλόγων Διδασκόντων. Άλλωστε, η… «συνεργασία της εκπαιδευτικής κοινότητας με την αστυνομία» είναι ένας απολύτως ομολογημένος στόχος στα διάφορα υποτιθέμενα αντι-bullying σεμινάρια.

Η κυβέρνηση (αυτή και οι προηγούμενες), το σύνολο του πολιτικού προσωπικού του συστήματος ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να απαντήσουν το ζήτημα γιατί ΑΥΤΕΣ το δημιουργούν. Η μόνη λύση κι εδώ είναι οι συλλογικοί αγώνες και το κίνημα. Μόνο εκεί μπορούμε να στοχεύσουμε τους πραγματικούς υπεύθυνους της συστημικής απανθρωπιάς, τις αιτίες αυτού του απίστευτου ιστορικού πισωγυρίσματος, τα αποτελέσματα της σύγχρονης βαρβαρότητας.

Μόνο στους αγώνες ενάντια στον άδικο ιμπεριαλιστικό πόλεμο (την πιο άγρια, άδικη και καθαρή μορφή βίας), για διεκδίκηση ανθρώπινων συνθηκών στη δουλειά, για δωρεάν παιδεία, για ελευθερίες, μόνο εκεί μπορούμε να βρούμε μια άλλου επιπέδου αλληλεγγύη και συντροφικότητα.