Σημεία Πάνω στην Εισήγηση ΟΛΜΕ: Σύγχυση για
τον χαρακτήρα της μάχης που πρέπει να δοθεί χαρακτηρίζει την πρόταση της ΟΛΜΕ
Ενώ ο κλάδος βρίσκεται μπροστά σε μια
ολομέτωπη επίθεση όπου έχει γίνει πέρα για πέρα φανερό ότι πρέπει να δοθεί μια
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΜΑΧΗ για να ανατραπεί όλο το αντιδραστικό πλαίσιο της
αξιολόγησης, η εισήγηση της ΟΛΜΕ (αλλά και αντίστοιχα η απόφαση της ΔΟΕ)
προσπαθούν με κάθε τρόπο να το αποφύγουν.
Ενδεικτικά πάνω στο πρόγραμμα δράσης:
· Υποτιμάται ανοικτά η απεργία και πολύ
περισσότερο η απεργιακή προοπτική σαν το βασικό κορμό του αγώνα για την
ανατροπή της αξιολόγησης.
· Θεωρεί (ουσιαστικά) ότι η μάχη πρέπει να δοθεί
κυρίως από τους νεοδιόριστους (και οι υπόλοιποι «δε θα τους αφήσουμε μόνους»).
Οι στάσεις εργασίας δεν γίνονται για να συνοδευτούν από
μαζικές-παρεμβάσεις-διαδηλώσεις κτλ όπως θα επιβαλλόταν σε μια εξώστρεφη
κεντρική μάχη αλλά «για να καλυφθούν οι συνάδελφοι».
· Τα συλλαλητήρια, η απεργία είναι υποτιμημένα
ανάμεσα σε «δράσεις» όπως δικαστικές προσφυγές, συνεντεύξεις σε ΜΜΕ, εκδηλώσεις
κτλ.
· Το κάλεσμα σε Νέες Γενικές Συνελεύσεις
«ανάλογα με τις εξελίξεις» είναι ενδεικτικό της
-μη-διάθεσης/δέσμευσης για συνέχεια.
· Η αναφορά στις δικαστικές προσφυγές ανοίγει το
παράθυρο σε τερματισμό και αυτής της απεργίας-αποχής όταν αυτή κριθεί παράνομη
(άλλωστε είναι κάτι που θεωρούμε ότι εύχονται ΔΑΚΕ-ΠΕΚ-ΣΥΝΕΚ, για να
ξεμπλέξουν).
Το παραπάνω πρόγραμμα συνοδεύεται από ένα
πλαίσιο σύγχυσης σε σχέση με τα πολιτικά επίδικα που έχουν στον κλάδο μπροστά
στον αγώνα. Αναπαράγει τη φοβία ότι γενικά «η κοινωνία είναι ενάντια μας»,
νιώθοντας παράλληλα την ανάγκη να επισημάνει ότι οι εκπαιδευτικοί κάνουμε τη
δική μας(;) αυτοαξιολόγηση: «Κάθε μέρα εξετάζουμε κριτικά και αυτοκριτικά τη
δουλειά μας, στους συλλόγους διδασκόντων/ουσών ανταλλάσσουμε σκέψεις και
προτάσεις για να γίνει καλύτερη η σύνθετη παιδαγωγική πράξη».
Πετάει ανάμεσα σε
άλλα και την αποπροσανατολιστική και επικίνδυνη πρόταση για ΣΣΕ, την στιγμή που
ο κλάδος πρέπει να συζητήσει πώς θα οργανώσει την μάχη που έχει μπροστά του.
Φυσικά το πιο
επικίνδυνο αποτελεί το αίτημα για «καθολική, εισαγωγική, περιοδική και
ετήσια επιμόρφωση». Σε μια περίοδο όπου το συστημικό αφήγημα στηρίζεται
πάνω στη θεώρηση ότι «εκπαιδευτικοί είστε ανεπαρκείς για αυτό πρέπει να
αξιολογηθείτε», το «αίτημα» για επιμόρφωση αναπαράγει τη θεώρηση αυτή και
μπάζει την αξιολόγηση από το παράθυρο.
Συνολικά οι
ομοσπονδίες εισηγούνται μια πρόταση που δεν προσπαθεί να συγκροτήσει συνολικά
τον αγώνα για την ανατροπή της αξιολόγησης. Φυσικά η έκρυθμη κατάσταση που
επικρατεί στη βάση του κλάδου τους πιέζει να πάρουν κάποιες αποφάσεις ( πχ
απεργία).
Το κρίσιμο όμως
για μας παραμένει: η συγκρότηση ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΧΗΣ με ΣΤΟΧΟ την
ΑΝΑΤΡΟΠΗ της αξιολόγησης, την άμεση και χωρίς όρους μονιμοποίηση των
νεοδιόριστων αλλά και για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς! Με Μαζικές
Γενικές Συνελεύσεις – Απεργία – Διαδηλώσεις – Επιτροπές Αγώνα και Απεργιακά
Ταμεία – Συντονισμό Πρωτοβάθμιων Σωματείων.
Η οργάνωση
κεντρικής μάχης με απεργίες και διαδηλώσεις είναι δύσκολη, αλλά είναι ο μόνος
πραγματικός δρόμος. Είναι ο δρόμος που αυτή τη στιγμή δείχνουν δεκάδες χιλιάδες
εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς στην Πορτογαλία, πάνω από ένα εκατομμύριο
εργαζόμενοι στη Γαλλία, χιλιάδες νοσηλευτές στη Βρετανία.
Για
αυτούς τους λόγους οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών καταψηφίζουν την
εισήγηση της ΟΛΜΕ στις Γενικές
Συνελεύσεις και καταθέτουν τη δική τους πρόταση.
